Με «προκάτ» λύσεις και «ρετουσαρισμένα» δελτία Τύπου δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα

Κάποτε, μέσα Αυγούστου, οι δημοσιογράφοι κυνηγάγαμε την είδηση με το… ντουφέκι. Αυτό τον Αύγουστο οι ειδήσεις μας κυνηγάνε. Σε όλα τα μέτωπα η Ελλάδα αντιμετωπίζει προκλήσεις και δυστυχώς τις αντιμετωπίζει με το συνήθη τρόπο: περιμένοντας λύσεις απέξω ή δίνοντας η ίδια λύσεις «προκάτ».

Αφήνοντας το εθνικό μέτωπο, όπου υπάρχουν άλλοι ειδικοί και μη για να το χειριστούν, ας δούμε σύντομα δύο τεράστιες, αλλά άμεσα σχετιζόμενες, προκλήσεις που αφορούν την Αυτοδιοίκηση. Η μία είναι η αναζωπύρωση των κρουσμάτων του κορωνοϊού, ελέω τόσο του κρατικού σχεδιασμού -που δυστυχώς… έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του- όσο και της δικής μας αδικαιολόγητης χαλάρωσης και η άλλη το μείζον θέμα των υποδομών για την κάλυψη των αναγκών στη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση.

Οι Δήμοι δεν έχουν περιθώριο για διακοπές. Και τα δύο ζητήματα απαιτούν πυρετώδη προετοιμασία, η οποία ήδη έχει αργήσει. Κι αν στην περίπτωση του φονικού ιού μπορούμε να βρούμε ορισμένες δικαιολογίες, λόγω της έκτασης, αλλά και του πρωτόγνωρου της όλης κατάστασης, στο θέμα της προσχολικής εκπαίδευσης οι ευθύνες για τις ελλείψεις που παρατηρούνται είναι μεγάλες.

Από Σεπτέμβριο θα μετρηθούμε όλοι κι εκεί θα φανεί πόσο συνειδητοποιήσαμε ότι εύκολες λύσεις και από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν πια.

Στο θέμα της προσχολικής εκπαίδευσης, με δεδομένα τα προβλήματα της σχολικής στέγης σε σχεδόν το σύνολο των Δήμων και της επιτακτικής ανάγκης να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά σχολική αίθουσα, ο χειρισμός και από πλευράς των αυτοδιοικητικών αρχών υπήρξε τουλάχιστον χαλαρός. Το αποτέλεσμα είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων να οδηγηθούμε στην εύκολη λύση των προκατασκευασμένων σχολικών αιθουσών, που όσο κι αν έχουν εκσυγχρονισθεί από τεχνικής πλευράς, δεν παύουν να προσβάλλουν ένα κράτος που θέλει να λέγεται και να λογίζεται ως σύγχρονο.

Αλλά και στο θέμα της εξ αποστάσεως εξυπηρέτηση του πολίτη-δημότη, άκρως απαραίτητη διαδικασία για να αποφύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τη διασπορά της Covid-19, στο προηγούμενο κύμα της πανδημίας η πλειονότητα των Δήμων και πάλι αρκέστηκαν σε «προκάτ» λύσεις. Οι περισσότεροι πιάστηκαν ψηφιακά αδιάβαστοι, προσπαθώντας να βρουν στο… πόδι μερικές λύσεις ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν.

Τώρα, με σχεδόν βέβαιο το δεύτερο κύμα της πανδημίας, οφείλουν να κινηθούν ταχύτατα και αποτελεσματικά. Οι διά ζώσης επαφές των πολιτών με τις δημοτικές υπηρεσίες θα πρέπει να περιορισθούν στο ελάχιστο, εάν όχι να μηδενιστούν, χωρίς αυτό να παραλύσει την καθημερινότητα των συναλλασσόμενων.

Από Σεπτέμβριο θα μετρηθούμε όλοι κι εκεί θα φανεί πόσο συνειδητοποιήσαμε ότι εύκολες λύσεις και από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν πια. Στην πράξη θα αποδείξουμε εάν μπορούμε να παίρνουμε γενναίες αποφάσεις ή η μαχητικότητά μας εξαντλείται στα «ρετουσαρισμένα» δελτία Τύπου και στις διθυραμβικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης περί του έργου μας…