ΕΠΑΜ: Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας, ένας σύγχρονος Δούρειος Ίππος

Το θέμα της ελληνογερμανικής συνεργασίας και συγκεκριμένα του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας σχολιάζει το ΕΠΑΜ Αμαρουσίου – Πεύκης – Λυκόβρυσης.

Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση της Τοπικής Ομάδας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου σημειώνεται:

Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας: ένας σύγχρονος Δούρειος Ίππος

Σε συμφωνία για επέκταση της ελληνογερμανικής συνεργασίας μέσω της τελικής υπογραφής για την εδραίωση του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας, προχώρησαν στο Βερολίνο η Γερμανίδα υπουργός Οικογένειας, Τρίτης Ηλικίας, Γυναικών και Νεολαίας Katarina Barley και ο γενικός γραμματέας Διά Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς Παυσανίας Παπαγεωργίου στις 27-7-2017.

Η συζήτηση, η οποία είχε αρχίσει το 2014 με μια κοινή δήλωση πρόθεσης των προέδρων των δύο χωρών για τη δημιουργία κοινού Ιδρύματος Νεολαίας, ολοκληρώθηκε πλέον επίσημα και η συμφωνία επισφραγίστηκε με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης.

Η ίδρυση του Γερμανοελληνικού Ιδρύματος Νεολαίας υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και τον ομοσπονδιακό πρόεδρο Γιόαχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 στο Βερολίνο. 

Το Γερμανοελληνικό Ιδρυμα Νεολαίας ιδρύεται μετά από πρόταση της κυρίας Σκαρπέλη-Σπερκ στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης των Γερμανοελληνικών Εταιρειών. Η Γενική Συνέλευση αποδέχτηκε την πρόταση και, στη συνέχεια, προωθήθηκε και περιλήφθηκε στη συμφωνία κυβέρνησης συνασπισμού SPD – CDU.

Σχετικά με το ίδρυμα νεολαίας, θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε στα καθεστωτικά ΜΜΕ πολλά και δελεαστικά, όπως ανταλλαγές νέων, γνωριμίες, υποτροφίες, καταπολέμηση της ανεργίας νέων κ.ά.

Γεγονός όμως είναι ότι, αν και οι Γερμανοί προφασίζονται πως με το Γερμανοελληνικό Ίδρυμα Νεολαίας θα στηρίξουν την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων στην Ελλάδα, ήδη από το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα, που ξεκίνησαν οι Δήμοι Λαγκαδά και Στέγκλιτζ, διαφαίνεται πως πρωταρχικός στόχος είναι η καταπολέμηση της έλλειψης Γερμανών μαθητευόμενων για επαγγέλματα με χαμηλή αμοιβή, όπως μάγειρες, νοσηλευτές γηροκομείων – γηριατρικής, τεχνικοί γαστρονομίας κ.ά.

Όπως δηλώνει ο Δήμος Στέγκλιτζ σε δελτίο Τύπου στις 20.6.2014, η συνεργασία των δυο Δήμων, Λαγκαδά και Στέγκλιτζ, στοχεύει στην κάλυψη γερμανικών αναγκών: «Θέλουμε να δείξουμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να βοηθήσουμε ενεργά την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, πάνω από 60%, στην Ελλάδα και, ταυτόχρονα, να αντιμετωπίσουμε την επιδείνωση της έλλειψης ειδικευμένων εργαζομένων στο Βερολίνο».

Σε μια άλλη συνεργασία, μεταξύ Αργολίδας και Βόννης, γίνονται οι Γερμανοί πιο ξεκάθαροι: «Λόγω της δημογραφικής αλλαγής, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το επιμελητήριο της Βόννης να διερευνήσει τις δυνατότητες να μπορεί να αντλεί σε μόνιμη βάση εργατικό δυναμικό από την Ελλάδα για τις ανάγκες της περιοχής της Βόννης Rhein-Sieg».

Με άλλα λόγια, επιδιώκουν την απορρόφηση της νεολαίας μας, την ενίσχυση της μετανάστευσης προς τη Γερμανία και το ξερίζωμα νέων ανθρώπων για να αντιμετωπίσουν δικά τους εργασιακά προβλήματα.

Ζητούν νέους μετανάστες με υψηλό, κατά προτίμηση, βαθμό επιστημονικής εξειδίκευσης, όπου, πετώντας τους ένα ξεροκόμματο επιβίωσης, τους απογυμνώνουν από εθνικές μνήμες, δικαιώματα και απαιτήσεις! 

Διευκρινίζεται ότι η ανταλλαγή, αυτή καθ΄ εαυτή, προγραμμάτων νεολαίας μεταξύ των δύο χωρών είναι ευπρόσδεκτη, όμως, η συγκεκριμένη ακολουθία γεγονότων προκαλεί δυσπιστία ως προς τη σκοπιμότητα του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας. Από τη μία έχουμε τις δηλώσεις της Γερμανίδας υφυπουργού Κάρεν Μαρκς, σύμφωνα με τις οποίες «…οι λόγοι δημιουργίας του σχετίζονται περισσότερο με το κύμα αντιγερμανισμού στην Ελλάδα κατά τα χρόνια της κρίσης και τη δραματική επιδείνωση της δημόσιας εικόνας της Γερμανίας, που πριν από την κρίση, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, ήταν η πιο δημοφιλής χώρα της Ευρώπης ανάμεσα στους Έλληνες». Από την άλλη, έχουμε δήλωση του γερμανικού υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρεπόταν να τεθεί ζήτημα πολεμικών αποζημιώσεων, κατά την περυσινή επίσκεψη νέων από μαρτυρικούς δήμους της Ελλάδας στη Γερμανία, «…διότι το πρόγραμμα αφορά μια πλατφόρμα νέων που θέλουν να δουν μπροστά ένα κοινό μέλλον». Φυσικά, η συγκεκριμένη δήλωση έχει πλέον αποσυρθεί από το διαδίκτυο(!) Τα σενάρια περί σκοπιμότητας ενισχύονται από την αντίστοιχη πρακτική της Γερμανίας στην περίπτωση της Πολωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η σύσταση του Γερμανοπολωνικού Ιδρύματος Νεολαίας ήρθε τη στιγμή που η Πολωνία ζήτησε από τη Γερμανία επιπλέον αποζημιώσεις, λέγοντας ότι «η χώρα δεν έχει λάβει επαρκή οικονομική επανόρθωση για καταστροφές και απώλειες από τη γερμανική επιθετικότητα, κατοχή και γενοκτονία», ενώ λίγο αργότερα, η Πολωνία με τη στήριξη της Γερμανίας μπήκε ως μέλος – κράτος της Ε.Ε., διαβεβαιώνοντας το Βερολίνο ότι δεν θα υποβάλει επίσημα το αίτημά της για αποζημιώσεις». 

Αν όλα αυτά τα συνδυάσουμε και με την ίδρυση του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το μέλλον, μπορούμε  να συμπεράνουμε πως αφετηρία της ίδρυσής του, καθώς και του ιδρύματος νεολαίας, είναι ο φόβος της Γερμανίας πως μπορεί στην Ελλάδα να προκύψει μια νέα κυβέρνηση, της οποίας τα μέλη, πριν προλάβουν να πουληθούν στους Γερμανούς, θα προβούν στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς της Ελλάδα.

Κάποιοι «φιλέλληνες», ανοιχτά και παρασκηνιακά, παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθεια να επιτευχθεί μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, ώστε μελλοντικές κυβερνήσεις, με γνώμονα τη δικαίωση των θυμάτων, των οικογενειών τους και του ελληνικού λαού, να είναι δεσμευμένες από πρόσφατες ελληνογερμανικές συμφωνίες. 

Στο πλαίσιο της ελληνογερμανικής  συνεργασίας, έχουν διοργανωθεί επιμορφωτικά σεμινάρια για Έλληνες δημοσιογράφους. Ένα από αυτά είχε θέμα: «Πολιτισμός μνήμης, ιστορική επεξεργασία και συμφιλίωση».

Μπορεί, όμως, να επέλθει συμφιλίωση όταν η Γερμανία αποζητά την κατανόησή μας για τη μη δικαίωση των θυμάτων της γερμανικής ναζιστικής θηριωδίας και τη μη καταβολή των οφειλών της προς την Ελλάδα, ενώ εμείς διεκδικούμε τη δικαίωση;

«Versöhnung» ή «Aussöhnung» λένε οι Γερμανοί, «συμφιλίωση» μεταφράζουμε εμείς. Μόνο που η γερμανική λέξη δεν εμπεριέχει τη λέξη «φιλία», αλλά τη λέξη «Söhne», εξιλέωση. Δηλαδή όχι συμφιλίωση, αλλά «συν-εξιλέωση».

Κατανοητό από γερμανικής πλευράς να αναζητούν την εξιλέωση των ευθυνών τους και την απαλλαγή από το βάρος τους, εμείς, όμως, γιατί να τους προσφέρουμε τη φιλία μας χωρίς δικαίωση;