Λυκόβρυση Πεύκη 2020: «Η Διοίκηση… είναι γένους θηλυκού»

Στην ενεργό συμμετοχή του γυναικείου φύλου στην πολιτική και στην εκλογή του, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αναφέρεται η ομάδα προβληματισμού Λυκόβρυση Πεύκη 2020, επισημαίνοντας, στην ανακοίνωσή της, το χαμηλό ποσοστό γυναικών στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης.

Η Διοίκηση… είναι γένους θηλυκού

Στο πλαίσιο των πολιτικών συστημάτων, δεν είναι πιθανό να εκπροσωπηθούν ομάδες που δεν έχουν ήδη επαρκή εκπροσώπηση, αν αυτές οι ομάδες δεν έχουν αναπτύξει μία συναίσθηση των δικών τους συμφερόντων και εάν δεν ασκήσουν πιέσεις οι ίδιες σε αυτά τα πολιτικά συστήματα. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη πολίτικης συνείδησης και πολίτικης δραστηριοποίησης βασιζομένης στην κοινή σκοπιά και τις επιδιώξεις αυτών των ομάδων. Όσο και αν φάνει περίεργο η ομάδα που συγκριτικά με τον πληθυσμό της δεν εκπροσωπείται επαρκώς στα κοινά της χωράς, είναι οι γυναίκες. Από το σύνολο των 300 της Βουλής μόνον το 1/6 είναι γυναίκες καθώς εκλέχθηκαν μόνο 53. Ταυτόχρονα λεκτική βία λόγω φύλου που φτάνει και σε σεξιστικές συμπεριφορές, έχει καταγγελθεί στην Επιτροπή Ισότητας από γυναίκες βουλευτές.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα, φαίνεται να μην έχουν την επιθυμητή συμμετοχή στα κοινά. Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι πολύ πρόσφατα σχετικά τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου. Στην Ελλάδα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες δόθηκε μόλις τον Φεβρουάριο του 1934 στις δημοτικές εκλογές. Εκλογικό δικαίωμα δε, δεν δόθηκε σε όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας γράφτηκαν μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439. Σε βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956. Ήταν η απαρχή της εφαρμογής στην πράξη της καθολικής ψηφοφορίας, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες.

Φαίνεται δυστυχώς να είναι ακόμα ριζωμένο στις κοινωνικές δομές, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε αλλά ευρωπαϊκά κράτη, το ότι η γυναικά μέχρι πρόσφατα νομικά και κοινωνικά δεν είχε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, της διαχείρισης της περιουσίας και του εαυτού της. Όλα αυτά, μαζί με την πολίτικη, ήταν «αντρικές δουλειές». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και οι νεότερες γενιές γυναικών να μην επιθυμούν ή να μην έχουν εκπαιδευτεί ώστε να ασχοληθούν με τα κοινά. Έτσι προκύπτει το φαινόμενο της ελλιπούς αντιπροσώπευσης, τόσο σε επίπεδο εθνικό όσο και σε τοπικό.

Οι γυναίκες του σήμερα, δεν χρειάζονται δώρα στη γιορτή της γυναίκας. Επιτακτική είναι η ανάγκη να ακούγονται οι απόψεις και τα αιτήματα που αφορούν στην καθημερινότητα και τα δικαιώματά τους. Η Ελληνίδα σήμερα, αναλαμβάνει και πολλούς και σύνθετους ρόλους. Είναι εργαζομένη, μητέρα, νοικοκυρά, φοιτά με επιτυχία σε ανώτατα ιδρύματα, είναι επιχειρηματίας, επιστήμονας. Συνεπώς πρέπει να είναι και ενεργή πολίτης. Σε μία χώρα που ασθμαίνει να ανταποκριθεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα, ο μισός πληθυσμός της χώρας δεν εκπροσωπείται επαρκώς στο πολιτικό σύστημα.

Οι γυναίκες που συμμετέχουν στις εκλογές ως υποψήφιες, έχουν συνήθως οικογενειακή παράδοση στην πολίτικη ή είναι δραστηριοποιημένες γιατί ο σύζυγος ή άλλος συγγενής τους κινείται ήδη σε αυτό τον χώρο, ή είναι ήδη αναγνωρίσιμες λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης με τον καλλιτεχνικό χώρο. Πώς θα συζητηθούν όμως τα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών με μικρά παιδιά; Των γυναικών που σπουδάζουν ή ασχολούνται με τις επιχειρήσεις; Των γυναικών που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μονές τους; Πώς μπορεί να ακουστεί η φωνή της γυναίκας της διπλανής πόρτας που παλεύει με τη δύσκολη καθημερινότητα; Κυρίως όμως πρέπει ως κοινωνία να αναρωτηθούμε γιατί οι ίδιες οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα κοινά.

Μελετώντας τα παραπάνω στοιχεία δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ποσοστιαία οι γυναίκες που εκλέγονται είναι τόσο λίγες και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συγκεκριμένα στον Δήμο μας, από το Δημοτικό Συμβούλιο που απέρχεται, από τις 27 θέσεις μονό οι 7 καλύφθηκαν από γυναίκες. Κάτω από 25% δηλαδή. Στο Δημοτικό Συμβούλιο που αναλαμβάνει τον Σεπτέμβριο η εικόνα δυστυχώς δεν αλλάζει. Από τους 33 νέους δημοτικούς συμβούλους μονό οι 10 είναι γυναίκες.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για μία κοινωνία που υπάρχει ισότητα και ίσες ευκαιρίες αν αυτά τα ποσοστά δεν αλλάξουν. Το πρώτο βήμα είναι σίγουρα η προσέγγιση των γυναικών και η ενθάρρυνση τους να συμμετέχουν. Μέσα από έναν ουσιαστικό διάλογο έχουμε πολλά να ανακαλύψουμε και να εντοπίσουμε προβλήματα τα οποία μένουν δυστυχώς καλά κρυμμένα… H Λυκόβρυση-Πεύκη 2020, Το σπίτι μας θέλει να δώσει την ευκαιρία σε αυτές τις φωνές να ακουστούν.

Από το γραφείο Τύπου

Λυκόβρυση Πεύκη 2020