Τα μέτρα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ θα τ’ ακυρώσει στην πράξη η κοινωνία

Τα μέτρα που ψήφισαν πρόσφατα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. θ’ αποτύχουν, τελεία και παύλα. Και θ’ αποτύχουν όχι μόνο γιατί είναι άδικα, ανάλγητα, αντι-αναπτυξιακά, ανεφάρμοστα, αλλά και γιατί αυτή τη φορά δεν θα συνεργαστούν – ανταποκριθούν ούτε αυτοί που μέχρι σήμερα επέμεναν να είναι τυπικοί απέναντι στις υποχρεώσεις τους.

Ο λόγος για την απόλυτη παραπάνω θέση που διατυπώνει η στήλη είναι -τι άλλο- το καθημερινό «ρεπορτάζ» και η επαφή με ανθρώπους της αγοράς, «μικρούς», «μεσαίους» και «μεγαλύτερους». Για κάθε μία από αυτές τις ομάδες, το σύνθημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, το οποίο άλλοτε τόσο ανερυθρίαστα και με δήθεν τσαμπουκά υιοθετούσαν πολλά από τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης, λαμβάνει πλέον νέο νόημα. Γίνεται ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Ιδιαίτερα για τους «μικρούς» και «μεσαίους» ο «κόμπος» έφθασε στο «κτένι», που λέει και ο λαός. «Μάτωσαν», φάνηκαν συνεπείς απέναντι στο κράτος και όχι μόνο δεν είδαν τις θυσίες τους να πιάνουν τόπο, όχι μόνο δεν έτυχαν κάποιου κινήτρου που να τους δίνει έστω την ελπίδα μιας μελλοντικής ανάκαμψης, αλλά βλέπουν καθημερινώς να θεσμοθετούνται νέα «βάρη» στις πλάτες τους.

Το κράτος δεν είναι πια συνέταιρος στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αλλά έχει πάρει το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό (μέσω των φορολογικών κι ασφαλιστικών εισφορών), έχοντας μετατρέψει τον επαγγελματία και τον μικρο-μεσαίο επιχειρηματία σε «δουλοπάροικο», που θα πρέπει να ζει μ’ ένα ξεροκόμματο. Και όσοι θεωρούν ότι τα παραπάνω είναι λαϊκισμός, ας μπουν στον κόπο να υπολογίσουν πόσοι είναι οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές για κάποιον ελεύθερο επαγγελματία που βγάζει ετησίως 10.000 ευρώ, ας κάνουν την αφαίρεση κι ας δουν τι του απομένει για να ζήσει.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους συνταξιούχους (ας με συγχωρέσουν οι φίλοι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά -αναλογικά και χωρίς καμία εχθρική διάθεση- είναι σαφώς σε καλύτερη μοίρα σε σύγκριση με ό,τι συμβαίνει με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα).

Ο ΣΥΡΙΖΑ σπατάλησε ασυλλόγιστα την ευκαιρία που είχε 
ν' αποκαταστήσει την τρωθείσα εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και κράτους. 
Τώρα, ό,τι και να κάνει, δεν θα καταφέρει ν' αποφύγει το «πικρό ποτήρι» στις κάλπες.

Για τούτο η στήλη επιμένει ότι τα μέτρα δεν θα περάσουν. Μπορεί να τα ψήφισαν, μπορεί να τα κάνουν νόμους και να τα γράψουν στα… κιτάπια τους, αλλά η πλειονότητα των πολιτών θα τα γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Όχι από επαναστατική διάθεση, μήτε για να εκδικηθούν τους άλλοτε αριστερούς, που θα έφερναν την «άνοιξη» στον τόπο. Απλούστατα, η καμπούρα της καμήλας δεν αντέχει πλέον και κινδυνεύει να σπάσει ακόμη και από την προσθήκη ενός και μόνο σταχυού.

Αλλά είναι και κάτι βαθύτερο που «μας λερώνει», όπως θα έλεγε και ο ποιητής. Είναι κάτι σημαντικότερο που καθορίζει τη στάση μας, τουλάχιστον από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους και το οποίο, τα τελευταία χρόνια, έλαβε ακόμη οξύτερη μορφή. Αναφερόμαστε στην κατάρρευση της εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος. Όχι του πολίτη – μπαταχτσή, όχι του «δεν βαριέσαι» και του «όσα πάνε κι όσα έρθουν», αλλά του πολίτη που πίστεψε, εργάστηκε, επένδυσε κι ενώ περίμενε να έχει απέναντί του ένα κράτος – συνεργάτη, αντιμετωπίζει ένα κράτος – εχθρό.

Όσοι μπορούν από αυτούς τους πολίτες θα συνεχίσουν να εγκαταλείπουν τη χώρα, ενώ όσοι μείνουμε θα προσπαθήσουμε, με όποια «κομπίνα» σκαρφίζεται ο καθένας, με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο, να διαφυλάξουμε, όχι, βέβαια, τα πλούτη μας, αλλά το δικαίωμά μας να ζούμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ (γιατί για τους ΑΝ.ΕΛ. ούτε λόγος να γίνεται) είχε την ευκαιρία ν’ αποκαταστήσει αυτή την τρωθείσα εμπιστοσύνη μεταξύ πολίτη και κράτους. Ωστόσο, τη σπατάλησε ασυλλόγιστα προεκλογικώς, υποσχόμενος «την Άρτα με τα Γιάννενα» και την «εξαφάνισε» μετεκλογικώς, εφαρμόζοντας την πιο δεξιά πολιτική που έχει γνωρίσει ο τόπος από τη μεταπολίτευση και μετά. Τώρα, ό,τι και να κάνει, όσους ανέξοδους τσαμπουκάδες κι αν πουλά για εσωτερική κατανάλωση, οι «πελάτες» του φεύγουν και, μάλιστα, χτυπούν θυμωμένα την πόρτα πίσω τους. Τα απότοκα αυτού του θυμού ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα εισπράξει στο εκλογικό ταμείο, όποτε και να στήσει τις κάλπες.

Γιατί θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όσο δύσκολα συγκεντρώνεται το πολιτικό κεφάλαιο, τόσο εύκολα μπορεί να εξανεμιστεί, όταν αυτός που το κατέχει δεν ξέρει να το διαχειριστεί. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, πλην όλων των άλλων, απέδειξε ότι στη διαχείριση έχει μαύρα μεσάνυχτα…