Θανάσης Φωτόπουλος: Η εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης

Με στόχο να ενημερώσει τους αναγνώστες του ενόψει των Εθνικών Εκλογών του 2019, το ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ δίνει τον λόγο σε υποψηφίους βουλευτές της εκλογικής περιφέρειας του Βορείου Τομέα Αθηνών, τον οποίο και καλύπτει ειδησεογραφικά, προκειμένου να εκθέσουν τις απόψεις και τις θέσεις τους για όσα έγιναν, αλλά και όσα απαιτούνται να γίνουν στον τόπο μας.

Στο πλαίσιο αυτό, θέσαμε υπόψη τους 5 ερωτήματα, τα οποία και τους καλούμε να απαντήσουν εκφράζοντας το πλαίσιο των αρχών που χαρακτηρίζει τους κομματικούς χώρους που εκπροσωπούν.

Ακολουθούν οι απαντήσεις του υποψήφιου βουλευτή με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος Θανάση Φωτόπουλου:

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το διακύβευμα των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019, που θα πρέπει να έχει κάθε ψηφοφόρος στο μυαλό του καθώς προσέρχεται στην κάλπη;

Το διακύβευμα για τον λαό βρίσκεται στον αντίποδα του διακυβεύματος που θέτει η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, τα υπόλοιπα κόμματα. Στην κάλπη αναμετρώνται κομματικά ψηφοδέλτια, στην πραγματικότητα συνιστά διαπάλη ανάμεσα σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: Το ένα περιλαμβάνει τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που περνούν κάθε μέρα σε νέες επιθετικές κινήσεις κατά του λαού και τα κόμματα που διαχειρίζονται τα συμφέροντά του με διάφορες παραλλαγές, που καταλήγουν στον ίδιο αντιλαϊκό σκοπό.

Το άλλο είναι η εργατική τάξη, οι φτωχοί αυτοπασχολούμενοι στις πόλεις και στην ύπαιθρο, η νεολαία και οι γυναίκες των εργατικών – λαϊκών οικογενειών, οι επιστήμονες και καλλιτέχνες και όλοι όσοι υποφέρουν από την καταθλιπτική πίεση των μονοπωλίων, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Το ζητούμενο δεν είναι αν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή συνεργασίας, με τα προσωπεία της κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς, αλλά αν ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού στείλει ψήφο-μήνυμα ότι μπορεί η οικονομική καπιταλιστική κρίση να του άδειασε τις τσέπες, όμως του απέφερε πολιτική πείρα: Χειραφέτησης από την ασφυξία των ψεύτικων διλημμάτων του μονόδρομου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτοπεποίθησης στη δύναμή του να δώσει δυναμική στον αγώνα για τα οξυμένα προβλήματά του, ετοιμότητας, απάντησης στη νέα βάρβαρη ατζέντα της Ε.Ε., να βάλει εμπόδια, να αποσπάσει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

Αν σας ζητούσαμε να μας εκτιμήσετε τον βαθμό εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα υπάρχοντα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, χρησιμοποιώντας μία κλίμακα από το 1 έως το 10, ποιον αριθμό θα επιλέγατε και για ποιον λόγο πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι συνταξιούχοι, έχουν εμπιστοσύνη, εκτίμηση και αποκούμπι το ΚΚΕ. Άνθρωποι του μόχθου που ακόμα δεν έχουν κάνει το βήμα να στηρίξουν με την ψήφο τους το κόμμα μας, μας λένε ότι χρειάζεται ένα ισχυρό ΚΚΕ.

Αντίθετα, οι μόνοι που δείχνουν την εμπιστοσύνη τους στα αστικά κόμματα είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ. Γιατί η Ν.Δ., από τη μία, μαχητικά επιδιώκει να εδραιώνει, να αναπαράγει τη συντηρητικοποίηση, ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες, με το «μαστίγιο» και το «καρότο», επιδιώκει να βάλει το κίνημα σε μακρόχρονο σιωπητήριο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, εκτός από την αξιοποίηση του «μαστιγίου» και του «καρότου», εμποδίζει τη ριζοσπαστικοποίηση, με την αλλοίωση και δυσφήμιση αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών αντι-ιμπεριαλιστικών ιδεών. Με τον δικό του, δηλαδή, τρόπο ενισχύει τη συντηρητικοποίηση, την παθητικοποίηση, τη μοιρολατρία και τον «εκσυγχρονισμένο» αντικομμουνισμό.

Οι γνωστές «πλατείες» και τα προς εντυπωσιοθηρία ΣΥΡΙΖΑίικα χάπενινγκς, το λαθρεμπόριο σε βάρος της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, είναι τα εργαλεία του ΣΥΡΙΖΑ για να πλασάρεται ως αριστερό κόμμα αντίστασης, ακόμα και όταν συνεργάσθηκε με τους ΑΝ.ΕΛ. και τώρα διεκδικεί τον ιστορικά πια ξεπερασμένο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας.

Ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, ποια θεωρείτε ως τα 5 μείζονα ζητήματα της επικαιρότητας που θα πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα και κατά προτεραιότητα η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές;

Η Κεντρική Επιτροπή, στο κάλεσμά της για τις εκλογές, προτάσσει 19 άξονες συγκεκριμένων κοινωνικών προβλημάτων για συσπείρωση και συμπόρευση, ώστε απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση να υψωθεί η – όσο γίνεται πιο αποτελεσματική – εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση. Αυτή η εξέλιξη εξαρτάται από την ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη και τη συμπόρευση μαζί του νέων δυνάμεων στο κίνημα.

Όταν εμείς αναφερόμαστε στο κίνημα, εννοούμε τον οργανωμένο αγώνα που ριζώνει στον τόπο δουλειάς, στη λαϊκή συνοικία, στον κλάδο, στην περιοχή, στους χώρους της Παιδείας, που συνενώνεται πανελλαδικά σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή, διεθνιστική κατεύθυνση. Αυτό το κίνημα είναι σε θέση να φέρει σε δύσκολη θέση την επόμενη κυβέρνηση, να ενσαρκώσει τη γνήσια λαϊκή αντιπολίτευση.

Η εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης για την αντιμετώπιση οξυμένων προβλημάτων, αλλά και της συγκέντρωσης δυνάμεων με λαϊκή επιλογή την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, την εργατική, λαϊκή εξουσία.

Αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση από τις επερχόμενες εκλογές, πόσο εφικτό βλέπετε να υπάρξει συνεργασία μεταξύ κομμάτων, ώστε να μην οδηγηθούμε εκ νέου στις κάλπες;

Η συνεργασία των κομμάτων που έχουν ταύτιση στην πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων δηλαδή, είναι δεδομένη κι αυτό δεν το λέει το ΚΚΕ, το λένε τα ίδια τα στελέχη της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝ.ΑΛ. και των άλλων κομμάτων δορυφόρων, όπως του Βαρουφάκη σήμερα, των ΑΝ.ΕΛ., Ποταμιού κ.λπ., χθες.

Για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική θα τα βρούνε μεταξύ τους, όπως έγινε και στο πρόσφατο παρελθόν. Αποδείχθηκε, για παράδειγμα, ότι το δίλημμα δεξιά – αντιδεξιά εξελίχθηκε σε συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ο «αντιδεξιός» και «αντι-ΠΑΣΟΚ» ΣΥΡΙΖΑ συγκυβέρνησε με τους ΑΝ.ΕΛ., τώρα συμπορεύεται με πρωτοκλασσάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλα πρώην στελέχη της Ν.Δ., π.χ. την κυρία Παπακώστα. Αυτοί που εξέπεμπαν μύδρους κατά Βαρουφάκη, σήμερα θωπεύουν το ΜΕΡΑ 25, άλλοι κλείνουν το μάτι στον Βελόπουλο, ως πιο χρήσιμο για το σύστημα από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Αυτό που χρειάζεται να απασχολεί τον λαό δεν είναι η σταθερότητα της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά η ανατροπή της, να τους δυσκολεύει όσο μπορεί. Στις εκλογές στις 7 Ιούλη η ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπορεί να δυναμώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα της αντίστασης, σε αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Διανύουμε τον 10ο χρόνο οικονομικής κρίσης και ακόμη ο μέσος Έλληνας υφίσταται σοβαρές πιέσεις εξαιτίας της. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι ευθύνες του κόμματος που εκπροσωπείτε τόσο στο ξέσπασμα αυτής της κρίσης, όσο και στη μη αντιμετώπισή της μέχρι σήμερα;

Το ΚΚΕ έγκαιρα, μέσα από τα ντοκουμέντα του, είχε προβλέψει για την καπιταλιστική κρίση, είχε προετοιμάσει τον Λαό, ανέδειξε τις αιτίες για τα αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα.

Το ΚΚΕ μετράει τη δύναμη και τη δράση του, τις ευθύνες του, με κριτήριο αν από θέση πρωτοπορίας συμβάλλει ο λαός να βγει στο προσκήνιο, να απελευθερώσει τις κρυμμένες δυνάμεις που διαθέτει, ως την τελική του νίκη.

Σε αυτή τη κατεύθυνση μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα, και γι’ αυτό χρειάζεται ο Λαός να ενισχύσει το ΚΚΕ στις 7 του Ιούλη.