ΔΕΠΙΣ Παπάγου-Χολαργού: Θα εφαρμόσουμε κάθε μέτρο για την επίτευξη της ισότητας των φύλων

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τη Δευτέρα 8 Μαρτίου 2021, η πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων (ΔΕΠΙΣ) Παπάγου-Χολαργού, Μαρία Δημητριάδου-Καρασιμοπούλου, σημειώνει ότι «παρά τις κατακτήσεις των γυναικείων κινημάτων, βλέπουμε πόσο μακριά βρίσκονται ακόμα από την πραγματική ζωή αξίες όπως η ισονομία και η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος».

Στη συνέχεια της σχετικής ανακοίνωσης, η κ. Δημητριάδου-Καρασιμοπούλου αναφέρει:

Αυτή τη χρονιά, ο εορτασμός της 8ης Μαρτίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης των αγώνων για τη δικαιώματα των Γυναικών βρίσκει τη χώρα μας με μία ύψιστη διάκριση στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πρόκειται για την εκλογή της καθηγήτριας του Νομικού Τμήματος του ΕΚΠΑ κ. Φωτεινής Παζαρτζή ως προέδρου της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Η εκλογή της κ. Παζαρτζή πραγματοποιήθηκε από τα μέλη της Επιτροπής, του ΟΗΕ, η οποία αποτελείται από δεκαοκτώ ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες για τα δικαιώματα του ανθρώπου και έχει ως αρμοδιότητα την παρακολούθηση της εφαρμογής του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα από τα κράτη-μέλη της Συνθήκης.

Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοφανούς επιτυχίας της Ελλάδας και με την εξαιρετικής σημασίας, τόσο σε θεσμικό, όσο και σε συμβολικό επίπεδο, κατάκτηση αυτού του ανώτατου αξιώματος από μία γυναίκα, οδηγούμαστε σε σκέψεις και προβληματισμούς, αναφορικά με τη σύγχρονη ελληνική και παγκόσμια πραγματικότητα.

Το έτος 1977 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη-μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως ημέρα του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών και την παγκόσμια ειρήνη. Από τότε έως σήμερα γυναίκες σε όλο τον κόσμο δίνουν τον αγώνα τους, θεσμικό ή καθημερινό, να προασπίσουν τα δικαιώματα αυτά στον πολιτικό, κοινωνικό, εργασιακό και οικογενειακό χώρο. Φτάνοντας ως τις μέρες μας όμως και παρά τις κατακτήσεις των γυναικείων κινημάτων, βλέπουμε πόσο μακριά βρίσκονται ακόμα από την πραγματική ζωή αξίες όπως η ισονομία και η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος.

Στην περίοδο της Covid 19 απεδείχθη ότι οι χώρες που διοικούνταν από γυναίκες (Δανία, Φινλανδία, Γερμανία, Νέα Ζηλανδία) υπέστησαν μικρότερης κλίμακας θανάτους, γιατί είχαν σχολαστικό προγραμματισμό, ταχύτητα αντίδρασης, ανθρωπιστική συμπεριφορά στους ασθενείς και γενικά θετική στάση. Γι’ αυτό στη μετά-covid εποχή οι γυναίκες θα πρέπει να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στις κυβερνήσεις και να κλείσει σε αυτό τον τομέα το χάσμα της ανισότητας.

Σήμερα, οι γυναίκες συνταξιούχοι στην Ευρώπη λαμβάνουν 40/% λιγότερη σύνταξη από τους άνδρες, παρόλο που πολύ περισσότερες είναι αυτές που έχουν τελειώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, ενώ σχεδόν τα δύο τρίτα των γυναικών εργάζονται, το ένα τρίτο εξ αυτών εργάζεται με μερική απασχόληση και από αυτό οι μισές το κάνουν για λόγους προσφοράς στην οικογένεια και για την περίθαλψη των ηλικιωμένων μελών της. Να σημειώσουμε ότι στα Διοικητικά Συμβούλια των μεγάλων εταιρειών, οι οποίες έχουν εισαχθεί στο χρηματιστήριο, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν ποσοστό μικρότερο από το ένα τέταρτο και όσο ανεβαίνει η κλίμακα της εταιρικής διάρθρωσης, τόσο μικραίνει αυτό το ποσοστό.

Το σύνθημα ισότητας του Ευρωκοινοβουλίου για το 2021 είναι «Είμαστε δυνατές. Οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή του Αγώνα κατά της Covid-19».

Αυτό δηλώνει ότι οι γυναίκες στον ευαίσθητο τομέα της υγείας είναι πολυπληθέστερες και βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή», σηκώνοντας το βάρος της πανδημίας, εντούτοις είναι οι χειρότερα αμειβόμενες και πλήττονται περισσότερο από την κρίση, την ανεργία και την ενδοοικογενειακή βία. 

Είναι γεγονός επίσης ότι οι γυναίκες μειονεκτούν στο Ευρωκοινοβούλιο, στο Εθνικό Κοινοβούλιο, στις κυβερνητικές θέσεις και στα Τοπικά Συμβούλια, ενώ αποτελούν το μισό και άνω του πληθυσμού. Πρέπει λοιπόν να εκπροσωπούνται καλύτερα στις δομές εξουσίας. Η αύξηση ποσοστού συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα επιφέρει την  ισορροπία στα δύο φύλα. Είναι θέμα Δικαιοσύνης, Ισότητας και Δημοκρατίας, που θα ωφελήσει γενικότερα την κοινωνία.

Σημειώνουμε ότι τα ακόλουθα μέτρα πρέπει να συμπεριληφθούν στην ατζέντα των κυβερνήσεων σε Ευρωπαϊκό και τοπικό επίπεδο.

Ίσα δικαιώματα εργασιακά, ασφαλιστικά. Νομοθετική κατοχύρωση των γυναικών ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, σε βίαιες και προσβλητικές συμπεριφορές σε κάθε χώρο και μέτρα προστασίας τους από την ενδοοικογενειακή βία (ξενώνες, ιατροδικαστικά κέντρα σε κάθε νομό, δωρεάν υγειονομική και ψυχολογική στήριξη). Προστασία της μητρότητας (άδειες πατρότητας, παύση απολύσεων, αύξηση αδειών λοχείας κ.λπ.). Δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας και περίθαλψης ηλικιωμένων. Υγεία και ασφάλεια για όλους, ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων σε όλες τις εκτελεστικές, νομοθετικές και διοικητικές θέσεις, προώθηση νέων γυναικών στους τομείς της Επιστήμης και Τεχνολογίας, καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού κυρίως των μεταναστριών και ασυνόδευτων προσφυγόπουλων και άλλα τα οποία δεν μας επιτρέπει ο χώρος να αναφέρουμε.

 Από την άλλη πλευρά νέοι όροι, όπως αυτός της γυναικοκτονίας, έχουν κάνει την εμφάνισή τους, προκαλώντας τρόμο και οργή και καταδεικνύοντας εγκλήματα με κριτήριο το φύλο.

Τόσο σε άλλες χώρες, με το κίνημα #metoo, όσο και στη χώρα μας βλέπουν καθημερινά το φως καταγγελίες γυναικών για συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση για παρενόχληση στον χώρο εργασίας για ενδοοικογενειακή βία και καταπάτηση της προσωπικότητας.

Όλα αυτά προβάλουν ως επιτακτική την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων των γυναικών. Πώς μπορούμε άλλωστε να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες στην εργασία και την αμοιβή, για δικαίωμα στην ψήφο και τη συμμετοχή στα δημόσια αξιώματα, για ίσα δικαιώματα στο οικογενειακό δίκαιο και ίσες ευκαιρίες στην ιδιοκτησία και τη μόρφωση όταν καθημερινά κάποια γυναίκα δολοφονείται, βιάζεται, απολύεται επειδή δεν συμπεριφέρθηκε όπως «προστάζει ο ρόλος του φύλου της».

Αυτό που για χρόνια κρυβόταν κάτω από ένα πέπλο νοσηρότητας και τροφοδοτούσε παγιωμένες αντιλήψεις πατριαρχίας και σεξισμού άρχισε πλέον να αποκαλύπτεται και να βγάζει στην επιφάνεια μία αλήθεια οδυνηρή αλλά και λυτρωτική.

Μία αλήθεια τόσο πρόδηλη και μοιραία, που κανένας να μην μπορεί να αποστρέψει τα μάτια του.

Μια αλήθεια που μας παίρνει όλους από το χέρι και μας οδηγεί στο πεδίο των ευθυνών μας. Γι’ αυτά που δεν κάναμε, που δεν είδαμε, που δεν ακούσαμε, που δεν διδάξαμε.

Αυτή που θα ενώσει τη φωνή όλων μας με τη φωνή των γυναικών που πήραν τη γενναία απόφαση να μιλήσουν.

Η πρόεδρος και τα μέλη της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας Παπάγου-Χολαργού, με επικεφαλής τον δήμαρχό μας, κ. Ηλία Αποστολόπουλο, θα εφαρμόσουμε κάθε μέτρο, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, για την επίτευξη της Ισότητας και την καταπολέμηση κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών.