«Μεγάλη χίμαιρα» στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12»

Συνεχίζοντας την προσπάθεια για τακτικές κινηματογραφικές προβολές στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12», στην Πεύκη, θα παρουσιαστεί, όπως πάντα με ελεύθερη είσοδο, μια τριλογία με αντιφασιστικό περιεχόμενο.

Η πρώτη ταινία της τριλογίας ήταν η «Roma, citta aperta» του Roberto Rosselini, η οποία προβλήθηκε στις 15 Μαρτίου, ενώ ακολουθούν η «Grand Illusion» του Jean Renoir (22/3) η «Mr Klein» του Joseph Losey (29/3).

«Πιστεύουμε», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Διαχειριστική Ομάδα του Πολυχώρου «ότι οι μέρες που ζούμε, τηρουμένων των αναλογιών, παρουσιάζουν ομοιότητες με εκείνες τις σκοτεινές μέρες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Και αν λείπουν τα κανόνια, παραμένει ο απόλυτος αυταρχισμός του ισχυρού, η απόπειρα οικονομικού στραγγαλισμού ολόκληρων κοινωνιών, η κυριαρχία των οικονομικών μεγεθών πάνω στον άνθρωπο. Ακόμα όμως και σε εκείνες τις σκοτεινές μέρες, ανέτειλε σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, το φωτεινό πνεύμα της αντίστασης, της αλληλεγγύης, του αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση. Πιστεύουμε ότι οι συγκεκριμένες κινηματογραφικές μας επιλογές, κινούνται σε αυτό το κλίμα, προσφέροντας προβληματισμό μαζί με την απαραίτητη αισθητική απόλαυση που οφείλει να προσφέρει ο καλός κινηματογράφος, ο κινηματογράφος των δημιουργών».

Αυτή την Κυριακή, λοιπόν, 22 Μαρτίου, στις 19:30, ως «ταινία των εφτάμισυ» θα προβληθεί η «Μεγάλη χίμαιρα» (1937) του Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν Ρενουάρ, σε σενάριο του ιδίου και του Charles Spaak (Σαρλ Σπάακ).

Η ιστορία αφορά τις ταξικές σχέσεις ανάμεσα σε μια ομάδα Γάλλων αξιωματικών αιχμαλώτων πολέμου κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι οποίοι σχεδιάζουν μιαν απόδραση. Ο αριστοκρατικής καταγωγής Γάλλος αξιωματικός ντε Μποιλντιέ (Πιερ Φρενέ) θυσιάζεται για να μπορέσουν να δραπετεύσουν οι συγκρατούμενοί του, ο μηχανικός Μαρεσάλ και ο πλούσιος Εβραίος αστός Ροζαντάλ. Όμως η βεβιασμένη συντροφικότητα του πολέμου δεν μπορεί να σπάσει τους ταξικούς φραγμούς: ο ντε Μποιλντιέ έχει περισσότερα κοινά με τον Γερμανό διοικητή φον Ραουφενστάιν, επίσης αριστοκρατικής καταγωγής, παρά με τον ομόεθνό του εργάτη Μαρεσάλ.

Θεωρείται από τους ειδικούς ως ένα από τα αριστουργήματα του γαλλικού κινηματογράφου και μια από τις μεγαλύτερες ταινίες που έγιναν ποτέ. Η σκηνοθεσία του Ρενουάρ είναι λιτή και ρέει με τέτοιο τρόπο ώστε κανείς δεν πολυστέκεται στην τεχνική. Μια τεχνική που φτάνει την τελειότητα, δίνοντας την αίσθηση του φευγαλέου και αντιφατικού συνόλου στο οποίο ο θεατής συμμετέχει αναγκαστικά (όπως για παράδειγμα στη σκηνή όπου οι Άγγλοι αξιωματικοί ντύνονται με το ζόρι για να πάνε στη γιορτή του στρατοπέδου και η κάμερα ακολουθεί το βλέμμα των άλλων φυλακισμένων καθώς τους παρατηρούν κοροϊδευτικοί και δύσπιστοι, αλλά γεμάτοι από έναν ολοφάνερο ερωτισμό). Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τον Παγκόσμιο Πόλεμο ως φακό, μέσω του οποίου εξετάζει την Ευρώπη, καθώς αυτή αντιμετωπίζει την ανερχόμενη απειλή του φασισμού, ιδιαίτερα στη ναζιστική Γερμανία. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία, έχοντας κερδίσει το βραβείο του καλύτερου καλλιτεχνικού συνόλου στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1937, χαρακτηρίστηκε από τον Γκέμπελς, υπουργό Προπαγάνδας του Χίτλερ, ως «κινηματογραφικός δημόσιος κίνδυνος Νο 1», ενώ διέταξε να κατασχεθούν και καταστραφούν όλες οι κόπιες της. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1939.

Πρωταγωνιστούν οι Jean Gabin (Ζαν Γκαμπέν), Dida Parlo (Ντίντα Πάρλο), Pierre Fresnay (Πιέρ Φρενέ), Erich von Stroheim (Έριχ φον Στροχάιμ), Marcel Dalio (Μαρσέλ Ντάλιο).