Κ. Νταλούκας: Πόσο ασφαλής είναι η πόλη μας;

Πτώση μεγάλου κλαδιού δένδρου σημειώθηκε στον Δήμο Λυκόβρυσης – Πεύκης, που ευτυχώς δεν οδήγησε σε ζημιές ή σε κάποιον τραυματισμό, όπως μας ενημερώνει ο κάτοικος του Δήμου, Κώστας Νταλούκας.

Ο κ. Νταλούκας, παιδίατρος και πρόεδρος της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής, είχε, μάλιστα, προειδοποιήσει την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου ότι υπάρχει κίνδυνος στο συγκεκριμένο σημείο και είχε ζητήσει αυτοψία από τους αρμόδιους του Δήμου.

Με αφορμή το περιστατικό αυτό, ο κ. Νταλούκας, θέτει ζήτημα κατά πόσο είναι ασφαλής η πόλη. Συγκεκριμένα, σε κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα σημειώνει:

«Πόσο ασφαλής είναι η πόλη μας – Τ’ ακούς δήμαρχε;»

Η ασφάλεια της ζωής μας και η προστασία της δημόσιας υγείας είναι ίσως από τα σημαντικότερα θέματα που πρέπει να μας απασχολούν.

Και τα δύο απαιτούν οργάνωση, εγρήγορση και λειτουργία προληπτικών μηχανισμών όχι μόνο σε επίπεδο πολιτείας, αλλά δήμου και πολιτών.

Γεγονότα που απείλησαν ή ήταν η αιτία να χαθούν ανθρώπινες ζωές, οφείλονταν στην ανοργανωσιά, την αδιαφορία και την ολιγωρία όλων μας. Βέβαια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, τις περισσότερες φορές, όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη λειτουργία της προστασίας και την οργάνωση της πρόληψης δεν έδειξαν το απαιτούμενο ενδιαφέρον και δεν μπόρεσαν να προστατέψουν τη ζωή αθώων ανθρώπων. Τραγικό πρόσφατο παράδειγμα οι πλημμύρες στην Μάνδρα Αττικής και η πυρκαγιά στο Μάτι. Η τραγικότητα που φανερώνει την αδυναμία της οργάνωσης και της αντιμετώπισης των θεμάτων αυτών αναδεικνύεται περίτρανα μέσα από τη φράση που ξεδιάντροπα ειπώθηκε στο πρόσφατο παρελθόν από χείλη αρμοδίου κυβερνητικού, «αν μπουν κλέφτες στο σπίτι σας κάντε ότι κοιμάστε».

Η καθημερινότητα όμως δεν εξαντλείται μόνο μέσα από τις μεγάλες τραγωδίες και συμβάντα. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετά μικρότερα τραγικά γεγονότα που ποτέ δεν γίνονται γνωστά και τα οποία απείλησαν ή αφαίρεσαν τη ζωή ανυποψίαστων ανθρώπων, αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Πόσες φορές για παράδειγμα, άνθρωποι δεν έχασαν την ζωή τους ή δεν τραυματίστηκαν βαριά σε τροχαία δυστυχήματα, που δεν ήταν στη δική τους ευθύνη, αλλά υπήρχε αμέλεια ή κακή σήμανση, κακού και ασυντήρητου οδοστρώματος κ.λπ., δηλαδή κρατική αμέλεια.

Ένα πολύ πρόσφατο παρόμοιο γεγονός με έκανε να αναρωτηθώ πόσο τελικά ασφαλείς είμαστε εμείς και τα παιδιά μας. Πόσο ζούμε από τύχη και πόσο η ζωή μας εξαρτάται από όλα αυτά που πρέπει να αποτελούν καθημερινή μέριμνα μιας οργανωμένης πολιτείας, δήμου, δημάρχου, δημοτικών συμβούλων και σύγχρονης κοινωνίας ανθρώπων.

Πριν από 15 περίπου ημέρες, πίνοντας τον πρωινό καφέ στη βεράντα του σπιτιού μου, παρατήρησα ότι ένα από τα πεύκα που ήταν στο απέναντι πεζοδρόμιο είχε γείρει αρκετά και ένα μεγάλο κλαδί του λίγο ήθελε για να ακουμπήσει το έδαφος. Σημειωτέον ότι περίπου πριν έναν χρόνο, ένα πολύ μεγάλο κλαδί από το ίδιο πεύκο είχε σπάσει και είχε πέσει καταμεσής στον πολυσύχναστο δρόμο, χωρίς ευτυχώς (καθαρά από τύχη), να υπάρξει τραυματισμός, θάνατος ή υλική ζημιά.

Ειδοποίησα τηλεφωνικά τον Δήμο Πεύκης ότι, το πεύκο είχε γείρει και ήταν άγνωστο για μένα το πότε και αν θα πέσει και τους παρακάλεσα να έρθουν και να εκτιμήσουν την κατάσταση άμεσα.

Για τις επόμενες 10 ημέρες μετά το τηλεφώνημα στον Δήμο Πεύκης, ουδείς φάνηκε, κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο, κανείς δεν χτύπησε το κουδούνι να με ρωτήσει ποιο ήταν αυτό που με ανησύχησε και για ποιο λόγο τηλεφώνησα. Όλα αυτά δηλαδή που σε μια οργανωμένη ευρωπαϊκή πόλη καταγράφονται, είναι αυτονόητα και θα είχαν γίνει άμεσα.

Πέντε ημέρες αργότερα χωρίς να φυσάει, χωρίς να βρέχει, χωρίς να χιονίζει, το πεύκο ξαφνικά αποφάσισε να πέσει, με ένα εκκωφαντικό θόρυβο, καταμεσής στον δρόμο και το πεζοδρόμιο. Ευτυχώς για τους ανθρώπους και τα αυτοκίνητα, τίποτε δεν περνούσε την ώρα εκείνη από τον δρόμο. Η θεά τύχη είχε κάνει το θαύμα της άλλη μία φορά.

Αν το γεγονός αυτό είχε συμβεί μερικές ώρες νωρίτερα, το πρωί που η κυκλοφορία των αυτοκινήτων είναι ένα αυτοκίνητο το δευτερόλεπτο ή την προηγούμενη ημέρα που υπάρχει λαϊκή αγορά σε διπλανό ακριβώς δρόμο, το πιθανότερο θα ήταν να είχαμε απώλειες ζωής, τραυματισμούς και μεγάλες υλικές ζημιές.

Αυτό που είναι απίστευτο είναι η ολιγωρία και η εγκληματική αδιαφορία αυτών που είχαν ειδοποιηθεί ότι το πεύκο είχε γείρει. Δεν ήταν μια «τυχαία» πτώση που κανείς δεν την περίμενε. Ο Δήμος είχε ειδοποιηθεί 10 ημέρες πριν ότι το πεύκο πιθανόν να έπεφτε. Ακόμα όμως και για το «τυχαίο» γεγονός, προσωπικά ως πολίτης και κάτοικος της πόλης, θα περίμενα ο Δήμος να ελέγχει σε τακτά χρονικά διαστήματα την επικινδυνότητα των δένδρων και των δημόσιων δομών. Αυτό, με απλά Ελληνικά, λέγεται πρόληψη και εξασφαλίζει στο μέτρο του δυνατού το αίσθημα των πολιτών ότι ο Δήμος, ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι φροντίζουν, στο μέτρο του δυνατού, για την ασφάλεια της πόλης και την δημόσια υγεία.

Οι εκλογές τέλειωσαν και όλοι αυτοί οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, που δήλωναν σε όλους τους τόνους και όλα τα μέσα ότι θα δουλέψουν για την ασφάλεια της ζωής μας, εξαφανίστηκαν την επόμενη ημέρα ως διά μαγείας. Δυστυχώς η πραγματικότητα κάποιες φορές σφραγίζει καθημερινά με τραγικό τρόπο και διαψεύδει τις όποιες υποσχέσεις/προθέσεις ειπώθηκαν για την απόσπαση της ψήφου.

Μέχρι σήμερα τα ερωτήματα παραμένουν και αιωρούνται σαν φαντάσματα πάνω από το καμένο Μάτι και την πλημμυρισμένη Μάνδρα Αττικής. Κανείς δεν λογοδότησε μέχρι σήμερα, κανείς δεν πήγε φυλακή έχοντας την ευθύνη για τους θανάτους και τις τραγωδίες.

Μπορεί σε μια άλλη χώρα, με ένα τέτοιο γεγονός, έστω κι αν δεν υπήρξαν τραυματισμοί, θύματα ή υλικές ζημίες, οι διοικούντες αυτεπάγγελτα να κατηγορούντο για εγκληματική αμέλεια. Ίσως εμείς να έχουμε αποδεχθεί τη μοίρα μας και τον τρόπο που λειτουργούμε.

Πιθανόν. Ένα όμως ξέρω εγώ να πω. Ας μην κάνουμε ότι κοιμόμαστε και ας μη συνεχίσουμε να αφήνουμε την ασφάλεια, τη ζωή των παιδιών μας και τη δική μας στα χέρια καμιάς θεάς τύχης και όλους αυτούς που έχουν την ευθύνη, στις καρέκλες τους.