Οι υποψήφιοι υπόσχονται, η πραγματικότητα εκδικείται, αλλά τίποτε δεν αλλάζει…

Από τα θλιβερά γεγονότα στη Μάνδρα Αττικής και τη μόνιμη περιβαλλοντική βόμβα στον ΧΥΤΑ Φυλής έως τα καθημερινά -αλλά διόλου ασήμαντα- προβλήματα της καθημερινότητας στους δήμους μας (π.χ. ανύπαρκτα πεζοδρόμια σε πολλούς δρόμους, σχολεία χωρίς προσβασιμότητα για μαθητές ΑμεΑ, περιοχές εκτός σχεδίου με χρόνια προβλήματα υποδομών κ.ο.τ.), όλα αποκαλύπτουν τη «γύμνια» της διοίκησης, σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο.

Την ίδια στιγμή, καθώς έχουμε μπει για τα καλά σε προεκλογική περίοδο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι δημοτικές παρατάξεις αρχίζουν να «προβάρουν» τους αντίστοιχους «ρόλους» τους. Έτσι, οι μεν παρατάξεις που βρίσκονται στη διοίκηση ανασκάπτουν τους δήμους, καθώς βιάζονται είτε να τελειώσουν «ξεχασμένα» έργα, είτε να ξεκινήσουν νέα, προκειμένου να δείξουν στους δημότες – ψηφοφόρους το ενδιαφέρον τους, οι δε παρατάξεις της μειοψηφίας αρχίζουν και παρουσιάζουν μεγαλεπήβολα σχέδια για έργα, που κάποιες εξ αυτών προφανώς «λησμόνησαν» να υλοποιήσουν όταν βρίσκονταν σε θέσεις διοίκησης…

Και το παιχνίδι καλά κρατεί. Ούτε τα μνημόνια, ούτε οι άλλες καθημερινές μεγάλες και μικρές τραγωδίες φαίνεται να πτοούν μια μερίδα των κυβερνώντων μας, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Τι κι αν η πραγματικότητα εκδικείται, αυτό συνήθως γίνεται εις βάρος των απλών πολιτών – δημοτών, που καλούνται να καταβάλλουν υψηλότατο τίμημα για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις εγκληματικές αβλεψίες αυτών που ψηφίζουν και στέλνουν στις εκάστοτε διοικητικές θέσεις.

_______________________

Ούτε τα μνημόνια, ούτε οι άλλες καθημερινές μεγάλες και μικρές τραγωδίες φαίνεται να πτοούν μια μερίδα των κυβερνώντων μας, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.

_______________________

Μπορεί να αλλάξει αυτό; Και βέβαια, αλλά χρειάζεται να ενεργοποιηθούν οι ίδιοι οι πολίτες και αντί να παρακολουθούν απαθείς τους εκάστοτε δημόσιους απολογισμούς των αιρετών τους, να τους καλέσουν αυτοί στον δικό τους απολογισμό. Με άλλα λόγια, μέσω συλλόγων και φορέων, να καλέσουν ανά δήμο τις δημοτικές Αρχές και τις παρατάξεις της μειοψηφίας και να ζητήσουν τον… λογαριασμό. Με βάση το προηγούμενο προεκλογικό πρόγραμμα να αξιολογήσουν το μέχρι σήμερα υλοποιημένο έργο από την πλευρά των δημοτικών Αρχών και με βάση αυτό να τις αξιολογήσουν. Επίσης, να ζητήσουν από τις παρατάξεις της μειοψηφίας απολογισμό του τι έκαναν στην παρούσα δημοτική περίοδο προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των δημοτών τους, αλλά και να καταθέσουν συγκεκριμένες και «μετρήσιμες» προτάσεις για το πώς λογαριάζουν αυτές, με βάση πραγματικά δεδομένα και όχι αόριστα «ευχολόγια», να επιλύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους.

Με τον παραπάνω τρόπο το όφελος που θα προκύψει ίσως να είναι διπλό: αφ’ ενός να «μετρηθούν» οι υποψήφιοι με βάση τα ουσιαστικά πεπραγμένα τους και αφ’ ετέρου να «κοπεί η φόρα» όσων ετοιμάζονται να «πλημμυρίσουν» με νέα «οραματικά» έργα τα προεκλογικά φυλλάδιά τους. Γιατί μόνο εάν σταματήσει η «πλειοδοσία» υποσχέσεων, ίσως έχουμε ελπίδα να δούμε πραγματικά να αλλάζει κάτι ουσιαστικό στην καθημερινότητά μας.

Εκτός και εάν, για άλλη μια φορά, επιλέξουμε να ψηφίσουμε με το ασύλληπτα αφελές κριτήριο του «ακόμη και εάν κάνει τα μισά από όσα λέει, μια χαρά θα είναι». Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε παρά να αναμένουμε την επόμενη τραγωδία, για να μπορέσουμε με άνεση να τα βάλουμε με τους «κακούς» πολιτικούς που μας κυβερνούν…