Γ. Κουτσικάκης: Κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες στην Ελλάδα
Γνώμες

Γ. Κουτσικάκης: Κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες στην Ελλάδα

Μετά  την κατάρρευση της χούντας μέσα σε μία περίοδο μικρότερη των δέκα χρόνων αποκαταστάθηκε η δημοκρατία, πρώτα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και στη συνέχεια ολοκληρώθηκε στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αν ο Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ, ο Παπανδρέου αναγνώρισε την εθνική αντίσταση, προχώρησε στην εθνική συμφιλίωση, παραχώρησε πολλές αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, απελευθέρωσε τον συνδικαλισμό και εκδημοκράτισε την παιδεία.

Γράφει ο Γιώργος Κουτσικάκης*

Εκσυγχρονιστικά μέτρα πάρθηκαν πολλά, όπως για παράδειγμα  η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας από τη Ν.Δ., το ΑΣΕΠ και τα ΚΕΠ, μεταξύ άλλων, από το ΠΑΣΟΚ. Σημαντική τομή υπήρξε η δημιουργία του ΕΣΥ, στην οποία προβλέπονταν ανά δέκα χρόνια αξιολόγηση και εκσυγχρονισμός που δεν έγινε ποτέ.

Ενώ λοιπόν στα θέματα της πολιτικής δημοκρατίας και των ελευθεριών η μεταπολίτευση επέτυχε την ισοπολιτεία, στο θέμα της κατάργησης των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων  υστέρησε πολύ. Και ενώ οι ευθύνες του συντηρητικού κόμματος ήταν και είναι αναμενόμενες, για ένα σοσιαλιστικό κόμμα ήταν και είναι ανεπίτρεπτες. Το ίδιο ισχύει και για την Αριστερά. Όσο για την κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμα κι αν ήθελαν, δεν ξέρουν και δεν μπορούν.

Για τι πράγμα μιλάμε; Με κριτήρια  την απασχόληση  και τις ενδεχόμενες μεταθέσεις, την επαγγελματική ανέλιξη, τις οικονομικές απολαβές και  γενικά τα εισοδήματα, τις συνθήκες εργασίας, την πρόσβαση στην περίθαλψη και την εκπαίδευση, τις φορολογικές υποχρεώσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα μπορούμε να περιγράψουμε τις ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας ως εξής:

Ανισότητες μεταξύ ανέργων και εργαζομένων. Ανισότητες μεταξύ δημόσιου τομέα και ιδιωτικού τομέα. Ανισότητες μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων των ΔΕΚΟ. Ανισότητες μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων διαφορετικών υπουργείων. Ανισότητες μεταξύ μισθωτής εργασίας και ελευθέρων επαγγελμάτων. Ανισότητες μεταξύ αγροτών και κατοίκων των πόλεων. Ανισότητες μεταξύ γεωγραφικών περιοχών.

Να μιλήσουμε για ασύλληπτες αμοιβές, εκτός έδρας, συμμετοχή σε επιτροπές πολλές φορές αχρείαστες, συνταξιοδότηση σε χαμηλή ηλικία ακόμα και πριν τα πενήντα, εθελούσιες εξόδους με παχυλές αποζημιώσεις, και συντάξεις πολλές φορές μεγαλύτερες του μισθού, χωρίς καμία αξιολόγηση εξέλιξη, «ανάπηροι»,  βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα μαϊμούδες, πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.  Πολλές ανισότητες.

Η ισοπέδωση προς τα κάτω ή προς τα πάνω (sic) είναι αίσχιστη μορφή ανισότητας.

Στα χρόνια της ευμάρειας, λόγω ανάπτυξης ή υπέρμετρου δανεισμού, είχε για όλους, έστω και άνισα. Στα χρόνια της κρίσης η κατάσταση των ανισοτήτων γίνεται δραματική. Οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, ενώ στους υψηλόμισθους αλλάζει το status, στους χαμηλόμισθους δυσκολεύει αφάνταστα τη ζωή. Η ανάλγητη φορολογία γονατίζει τους ανθρώπους.

Η ύπαρξη ανισοτήτων, πέρα από την ηθική απαξία, δημιουργούν πικρίες μεταξύ των πολιτών, έλλειψη ενδιαφέροντος για παραγωγική δουλειά, διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και μερικές φορές αντικοινωνικές συμπεριφορές και ακρότητες.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης κυρίαρχη πολιτική δύναμη αποτέλεσε το ΠΑΣΟΚ. Κυβέρνησε πολλά χρόνια, ενώ κυριαρχούσε μαζί με τις αριστερές δυνάμεις για πολλά χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα και τους συλλόγους. Κατάφερε αναμφισβήτητα πολλά. Έγιναν και λάθη. Αλλά θα περίμενε κανείς από αυτό και τις αριστερές δυνάμεις (νόμος είναι το δίκιο του εργάτη) να χτυπήσουν αποφασιστικά, μαζί με την υστέρηση της χώρας, τις ανισότητες. Από συντηρητικές κυβερνήσεις θα ήταν οξύμωρο να περιμένει κανείς μάχη για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς να αμφισβητήσουμε τη δυνατότητα γενικότερης θετικής προσφοράς στην κοινωνία.

Κατά συνέπεια για τις προοδευτικές δυνάμεις ζητούμενο είναι:

Για ίδια προσόντα, για ίδια εργασιακή ευθύνη και απόδοση, με αξιόπιστη αξιολόγηση, ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ή για να το διατυπώσουμε διαφορετικά, υποχρεώσεις και δικαιώματα ανάλογα με τα προσόντα και τη δουλειά. Απαραίτητη είναι η προστασία των ανήμπορων, μέσω του κοινωνικού κράτους.

Αυτή θα πρέπει να είναι η στρατηγική. Οι επεξεργασμένες θέσεις σήμερα, και τα νομοσχέδια αύριο, πρέπει να είναι η τακτική.

* Χειρουργός οδοντίατρος MMSc – Πεύκη

 

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet