Λυκόβρυση – Πεύκη 2020: “Όταν το έθνος αφυπνίζεται και μεγαλουργεί”

Η πολιτική ομάδα Λυκόβρυση – Πεύκη 2020 σε ανακοίνωση – μήνυμα για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου αναφέρει τα εξής:

Έχουμε συνηθίσει πια να εκφωνούμε πανηγυρικούς λόγους και διθυραμβικές “παρλάτες” στις εθνικές επετείους, είτε από επιβεβλημένο καθήκον είτε από τετριμμένη συνήθεια. Έχουμε συνηθίσει να εκθειάζουμε τα ένδοξα γεγονότα της φυλής μας  και να εφησυχάζουμε πάνω σε αυτά, προτάσσοντας το ηρωικό παρελθόν μας  και την πλούσια ιστορική μας μνήμη, θεωρώντας ότι με την  απλή αναφορά μας σε αυτά, κάθε φορά στις εθνικές επετείους, ξεπληρώνουμε ένα επιβεβλημένο χρέος προς την πατρίδα μας και τις νεότερες γενιές  της.

Έχουμε όμως αναλογιστεί το βάθος των γεγονότων και  την ουσιαστική τους σημασία, ώστε να διδαχθούμε κάτι από αυτά, έτσι ώστε να παραδειγματιστούν οι νεότερες γενιές που ακολουθούν, οι οποίες αποδεδειγμένα πια παραμένουν ανιστόρητες  ή επικίνδυνα αδιάφορες για την ιστορική μας μνήμη;

Η 25η Μαρτίου 1821 δεν είναι μια απλή ημερομηνία που συνδέεται με την ιστορία μας και που κάθε χρόνο την  αναφέρουμε επετειακά, μερικές φορές βαριεστημένα ή ως ευκαιρία για στείρες και χωρίς νόημα εθνικές “κορώνες” που σβήνουν χωρίς να αφήνουν τίποτα το ουσιαστικό και ελπιδοφόρο. Η Πολιτεία από καθήκον και επιβεβλημένο πρωτόκολλο οργανώνει  δοξολογίες και παρελάσεις, που κι αυτές έχουν χάσει το ουσιαστικό νόημά τους και αρκετές φορές διχάζουν αντί να ενώνουν την εθνική μας συνείδηση, περιπλεκόμενες σε ανώφελους κομματικούς διαξιφισμούς και διχαστικές έριδες. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές και χωρίς δόση υπερβολής, η αντιμετώπιση της εθνικής μας επετείου 194 χρόνια από τότε!

Για να κατανοήσουμε το μεγαλείο του 21 και να διδαχθούμε κάτι από αυτό, ευλαβικοί προσκυνητές στη μνήμη του, πρέπει να αξιολογήσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε, τα γεγονότα που προηγήθηκαν και τις αντιξοότητες που προϋπήρχαν για να εκτελεστεί αυτό το  εντελώς παράλογο εγχείρημα!  Μια χούφτα λιπόσαρκων ραγιάδων ήρθε αντιμέτωπη με μια ολόκληρη κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία σε μια εποχή που η Ευρώπη κατέπνιγε το ένα μετά το άλλο τα επαναστατικά κινήματα των λαών που ζητούσαν την εθνική τους ύπαρξη και την πολιτική τους ανεξαρτησία. Η πανίσχυρη Ιερά Συμμαχία του ανθέλληνα Μέττερνιχ δεν ήταν δυνατόν να ανεχθεί τους Έλληνες ραγιάδες επαναστατημένους να διεκδικούν το αυτονόητο, την ελευθερία τους! Τα συμφέροντα των τότε Μεγάλων δυνάμεων δεν  επέτρεπαν να  ανεχθούν και να συγχωρήσουν κάθε επαναστατική κίνηση των υποδουλωμένων Ελλήνων, γιατί το περίφημο Ανατολικό Ζήτημα ήταν σε εξέλιξη και κάθε κίνηση στρεφόμενη εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διατάρασσε το  status quo σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου με τόσο εύθραυστες γεωπολιτικές ισορροπίες.

Κι όμως οι ραγιάδες το τόλμησαν! Για τον οποιοδήποτε άλλο λαό θα φάνταζε το εγχείρημα καθαρός παραλογισμός, αλλά για τους Έλληνες ΟΧΙ! Ξεσηκώθηκαν γιατί είχαν πίστη και αγάπη για τη πατρίδα τους, γιατί τετρακόσια ολόκληρα χρόνια σφυρηλατούσαν με επιμονή και υπομονή άσβεστη την εθνική τους συνείδηση, γιατί είχαν πίστη και ελπίδα στον Θεό ότι θα τους βοηθήσει και τους βοήθησε!

“Ο Θεός έβαλε την υπογραφή Του για τη λευτεριά της πατρίδας και δεν την παίρνει πίσω” έλεγε ο Γέρος του Μωριά και το πίστευε, προσπαθώντας να το περάσει σαν μήνυμα και στα παλικάρια του και το κατάφερε. Γι΄ αυτό και η ιστορία τελικά τον δικαίωσε. Είχε προηγηθεί ο μαρτυρικός θάνατος του Ρήγα, του εθνεγέρτη ήρωα όλων των βαλκανικών λαών, είχε προηγηθεί μια Φιλική Εταιρεία που με απαράμιλλη μαστοριά και υποδειγματική μυστικότητα προετοίμαζε την Επανάσταση, είχε προηγηθεί ένα κρυφό σχολειό που για αιώνες ύφαινε την ελπίδα της λευτεριάς και τη πίστη στον Θεό και τις αξίες της φυλής μας.

Και  όλα αυτά λειτούργησαν αφυπνιστικά για τους υπόδουλους Έλληνες που μεγαλούργησαν και μας χάρισαν τη λευτεριά μέσα από τις αναπόφευκτες έριδες, τους εγωισμούς των πρωταγωνιστών και τους αρνητισμούς της τότε άρχουσας τάξης η οποία δεν ήθελε να συνοδοιπορήσει στη λευτεριά και στο όραμα της εθνικής λύτρωσης, βολεμένη σε αυτά που απολάμβανε!  Αλλά η αφύπνιση του λαού μας εκείνη την εποχή ήταν χείμαρρος ορμητικός που παρέσυρε στο διάβα του κάθε αντιξοότητα ή διχαστική προοπτική! Κι έτσι η μικρή Ελλάδα  μεγαλούργησε τότε.

Πόσο επίκαιρο όμως είναι, ειδικά σήμερα, το νόημα της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821; Πόσο η πατρίδα μας πρέπει να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές για να μεγαλουργήσει ξανά!;Πόσο πρέπει να υφανθεί με νέα δεδομένα και προοπτικές η πεποίθηση ότι τελικά ο λαός θα αφυπνισθεί από τον λήθαργο του ναρκισσισμού του και θα αντλήσει ξανά από τις δικές του δυνάμεις, όπως ακριβώς εκείνη την εποχή, την προοπτική της λύτρωσης και της τελικής του νίκης;

Αυτό πρέπει να είναι το νόημα της εθνικής μας παλιγγενεσίας του 1821!  Τότε οι εθνικές επέτειοι ωφελούν και παραδειγματίζουν!