Μιας πεντάρας… αριστεροσύνη

«Υπάρχει δυνατότητα αν κάνουμε οικονομία και φτουρίσουν τα πράγματα. Ξέρετε και τα γεμιστά είναι επινόηση του ελληνικού λαού ώστε πολύ φτηνά να τρώει μια ελληνική οικογένεια».

«Δηλαδή, πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος, για να βγάλουμε την αύξηση 10% στις δαπάνες του;».

«Το πολιτικό κόστος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι, σε σχέση με το κοινό του, από τη δυσαρέσκεια των γονέων των παιδιών των ιδιωτικών σχολείων. Επομένως δεν έχει και κανέναν λόγο να το πάρει πίσω». 

«Δεν πιστεύω ότι όσοι πάνε στα ιδιωτικά σχολεία είναι όλοι ζάμπλουτοι και κροίσοι, είναι εύποροι βεβαίως. Αλλά η υποχρέωση της πολιτείας είναι να διασφαλίσει το δικαίωμα της μόρφωσης σε όλα τα παιδιά, και αυτό σημαίνει να αναβαθμίσει το δημόσιο σχολείο. Εκεί θα κριθούμε και όχι στις πενταροδεκάρες του 5% ή του 13%».

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό «απάνθισμα» δηλώσεων υπουργών και στελεχών της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης, μέσω των οποίων επιχείρησαν να δικαιολογήσουν την επιβολή νέας σκληρής φορολογίας στον ελληνικό λαό.

Παρατήρηση 1η: Αν τις δηλώσεις αυτές τις είχαν κάνει στελέχη της κυβέρνησης των «γερμανοτσολιάδων», των «βολεμένων» και των «εθνικών μειοδοτών» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ δεν θα τολμούσαν να βγουν από τα γραφεία και τα σπίτια τους, αν δεν τους «κρεμούσαμε», με συνοπτικές διαδικασίες, στο Σύνταγμα.

Παρατήρηση 2η: Είναι πράγματι θλιβερό να ακούς ανθρώπους που, μέχρι πριν λίγους μήνες, «ξιφουλκούσαν» ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια επιβολής νέου φόρου ή περικοπής εισοδήματος στο ήδη «βαρυφορτωμένο υποζύγιο» (μισθωτό, μικροεπιχειρηματία, συνταξιούχο), να μεταχειρίζονται σήμερα τέτοια προκλητικά «επιχειρήματα» για να υπερασπιστούν τη νέα «μεταλλαγμένη» πολιτική που ακολουθούν.

Όσοι ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό με χαρακτηρισμούς του τύπου 
«δεν είναι δικοί μας», «είναι βολεμένοι», «είναι εύποροι» κ.λπ., να γνωρίζουν ότι 
η επικίνδυνη τακτική που ακολουθούν μπορεί πολύ εύκολα να τους «γυρίσει μπούμερανγκ»…

Και για εξηγηθούμε (για να μην σπεύσουν ορισμένοι να μας παρεξηγήσουν): Και βέβαια η χώρα όφειλε να λάβει σκληρά μέτρα και να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που είχε μάθει να λειτουργεί στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας. Και βέβαια θα χρειάζονταν μεγάλες θυσίες για να μαζευτούν τα «ασυμμάζευτα». Ωστόσο, αυτό θα έπρεπε να έχει γίνει εγκαίρως, χωρίς πισωγυρίσματα κι  άνευ λαϊκισμών και «παραμυθιάσματος» του εκλογικού σώματος.

Και το κυριότερο, τούτη η στήλη (και όχι μόνο) επαναλάμβανε, σε όλους τους τόνους, ότι η άσκηση μιας τέτοιας πολιτικής υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός μόνο κόμματος (ή μίας ευκαιριακής συγκυβέρνησης) και πρέπει να την αναλάβει μία κυβέρνηση εθνικού σκοπού.

Ωστόσο, κάποιοι εξακολουθούν, με μία αυτοκτονική εμμονή, να εφαρμόζουν μία πολιτική που είναι εκ των πραγμάτων ατελέσφορη και θα αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος ότι δεν θα… περπατήσει και σύντομα θα οδηγήσει τον τόπο σε νέες δραματικές περιπέτειες. Το δήθεν επιχείρημα ότι ο λαός «ήξερε τι ψήφιζε» στις πρόσφατες εκλογές του Σεπτεμβρίου και ότι «άναψε πράσινο φως» στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόσει τις νέες μνημονιακές δεσμεύσεις που προέκυψαν από τη «διαπραγμάτευση» του περασμένου καλοκαιριού, θα αποδειχθεί στην πράξη σαθρό, όταν ο πολίτης θα κληθεί να «ματώσει» ακόμη περισσότερο, την ίδια στιγμή που θα ακούει τις ειρωνικές ατάκες των κυβερνώντων και τις απίστευτες «θεωρίες» ότι «κερδίσαμε στη διαπραγμάτευση» και «αλλάζουμε την Ευρώπη».

Και κάτι τελευταίο˙ όσοι ενεργοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό με χαρακτηρισμούς του τύπου «δεν είναι δικοί μας», «είναι βολεμένοι», «είναι εύποροι» κ.λπ., να γνωρίζουν ότι η επικίνδυνη τακτική που ακολουθούν μπορεί πολύ εύκολα να τους «γυρίσει μπούμερανγκ»…