Η «άνοιξη» κατέληξε σε «βαρυχειμωνιά» και στην Αυτοδιοίκηση

Κοντά δύο χρόνια στην εξουσία συμπληρώνει η «πρώτη φορά Αριστερά» και, όπως και στα υπόλοιπα θέματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, έτσι και στην Αυτοδιοίκηση, ο απολογισμός της εμφανίζεται τραγικά ελλειμματικός.

Η υποσχόμενη «άνοιξη» μετατράπηκε και σε αυτήν την περίπτωση σε «βαρυχειμωνιά», «θάβοντας» κάτω από… τόνους ψεμάτων τις «ρηξικέλευθες αλλαγές» και τους εκτός κάθε πραγματικότητας σχεδιασμούς.

Οι προεκλογικές μεγαλοστομίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι εκ των οποίων στρογγυλοκάθισαν και σε υπουργικά έδρανα, για ενίσχυση του αυτοδιοικητικού θεσμού, άρση της οικονομικής υποτέλειας των δήμων, ριζική αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να αρθούν τα κακώς κείμενα του «Καλλικράτη» κ.ο.τ., αποδείχθηκαν όμορφα και μεγάλα λόγια, που σκόρπισαν στο φύσημα του μνημονιακού ανέμου.

Οι πολυδιαφημισμένες μεταφορές αρμοδιοτήτων και πόρων στην Αυτοδιοίκηση μεταμορφώθηκαν εν μία νυκτί σε νέες γενναίες περικοπές των ήδη «κουτσουρεμένων» κονδυλίων που χορηγούσε το κράτος.

Η δημιουργία μόνιμων θέσεων απασχόλησης στους ΟΤΑ, με αξιοπρεπείς αμοιβές και ασφάλιση, αντικαταστάθηκαν με τα «επιδόματα» της περιστασιακής κοινωφελούς εργασίας.

Η διασφάλιση των ήδη ελάχιστων ελεύθερων χώρων και η απόκτηση νέων, μέσω της ευθείας αντιπαράθεσης με τα συμφέροντα «που λυμαίνονταν» τις τοπικές κοινωνίες, ξεχάστηκαν κατά τις διαπραγματεύσεις σε νέα και παλιά επιχειρηματικά γραφεία, όπου νομιμοποιείται οποιαδήποτε παλιά αυθαιρεσία και υπογράφονται τα νέα deals.

Οι αριστεροί αιρετοί θα κέρδιζαν σίγουρα περισσότερους πόντους εάν αντιστέκονταν 
στα κελεύσματα μιας κυβέρνησης που εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει το αριστερό πρόσημό της.

Και ο κατάλογος θα μπορούσε να μακρύνει, καθώς τα παραδείγματα των ασύλληπτων… κυβιστήσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στον αυτοδιοικητικό χώρο είναι σχεδόν ανεξάντλητα.

Υπήρξε αντίδραση από πλευράς αιρετών οι οποίοι αυτο-προσδιορίζονται στον αριστερό χώρο στον… εκτροχιασμό των προεκλογικών -και όχι μόνο- υποσχέσεων των κυβερνώντων;

Δυστυχώς, ούτε σε αυτό το πεδίο μπόρεσε να διακριθεί το δήθεν «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι αιρετοί του συγκεκριμένου χώρου άρχισαν να «καταπίνουν αμάσητες» τις υπαναχωρήσεις και τις κωλοτούμπες, προσπαθώντας να «αναμασήσουν» ως δικαιολογίες όσα κατήγγελλαν τα πολλά προηγούμενα χρόνια.

Και το φαινόμενο γίνεται ακόμη θλιβερότερο στις περιπτώσεις εκείνες που οι αυτο-προσδιοριζόμενοι αριστεροί αιρετοί κατέχουν θέσεις διοίκησης. Εκεί πια, τουλάχιστον για όσους έχουμε κάποιες «ώρες πτήσης» σε συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, το κλίμα λίγο θέλει να μετατραπεί σε… σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα συζητούνται θέματα οικονομικής διαχείρισης, αν κάποιος ανασύρει από το συρτάρι του (ηλεκτρονικό ή μη) κάποιο παλαιότερο ρεπορτάζ και το δημοσιεύσει, ουδείς θα αντιληφθεί τη διαφορά, ούτε καν οι ίδιοι οι διοικούντες!

Και είναι κρίμα για κάποια αυτοδιοικητικά στελέχη, με πολύχρονη πορεία κι αγώνες στον χώρο, ν’ ακυρώνουν τη διαδρομή τους, θέτοντας τους εαυτούς τους στη θέση του απολογούμενου και προσπαθώντας -ανεπιτυχώς είναι αλήθεια- ν’ αποκρούσουν τα «βέλη» που δέχονται εξ αριστερών και εκ δεξιών τους.

Βέβαια, καταλαβαίνουμε ότι μόνο με τη συμπεριφορά του «καλού παιδιού» μπορούν να ελπίζουν ότι θα τύχουν προνομιακής μεταχείρισης από την επίσης «αριστερή» Περιφέρεια, που «μοιράζει το χαρτί» για τα έργα στους δήμους, αλλά θα κέρδιζαν σίγουρα περισσότερους πόντους εάν αντιστέκονταν στα κελεύσματα μιας κυβέρνησης που εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει το αριστερό πρόσημό της.

Εξάλλου, δεν θα πρέπει να λησμονούν ότι «τα ύστερα τιμούν τα πρώτα…».