«Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες» η διοίκηση Δήμων στην εποχή των μνημονίων

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις για την ψήφιση των Τεχνικών Προγραμμάτων και των Προϋπολογισμών των Δήμων για το 2018 διαπιστώνουμε την ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία που υπάρχει ν’ αποτυπωθούν στα νούμερα όλα όσα οι «μνημονιακές» κυβερνήσεις απαιτούν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και μπορεί μεν στα χαρτιά να επιτυγχάνονται ισοσκελισμοί, αλλά σε πολιτικό και, κυρίως, κοινωνικό επίπεδο τα ελλείμματα «εκτοξεύονται»…

Και εάν υποθέσει κάποιος ότι οι δυσκολίες να «βγουν» τα Τεχνικά Προγράμματα και οι Προϋπολογισμοί αφορούν μόνο τους οικονομικά στριμωγμένους Δήμους, θα υποθέτει λάθος. Ακόμη και οι ΟΤΑ που «τον έχουν τον τρόπο τους» δεν μπορούν ν’ αξιοποιήσουν τα χρήματά τους όπως οι ίδιοι κρίνουν αποτελεσματικότερο, αλλά πρέπει να «λογοδοτούν» σε ανώτερες Αρχές, αλλά και να ξεπεράσουν τα εμπόδια που θέτει καθημερινά στη λειτουργία τους ένα απίστευτα γραφειοκρατικό και αρτηριοσκληρωτικό νομοθετικό πλαίσιο.

Στο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι παραπάνω συνθήκες, οι τεχνικές και οικονομικές υπηρεσίες των Δήμων «βγάζουν τα μάτια τους» και «στύβουν το μυαλό τους» για να φέρουν σε λογαριασμό τους αριθμούς, ενώ οι διοικήσεις προσπαθούν, κυριολεκτικώς με τα ψέματα να κρατήσουν λειτουργικές τις πόλεις τους και να συντηρήσουν τις κοινωνικές δομές τους.

_______________________

Τα επικοινωνιακά ταλέντα, οι κομματικές ταυτότητες, τα αστραφτερά χαμόγελα και οι θερμές χειραψίες δεν αρκούν. Οι Δήμοι πλέον αναδεικνύονται σε «σταυρόλεξα», στα οποία θα έχουν τύχη μόνο οι «δυνατοί λύτες»…

_______________________

Και εάν ο δήμαρχος είναι ψημένος αυτοδιοικητικά και οι συνεργάτες του καταρτισμένοι και ευέλικτοι, κάπως μπορεί να ελιχθεί και να καταφέρει να κάνει κάποιο έργο. Εάν είναι άπειρος, φοβικός ή ιδεοληπτικός, περιορίζεται σε απλή διαχείριση των πραγμάτων, αδυνατώντας να κοιτάξει πάνω από το περιοριστικό τείχος που του έχει επιβάλει η κεντρική εξουσία.

Με άλλα λόγια, δεν είναι όλοι για όλες τις θέσεις. Τούτη η πολύχρονη κρίση που περνά η χώρα, πλην των πολλών κακών που έχει προκαλέσει, έκανε και μερικά καλά. Ένα από αυτά είναι ότι έχει βοηθήσει να φανούν ποιοι είναι πραγματικά επαΐοντες και ποιοι έχουν μάθει να «επιπλέουν» μόνο στα εύκολα. Κάτι που γίνεται εμφανές, όσο περνά ο καιρός, σε πολλά Δημοτικά Συμβούλια…

Και επειδή τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να είναι «σφιχτά» και μετά την έξοδο από τα μνημόνια, επειδή -και ίσως περισσότερο τότε- θα απαιτούνται σύνθετα κι ευέλικτα μοντέλα διοίκησης, οι ψηφοφόροι θα πρέπει να συμπεριλάβουν στα κριτήρια των επιλογών τους και τους παραπάνω παράγοντες.

Τα επικοινωνιακά ταλέντα, οι κομματικές ταυτότητες, τα αστραφτερά χαμόγελα και οι θερμές χειραψίες δεν αρκούν. Οι Δήμοι πλέον αναδεικνύονται σε «σταυρόλεξα», στα οποία θα έχουν τύχη μόνο οι «δυνατοί λύτες»…