Αυτοί μας δουλεύουν, εμείς τους επιβραβεύουμε και η ζωή συνεχίζεται…
Ενυπόγραφα

Αυτοί μας δουλεύουν, εμείς τους επιβραβεύουμε και η ζωή συνεχίζεται…

Θα μπορούσε να βγάλει γέλιο, εάν δεν αποτύπωνε, με τον πλέον καταθλιπτικό τρόπο, ότι η κίβδηλη σχέση μεταξύ ψηφοφόρου και πολιτικού καλά κρατεί. Το φαινόμενο το εντοπίσαμε σε παραλιακούς δήμους της Αχαΐας, αλλά επαναλαμβάνεται απαράλλαχτο απ’ άκρου εις άκρον της χώρας, δεκαετίες τώρα. Ο λόγος για τον τεχνικό οργασμό κάθε που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Και να οι εκσκαφείς παραταγμένοι και να οι μπετονιέρες σε διάταξη… παρέλασης και να η πίσσα να συσσωρεύεται στους δρόμους… Ακόμη και αν πρόκειται για την ασφαλτόστρωση 50 μέτρων οδοστρώματος (στην κυριολεξία το μήκος), έστω και αν αυτό συνεπάγεται πολύωρη ταλαιπωρία των οδηγών (καθώς τα έργα γίνονται ότι ώρα μας… καπνίσει), το θέμα είναι να κερδηθούν οι εντυπώσεις, να πείσουμε τον δημότη ότι ασχολούμαστε με τον τόπο του (τον οποίο, βέβαια, είχαμε ξεχάσει κάπως τα προηγούμενα χρόνια).

Και θα αναρωτηθεί κάποιος: Μα καλά, μετά από «δούλεμα» τόσων χρόνων, εμείς οι δημότες δεν έχουμε καταλάβει την κοροϊδία; Και βέβαια την έχουμε καταλάβει, αλλά όταν βρισκόμαστε μπροστά στην κάλπη, για κάποιον «μαγικό» λόγο, το λησμονούμε. Είναι κι αυτό το ρουσφετάκι που μας έχουν υποσχεθεί οι εκάστοτε τοπάρχες, είναι και το κλείσιμο του ματιού, συνοδευόμενο με την ατάκα («κάτσε να βγω και μην σε νοιάζει, θα τα βρούμε μετά), είναι κι αυτή η ελπίδα ότι κάπου ίσως διορισθεί το άνεργο παιδί μας…

_______________________
Μήπως είμαστε εμείς που ανοίγουμε τον δρόμο στους «σαλτιμπάγκους» της πολιτικής, εκτοπίζοντας όποιο υγιές στοιχείο έχει απομείνει στις τοπικές κοινωνίες μας;
_______________________

Έτσι, αντί να «μαυρίσουμε» στην κάλπη τους αμετανόητους «Μαυρογυαλούρους», τους επιβρβεύουμε και τους διαιωνίζουμε. Και μαζί με αυτούς διαιωνίζουμε την εθνική μιζέρια μας, υπονομεύοντας το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.

«Και ποιον να ψηφίσουμε;», θα αναρωτηθεί κάποιος, αφού όλοι ίδιοι είναι… Εν μέρει σωστό ερώτημα, αλλά μήπως κι εμείς συντηρούμε το αδιέξοδο; Μήπως με τη στάση μας αποτρέπουμε οποιονδήποτε σοβαρό και έντιμο συμπολίτη μας να ασχοληθεί με τα κοινά, αφού -εκ των προτέρων- του ξεκόβουμε ότι χωρίς «αντάλλαγμα» δεν πρόκειται να δει την ψήφο μας; Μήπως είμαστε εμείς που ανοίγουμε τον δρόμο στους «σαλτιμπάγκους» της πολιτικής, εκτοπίζοντας όποιο υγιές στοιχείο έχει απομείνει στις τοπικές κοινωνίες μας;

Αλλά όχι, τι γράφουμε! Εμείς είμαστε πάντα σωστοί, αθώοι του αίματος, πιστά θύματα των «κακών» πολιτικών μας. Εμείς δεν φταίμε σε τίποτε, αυτοί είναι αναξιόπιστοι, αλλά τι να κάνουμε, τους ψηφίζουμε εξ ανάγκης…

Κάπως έτσι, με το βολικό άλλοθί μας, θα πορευθούμε και προς τις προσεχείς αυτοδιοικητικές -και όχι μόνο- εκλογές. Κάπως έτσι θα ανακυκλώνουμε τις κρίσεις και θα μετράμε τις ζωές μας με βάση τη διάρκεια των κάθε είδους μνημονίων που θα μας επιβάλλονται…

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet