Η «αριθμητική», τα πρόσωπα και οι κλυδωνισμοί στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου

Όλο και δυσκολότερο γίνεται το κλίμα στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου για τη διοίκηση του δημάρχου Σίμου Ρούσσου, ακόμη και σε θέματα που λογικώς θα έπρεπε να περνούν «ανώδυνα». Γίνεται πλέον εμφανές ότι η απώλεια της πλειοψηφίας, μετά τις αθρόες ανεξαρτητοποιήσεις από την παράταξη Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου, έχει «ανοίξει την όρεξη» σε αρκετούς δημοτικούς συμβούλους της μειοψηφίας, που δεν χάνουν την ευκαιρία να στριμώχνουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, έχοντας πλέον την αριθμητική υπεροχή.

Έτσι, η Λούλα Καρατζά, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης, αν και πάντοτε ήταν «αιχμηρή» προς τη διοίκηση, τελευταίως φαίνεται να έχει ανεβάσει τους τόνους της κριτικής, καταφέρνοντας να δοκιμάζει σκληρά τα όρια της ψυχραιμίας του δημάρχου.

Από κοντά, ο Γιώργος Θωμάς, επικεφαλής της παράταξης Χαλάνδρι Πόλη για να Ζεις, με αρκετή ειρωνεία στις τοποθετήσεις του, δεν χάνει ευκαιρία να «καρφώνει» την παράταξη της διοίκησης, υποστηρίζοντας ότι η τελευταία «ξέχασε» όλα όσα υποσχόταν προεκλογικώς.

Εξίσου επιθετικά κινείται και ο Νίκος Πράσσος, από την παράταξη Χαλάνδρι Φιλική Πόλη, ο οποίος στην τελευταία συνεδρίαση δεν κατάφερε ν’ αντισταθεί στον πειρασμό να διακόπτει διαρκώς τον δήμαρχο, στηλιτεύοντας τα όσα έλεγε.

Και βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για τον Άγγελο Νταβία, επικεφαλής της παράταξης Χαλάνδρι Αλλάζουμε Πορεία, η «χημεία» του οποίου με τον δήμαρχο είναι απλώς ανύπαρκτη.

Τέλος, εξίσου «ραγισμένο» είναι το «γυαλί» με τους πρώην δημοτικούς συμβούλους της παράταξης του δημάρχου, οι οποίοι πλέον δεν διστάζουν να εγκαλούν τον δήμαρχο και τη διοίκησή του για εγκατάλειψη όλων όσων συνέθεσαν κάποτε ενιαίο πολιτικό μέτωπο της παράταξης Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου.

Ο μόνος που προς το παρόν έχει επιλέξει το «αναγνωριστικό παιχνίδι» είναι ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας, Γιώργος Κουράσης. Ο τέως δήμαρχος εξακολουθεί να κρατά χαμηλούς τόνους και στις μόνες περιπτώσεις που «ξιφουλκεί» κατά της διοίκησης είναι όταν η τελευταία αφήνει υπονοούμενα για κακοδιαχείριση από την προηγούμενη δημοτική Αρχή.

Πώς αντιδρά ο δήμαρχος απέναντι σε όλα αυτά; Με φανερή δυσφορία. Από τη μια συναισθάνεται ότι η «αριθμητική» δεν ευνοεί πλέον την παράταξή του και δυσκολεύει τη λήψη αποφάσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά από την άλλη δεν δείχνει διατεθειμένος να λειτουργήσει σε κατάσταση «ομηρίας». Έτσι, αναγκαστικά προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των δύο καταστάσεων όπου από τη μια μετρά τα «κουκιά» στην αίθουσα συνεδριάσεων, προσπαθώντας να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία και από την άλλη προσπαθεί να προασπίσει το δικαίωμα της παράταξής του να διοικεί τον Δήμο.

Πόσο εύκολη είναι αυτή η ισορροπία;

Καθόλου, αν κρίνουμε από τις εντάσεις που προκαλούνται στην αίθουσα συνεδριάσεων του παλαιού δημαρχείου.

Πόσο μπορεί να «προχωρήσει» έτσι η διοίκηση μέχρι την ολοκλήρωση της παρούσας θητείας;

Ουδείς μπορεί να το απαντήσει με ασφάλεια.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Δήμος πρέπει να διοικηθεί και ν’ αντιμετωπίζει, όσο αποτελεσματικότερα γίνεται, τα καθημερινά προβλήματα των Χαλανδραίων. Αν αυτό δεν διασφαλισθεί, σίγουρα η ευθύνη της διοίκησης και προσωπικά του δημάρχου, θα είναι μεγάλη. Ωστόσο, δεν θα είναι οι μόνοι που θα τη χρεωθούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει ό,τι και στον γάμο. Ποτέ σε ένα διαζύγιο δεν φταίει μόνο ο ένας. Και είναι βέβαιο ότι αυτοί που θα υποστούν τις συνέπειες ενός πιθανού «διαζυγίου», δηλαδή οι Χαλανδραίοι, θα επιρρίψουν ευθύνες και στις δύο πλευρές, στην καθεμιά στον βαθμό που της αναλογεί…