Γιάννης Αγγέλου: Το ΚΚΕ είναι η δύναμη αντίστασης που χρειάζεται ο λαός

Με στόχο να ενημερώσει τους αναγνώστες του ενόψει των Εθνικών Εκλογών του 2019, το ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ δίνει τον λόγο σε υποψηφίους βουλευτές της εκλογικής περιφέρειας του Βορείου Τομέα Αθηνών, τον οποίο και καλύπτει ειδησεογραφικά, προκειμένου να εκθέσουν τις απόψεις και τις θέσεις τους για όσα έγιναν, αλλά και όσα απαιτούνται να γίνουν στον τόπο μας.

Στο πλαίσιο αυτό, θέσαμε υπόψη τους 5 ερωτήματα, τα οποία και τους καλούμε να απαντήσουν εκφράζοντας το πλαίσιο των αρχών που χαρακτηρίζει τους κομματικούς χώρους που εκπροσωπούν.

Ακολουθούν οι απαντήσεις του υποψηφίου βουλευτή με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος Γιάννη Αγγέλου:

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019, που θα πρέπει να έχει κάθε ψηφοφόρος στο μυαλό του καθώς προσέρχεται στην κάλπη;

Το δίλημμα για τον λαό στις εκλογές δεν είναι ποια θα είναι η διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που κρατάει τη σκυτάλη της αντιλαϊκής διαχείρισης και στη Ν.Δ., που ετοιμάζεται να την παραλάβει, ούτε αν το ΚΙΝ.ΑΛ./ΠΑΣΟΚ θα είναι το συμπλήρωμα της επόμενης κυβέρνησης, κάτι που με βάση και τις δηλώσεις της κ. Γεννηματά έχει λήξει. Για τον λαό το πραγματικό δίλημμα είναι πόσο πιο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ.

Γιατί απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση, που οι προγραμματικές δηλώσεις περιλαμβάνουν τις δεσμεύσεις τής δήθεν μεταμνημονιακής εποχής, τα ματωμένα πλεονάσματα, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα επιβάλει η εποπτεία της Ε.Ε., αλλά και ό,τι απαιτούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες για τα κέρδη τους, χρειάζεται μία δύναμη αντίστασης, αντεπίθεσης, ελπίδας και προοπτικής. Και αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ.

Αν σας ζητούσαμε να μας εκτιμήσετε τον βαθμό εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα υπάρχοντα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, χρησιμοποιώντας μία κλίμακα από το 1 έως το 10, ποιον αριθμό θα επιλέγατε και για ποιον λόγο πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Ο βαθμός της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα υπάρχοντα κόμματα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι η αποχή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλο και μεγαλώνει, με αργούς, βέβαια, ρυθμούς, μάλλον βρίσκεται κάπου στη μέση, δηλαδή στο 5. Μπορεί κάποιες στιγμές να γίνεται 6 και άλλες 4, αλλά γενικά είναι στο 5.

Αυτό συμβαίνει γιατί ναι μεν υπάρχουν κάποια κόμματα που παραδοσιακά υπάρχουν στο πολιτικό προσκήνιο, όμως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση εμφανίζονται και κόμματα-κομήτες, που επαγγέλλονται το νέο, αν και εκφράζουν το παλαιότερο παλιό. Το σύστημα τα προωθεί και τα αναδεικνύει, υφαρπάζουν την ψήφο των πολιτών, συνεργάζονται σε ένα κυβερνητικό σχήμα και στη συνέχεια απορροφώνται και εξαφανίζονται, δίνοντας τη θέση τους σε νέα κόμματα-κομήτες.

Αυτή η πραγματικότητα διαμορφώνει ένα κλίμα δυσπιστίας, ο κόσμος φωνάζει ότι «όλοι ίδιοι είστε» και απομακρύνει τους νέους από την πολιτική. Γι’ αυτό το ΚΚΕ, σε όλους τους τόνους, αναδεικνύει τον ρόλο αυτών των κομμάτων και τον ρόλο τους, διαχρονικά.

Ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, ποια θεωρείτε ως τα 5 μείζονα ζητήματα της επικαιρότητας που θα πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα και κατά προτεραιότητα η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές;

Γνωρίζετε καλά ότι η πολιτική των κυβερνήσεων εντός της Ε.Ε. δεν δίνει δυνατότητες για αισιοδοξία. Είμαστε μια χώρα που, ανεξαρτήτως του τι ισχυρίζεται η απερχόμενη κυβέρνηση ή τι υπόσχεται η επερχόμενη, όλα έχουν προαποφασιστεί και ψηφιστεί και από τους δύο μονομάχους.

Μιλούν για «μεταμνημονιακή» εποχή όταν δεν τολμούν να ψηφίσουν οτιδήποτε θα ανακούφιζε πραγματικά εργαζόμενους, άνεργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους, γυναίκες, συνταξιούχους. Όλοι αυτοί είχαν και έχουν τεράστιες απώλειες αυτά τα χρόνια. Η έκθεση της Κομισιόν, στο πλαίσιο του τρίτου «μεταμνημονιακού» ελέγχου, είναι αποκαλυπτική.

Οι εταίροι μας, ως στυγνοί επιτηρητές, δεν ανέχονται το παραμικρό που να «διασαλεύει» την τάξη των σεσημασμένων και αιματοβαμμένων πλεονασμάτων. Και για να μην πλανάται ο λαός μας, τον Αύγουστο του 2015 μαζί ψήφισαν το μνημόνιο των μνημονίων που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ως αναφορά, εκτίμησή μου είναι ότι το σημαντικότερο ζήτημα είναι η πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών, των νέων, των γυναικών, των συνταξιούχων, με την αναπλήρωση των απωλειών που είχαν αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, η ικανοποίηση των βασικών λαϊκών αναγκών για την επίλυση κρίσιμων λαϊκών προβλημάτων.

Ένα άλλο θέμα είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία, που δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς, καθώς και η διαρκής και επικίνδυνη για τους λαούς της Βαλκανικής, ανάπτυξη του ΝΑΤΟ, καθώς σε ενδεχόμενη κρίση ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, θα βρίσκονται στο επίκεντρο μια διαμάχης που δεν έχουν κάποιο συμφέρον.

Το μεταναστευτικό είναι ένα άλλο κρίσιμο θέμα. Η χώρα δεν μπορεί να έχει καταστεί αποθήκη ψυχών. Οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν τους επιτρέπεται να πάνε στους συγγενείς τους στην Κεντρική Ευρώπη. Γίνονται αντικείμενο της πιο ακραίας εκμετάλλευσης!

Αυτά τα ζητήματα ανοίγουν πολλά ακόμη. Κρίσιμο ζήτημα είναι το ότι η κυβέρνηση, λόγω του τρίτου μνημονίου, έχει χάσει τις κρίσιμες υποδομές, αλλά και τις πρώην ΔΕΚΟ, χαρίζονται λιμάνια, αεροδρόμια, λιγνιτικές μονάδες, στο επόμενο διάστημα και υδροηλεκτρικά εργοστάσια και άλλα πολλά, καθώς όλα αυτά έχουν υπαχθεί στο Υπερταμείο. Όμως, όποια κυβέρνηση και να προκύψει, επειδή έχει υπογράψει και ψηφίσει τα πάντα, δεν πρόκειται να κάνει το παραμικρό. Είμαστε δέσμιοι μέχρι το 2060.  

Αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση από τις επερχόμενες εκλογές, πόσο εφικτό βλέπετε να υπάρξει συνεργασία μεταξύ κομμάτων, ώστε να μην οδηγηθούμε εκ νέου στις κάλπες;

Κυβέρνηση στις 8 Ιούλη θα υπάρχει. Καμιά ανησυχία δεν πρέπει να έχει ο λαός. Όχι γιατί θα πιάσει ο εκβιασμός του Μητσοτάκη για εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά γιατί υπάρχουν πρόθυμοι, διαθέσιμοι. Απόδειξη οι δηλώσεις της κ. Γεννηματά ότι δεν θα αφήσει τη χώρα να οδηγηθεί σε περιπέτειες.

Άρα, αυτό που κρίνεται δεν είναι αν θα έχουμε μια ακόμα αντιλαϊκή κυβέρνηση, αλλά ποιος θα βρεθεί απέναντί της. Κι αυτό ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να το κάνουν τα κόμματα που ψήφισαν μνημόνια, υπηρετούν το κεφάλαιο, την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ένα ισχυρό ΚΚΕ. 

Διανύουμε τον 10ο χρόνο οικονομικής κρίσης και ακόμη ο μέσος Έλληνας υφίσταται σοβαρές πιέσεις εξαιτίας της. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι ευθύνες του κόμματος που εκπροσωπείτε τόσο στο ξέσπασμα αυτής της κρίσης, όσο και στη μη αντιμετώπισή της μέχρι σήμερα;

Το ΚΚΕ προειδοποίησε για την κρίση, που είναι οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, όπως και τώρα προειδοποιεί ότι μια αναιμική ανάπτυξη θα δώσει τη θέση της σε μια πιθανά νέα πιο βαθιά κρίση. Όταν όλοι οι άλλοι φόρτωναν στον λαό τα βάρη της κρίσης για να τη βγάλει καθαρή το κεφάλαιο, το ΚΚΕ έδινε τη μάχη για να πάρει ο λαός ανάσες ανακούφισης, για να μπορέσει να σταθεί, και μέσα στη Βουλή με προτάσεις νόμου και τροπολογίες και εδώ στο κίνημα στους αγώνες.

Και συνεχίζουμε με νέες μεγαλύτερες δυνάμεις, γιατί η ανάπτυξη ούτε δίκαιη μπορεί να είναι, όπως λέει ο Τσίπρας, ούτε βιώσιμη και για όλους, όπως λέει ο Μητσοτάκης. Η ανάπτυξη είναι ανάπτυξη των κερδών των λίγων, γι’ αυτό οι πολλοί πρέπει να ζουν με τσακισμένους μισθούς και δικαιώματα. Η κρίση είναι κρίση του ίδιου του συστήματος και θα συνεχιστεί όσο ο λαός αρκείται να δίνει εξουσιοδότηση στα αστικά κόμματα, προσφέροντάς τους το δικαίωμα να ασελγούν πάνω του με τις υπαγορευόμενες πολιτικές από το ιερατείο των Βρυξελλών. Ο μεγάλος ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος, στη Ρωμιοσύνη, γράφει:

«Ήρθε η ώρα, λέει.

»Νάμαστε έτοιμοι

»Κάθε ώρα είναι η δικιά μας ώρα».

Γι’ αυτό καλούμε τον λαό να σταματήσει να εξουσιοδοτεί και να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Να ψηφίσει το ΚΚΕ ανεξαρτήτως του τι ψήφιζε μέχρι τώρα, ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί πολύ ή λιγότερο. Θέλουμε τον λαό μας νοικοκύρη στον τόπο του και όχι υπηρέτη των ματωμένων πλεονασμάτων. Θέλουμε ολόκληρη ζωή και όχι μισή, όπως την υπαγορεύει η πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου.