Σκυμμένοι στην οθόνη του κινητού μας δύσκολα θα «σηκώσουμε κεφάλι»
Ενυπόγραφα

Σκυμμένοι στην οθόνη του κινητού μας δύσκολα θα «σηκώσουμε κεφάλι»

Το φαινόμενο έχει λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Στο σπίτι, τα σχολικά προαύλια, τα μέσα μεταφοράς, τα καφέ, τις παραλίες, ακόμη και στις τουαλέτες και το κρεβάτι, δεν εγκαταλείπουμε ποτέ από τα χέρια μας το κινητό τηλέφωνό μας. Σκυμμένοι στην οθόνη του, χωμένοι σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, δηλώνουμε ανά πάσα στιγμή τη θέση μας, τη διάθεσή μας, τα συναισθήματά μας, κρίνουμε, επικρίνουμε, ξεμπροστιάζουμε εαυτούς κι αλλήλους…

Ζούμε για να «ποστάρουμε», αφού ακόμη και τις προσωπικές στιγμές μας δεν μπορούμε να τις βιώσουμε εάν δεν τις κοινοποιήσουμε σε γνωστούς κι αγνώστους. Η αυγή, το ηλιοβασίλεμα, η αρρώστια, ο θάνατος, όλα συνοδεύονται από μια φωτογραφία, μία κοινοποίηση και, ενίοτε, από… βαθυστόχαστα τσιτάτα. Λες και εάν δεν ανεβάσουμε μια στιγμή μας στο αγαπημένο μας μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αυτή δεν υπάρχει.

Πώς έρχεται στο μυαλό ο διάλογος του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου με τον Κύπριο ομότεχνό του Κυριάκο Χαραλαμπίδη, στο πλαίσιο συνέντευξης για μια εφημερίδα της Μεγαλονήσου! Κάποια στιγμή ο Βρεττάκος χαμογέλασε. «Δεν ξέρω» του λέει ο Χαραλαμπίδης «αν θα μπορέσει η εφημερίδα να καταγράψει και το γέλιο σου». «Κι αν δεν το καταγράψει, όμως υπάρχει» απάντησε ο Βρεττάκος.  

Μπήκαμε αυτοβούλως σε καθεστώς επιτήρησης κάθε μας κίνησης, παραδώσαμε οι ίδιοι τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, σε όσους έχουν κάθε λόγο να τα αξιοποιήσουν καταλλήλως, για να μας χειραγωγήσουν, να μας πουλήσουν την κάθε λογής πραμάτεια τους, να μας εξουσιάσουν πλήρως.

Πόσο μακριά είμαστε από αυτή την εποχή! Σήμερα είμαστε μόνο ό,τι μπορούμε να δείξουμε, χώρια που πολλές φορές αυτό που «ποστάρουμε» απέχει παρασάγγας από την πραγματική εικόνα μας. Ως άλλοι πολιτικοί και με τον ίδιο φανατισμό, παραποιούμε την πραγματικότητα, πλάθουμε στη θέση της μια εικονική, την οποία στο τέλος πιστεύουμε και οι ίδιοι.

Και τούτο είναι το πρώτο επικίνδυνο σύμπτωμα της απόλυτης εξάρτησής μας από τον κινητό μας. Το δεύτερο – και ίσως καταστροφικότερο – είναι ότι, έτσι σκυμμένοι που είμαστε τόσες ώρες στην οθόνη της συσκευής μας, ξεχνάμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Οι εξελίξεις περνούν από δίπλα μας, αλλά εμείς «είδηση» δεν παίρνουμε και όταν κάποια στιγμή σηκώσουμε τα μάτια μας απορούμε για το πόσο άλλαξε (ή μήπως «χάλασε»;) ο κόσμος!

Τι να τον κάνουμε τον «Μεγάλο Αδελφό» του Τζορτζ Όργουελ, τι να μας πει το συγκλονιστικό μυθιστόρημά του «1984»! Εμείς μπήκαμε αυτοβούλως σε καθεστώς επιτήρησης κάθε μας κίνησης, παραδώσαμε οι ίδιοι τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, σε όσους έχουν κάθε λόγο να τα αξιοποιήσουν καταλλήλως, για να μας χειραγωγήσουν, να μας πουλήσουν την κάθε λογής πραμάτεια τους, να μας εξουσιάσουν πλήρως.

Γιατί, δεν πρέπει να το λησμονούμε ότι, σκυμμένοι στην οθόνη του κινητού μας, δύσκολα θα «σηκώσουμε κεφάλι» και ακόμη δυσκολότερα θα διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί, απλούστατα, δεν έχουμε αφιερώσει χρόνο να σκεφθούμε πώς θα θέλαμε να είναι αυτό…

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet