Πώς από το «υπερήφανο ΟΧΙ» περάσαμε σε λίγες ώρες στο ΝΑΙ άνευ όρων

Ωραία, λοιπόν, κάναμε τη «φιέστα» για την εσωτερική κατανάλωσή μας, απλώσαμε τις σημαίες και τα πανό μας, πήραμε τις σφυρίχτρες μας και ξεκουφάναμε, όχι βέβαια τους «Θεσμούς», αλλά μόνο τους ανταποκριτές ξένου Τύπου και τώρα, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό.

Η τραγικά καθυστερημένη και κατόπιν εορτής σύγκληση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τα σχετικά απομαγνητοφωνημένα πρακτικά να παραμένουν απρόσιτα στον κυρίαρχο Λαό (γιατί, άραγε;) μέχρις ότου αποφασίσουν κάποιοι ότι είναι ώριμος να τα πληροφορηθεί, ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία κάθε άλλο παρά έγινε για να ελαφρύνει το οικονομικό βάρος, που πλέον έρχεται να «συνθλίψει» τις  πλάτες του ελληνικού λαού.

Μπορεί να μας απαντήσει κάποιος από τους πολιτικούς ταγούς αυτού του τόπου τι νόημα είχε η ψήφος μας την περασμένη Κυριακή, εάν είναι -όπως τουλάχιστον άφησαν να φανεί οι περισσότεροι εκ των πολιτικών αρχηγών που βγήκαν από το Προεδρικό Μέγαρο- να δεχθούμε νέο ΜΝΗΜΟΝΙΟ και μάλιστα με πολύ βαρύτερα μέτρα από αυτά που μας καλούσαν, μέσω του ΟΧΙ, να καταδικάσουμε;

Μετά το άνευ λόγου κι αξίας, όπως αποδεικνύεται, δημοψήφισμα, οι Έλληνες πολίτες καλούνται 
να καταβάλλουν τον αυξημένο λογαριασμό, για τις επιλογές των πολιτικών ηγετών τους...

Μπορεί να διαψεύσει κάποιος από τους πολιτικούς ταγούς μας και να γίνει πιστευτός ότι πίσω από τις κλειστές πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου δεν «παζαρεύτηκαν» τα πάντα, υπό την τηλεφωνική καθοδήγηση των «τοκογλύφων» και των «εκβιαστών» των «Θεσμών»;

Μπορεί κάποιος από τους πολιτικούς ταγούς μας να μας πει, αλλά με ειλικρίνεια, πώς το «υπερήφανο ΟΧΙ» μετατράπηκε εντός λίγων ωρών σε ΝΑΙ άνευ όρων (ή για την ακρίβεια υπό κάποιους όρους που θα μπουν για να «χρυσώσουν»  το κατάπικρο «χάπι»);

Μακάρι η στήλη να προτρέχει και οι εξελίξεις, εντός και κυρίως εκτός συνόρων, να τη διαψεύσουν παταγωδώς. Πολύ φοβούμαστε όμως ότι αυτή τη Δευτέρα θα τη θυμούνται για πολλά χρόνια οι σημερινές και οι επόμενες γενιές Ελλήνων και όχι για λόγους που θα τους γεμίζουν περηφάνια, αλλά ως ένα ακόμη μνημείο της απίστευτης ανευθυνότητας της πλειονότητας των πολιτικών ηγετών της χώρας. Οι ίδιοι, βέβαια, θα “βαφτίσουν” αυτή την επιλογή τους ως “απαραίτητη εθνική συναίνεση μπροστά στον εθνικό κίνδυνο”, που ωστόσο μόνο ένας εθνικός ψυχίατρος θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί δεν επιδιώχθηκε και δεν εκφράστηκε εκ των προτέρων…