Εισβολή «Ρουβίκωνα» στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Στο κτήριο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας έφτασαν μέλη του «Ρουβίκωνα».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η «εισβολή» περίπου 20 ατόμων έγινε το μεσημέρι της Παρασκευής 17 Νοεμβρίου 2017. Τα μέλη του «Ρουβίκωνα» πέταξαν φυλλάδια στους εξωτερικούς χώρους του υπουργείου.

Σε ανακοίνωσή του το ΓΕΕΘΑ (Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας) ανέφερε ότι διατάχθηκε ΕΔΕ (Ένορκη Διοικητική Εξέταση) για το συμβάν: «Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017, μεσημβρινές ώρες, ομάδα πολιτών εισήλθε χωρίς άδεια στον προαύλιο χώρου του στρατοπέδου “Παπάγου” από την Πύλη Μεσογείων και πέταξε φυλλάδια. Ακολούθως απωθήθηκαν από προσωπικό ασφαλείας του στρατοπέδου και αποχώρησαν. Για το περιστατικό ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχει διατάξει ΕΔΕ για τη διακρίβωση των συνθηκών και αιτίων και τον καταλογισμό ευθυνών. Επίσης έχει ενημερωθεί η Ελληνική Αστυνομία».

Σε ανακοίνωση με τίτλο «Ρουβίκωνας – ΑΣΥΝΦ: Παρέμβαση στο Πεντάγωνο» που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, αναφέρεται:

«Το Πολυτεχνείο ήταν ίσως η σημαντικότερη στιγμή, μετά τον εμφύλιο, όπου η ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον ένα ισχυρό μειοψηφικό της ρεύμα ήρθε σε ανοιχτή ρήξη, και με μια πολυεπίπεδη, σχεδόν συνολική ατζέντα με το βαθύ κράτος. Υπάρχει μια βασική παραπλάνηση όταν μιλάμε για χούντα σε αντιδιαστολή με την αστική δημοκρατία. Στην πραγματικότητα η αστική δημοκρατία είναι ο πιο οικονομικός τρόπος η εξουσία να κυβερνήσει τον κόσμο. Όταν αυτό δεν γίνεται, τότε καταφεύγει στη δικτατορία.

»Η συνέχεια του κράτους απο το ΄73 έως τώρα είναι ακριβώς κάτω από το χαλί που πατάμε.

»Την ημέρα του Πολυτεχνείου, ως μέρος των κινητοποιήσεων του κόσμου του αγώνα επιλέξαμε μια παρέμβαση ενάντια στο κράτος, το βαθύ κράτος. Του οποίου οι πολυεπίπεδες ατζέντες συνεχίζουν να εφαρμόζονται αδιάφορες από πολιτεύματα, αδιάφορες από το τι συμβαίνει στο εσωτερικό, μέσα στην διαρκή πάλη τους στις ιμπεριαλιστικές ιεραρχίες. Ο στρατός, με τη μορφή του μηχανισμού πλέον, παρά με τη μορφή κλίκας προσώπων, συνεχίζει να διατηρεί κεντρική θέση στο βαθύ κράτος κι έτσι είναι ο πλέον κατάλληλος να συμβολιστούν πάνω του το σύνολο των ιμπεριαλιστικών και γεωπολιτικών στρατηγικών που το βαθύ κράτος καθορίζει σε βάθος δεκαετιών (και όχι τετραετιών).

»Σε μια περίοδο που και πάλι οι ανταγωνισμοί των κυρίαρχων εστιάζουν στο τόξο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, που η Κύπρος ξαναβγαίνει στο προσκήνιο, το ελληνικό κράτος κάνει επιλογές εμπλοκής, τις οποίες θα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα λίγα χρόνια.

»Λίγα πράγματα βγαίνουν στη δημοσιότητα για όποιον δεν είναι διατεθειμένος να ψάξει ενεργά τι συμβαίνει. Το συνολικό συμπέρασμα είναι πως η Ελλάδα γίνεται ενεργό μέλος ενός άξονα που περιλαμβάνει την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και πιθανόν σύντομα και τη Σ. Αραβία. Ενός άξονα που όλα δείχνουν, όχι μόνο δημιουργεί μια συμμαχία σε σχέση με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και τη διαδρομή των αγωγών τους στην περιοχής, αλλά αποκτά στοιχεία πολεμικού συνασπισμού. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι ο πάτρωνας αυτής της συνεύρεσης που επιθυμεί να τη χρησιμοποιήσει ως εκπρόσωπό του στη σύγκρουσή του για κυριαρχία ενάντια στον ρωσικό-ιρανικό -τουρκικό ιμπεριαλιστικό άξονα. Τα σημάδια αυξάνονται διαρκώς. Δεν ειναι μόνο η τακτική εισφορά δισεκατομμυρίων στην πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ που την είδαμε να ξεκινάει με το καλημέρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (500 εκατομύρια για εκσυγχρονισμό αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας) και συνεχίζει σήμερα με την αναβάθμιση των F16 με 1,5 δις. Αυτή από μόνη της θα μπορούσε να θεωρηθεί ως φορολογία μιας περιφέρειας προς το αυτοκρατορικό κέντρο. Είναι άλλα σημαντικότερα. Είναι η επέκταση στη βάση της Σούδας που πλέον θα γίνει το βασικό σημείο απογείωση επανδρωμένων και μη μαχητικών για τα στρατιωτικά πλήγματα των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή. Η βάση από όπου θα ξεκινούν τα drones για στοχευμένες δολοφονίες όποιου οι ΗΠΑ χαρακτηρίσουν ως τρομοκράτη. Είναι η καθιέρωση πλέον κοινών στρατιωτικών ασκήσεων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και η γραφειοκρατική δόμηση του στρατιωτικού τους συντονισμού. Είναι η προοπτική του αγωγού Eastmed, που παρακάμπτει την ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε. από τη Ρωσία και βάζει στον άξονα και την Ιταλία. Είναι τα ξαφνικά νταραβέρια για πυρομαχικά στη Σ. Αραβία που γενοκτονεί ανενόχλητη στην Υεμένη. Είναι οι προετοιμασίες για αποθήκευση πυρηνικών όπλων στον Άραξο. Είναι η αναζωπύρωση του Κυπριακού. Είναι η κρίση και ο αναβρασμός στα Βαλκάνια όπου και εκεί αντανακλάται ο ίδιος ανταγωνισμός με αυτόν στη Μ. Ανατολή.

»Το θέμα για εμάς δεν είναι προφανώς η επιλογή ιμπεριαλισμών. Ούτε είναι η καταγγελία της υποτακτικότητας μιας κατώτερης σε μια ανώτερη εθνική – κρατική δομή. Είναι η ανάδειξη του ζοφερού μέλλοντος που πρετοιμάζεται σε όλη την περιοχή και που αργά και σταθερά το βαθύ κράτος, σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, μας οδηγούν. Σιωπηλά έρχονται συγκρούσεις, έρχονται πόλεμοι, χρόνο με τον χρόνο τα μέτωπα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά.

»Κάποιοι ήδη ζουν σε αυτά τα μέτωπα. Και ζουν σε αυτά δεκαετίες. Αναφερόμαστε στους Παλαιστίνιους, τους μεγάλους ξεχασμένους της τελευταίας περιόδου. Αυτούς που συνεχίζουν να δολοφονούνται και να εξορίζονται από τη γη τους απο το κράτος του Ισραήλ. Αυτούς που, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεπουλήθηκαν απο το πάλαι ποτέ συμμαχικό κράτος της Αιγύπτου. Αυτούς που ενώ οι νέοι αγωγοί θα περάσουν από αυτή τη γη, όχι μόνο δεν θα ωφεληθούν αλλά δεν τους επιτρέπεται να αντλήσουν καν το δικό τους πετρέλαιο για να μπορούν να έχουν ηλεκτρισμό και νερό…

»Ο καθένας μπορεί να αδιαφορεί για το παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή και στο οποίο το ελληνικό κράτος πρωταγωνιστεί. Δεν θα τον προφυλάξει απο τις εξελίξεις που έρχονται. Ποτέ και τίποτα δεν προφύλαξε κανέναν πέρα από την ενεργό συμμετοχή του στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, στην κοινωνία που ζει. Τίποτα πέρα απο την αλληλεγγύη των κοινωνικών βάσεων, μια αλληλεγγύη που όμως απέχει ακόμα πάρα πολύ για να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη ανάσχεσης των συγκρούσεων που έρχονται.

»Είμαστε σε μια περίοδο κρίσης, που όπως κάθε τέτοια αποκτά όλο και πιο συνολικά χαρακτηριστικά. Όπως και το ΄73, έτσι και σήμερα το ερώτημα είναι και παραμένει τι θα κάνουν οι μεγάλοι παίκτες: οι κοινωνικές βάσεις όλων των ανταγωνιστριών δυνάμεων της περιοχής. Στην Ελλάδα του ΄73 η κοινωνική βάση βγήκε μπροστά για ένα σύνολο θεματικών και με ένα καλειδοσκόπιο απόψεων, στόχων και μέσων. Ηττήθηκε αλλά επηρέασε. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην πολύ άσχημη πιθανότητα η κοινωνική βάση στην Ελλάδα να συνεχίζει να απέχει του μέλλοντός της και κάθε ελπίδας να το φέρει κάπως στα μέτρα της.

»Με μια πολυεπίπεδη ατζέντα ο κόσμος της εργασίας πρέπει να έρθει πάλι στο προσκήνιο με την ταξική, κοινωνική και πολιτική του συγκρότηση.

»Αυτό ήταν το μήνυμα του Πολυτεχνείου του ΄73, αυτό είναι και σήμερα.

»ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

»ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

»ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 17ης ΝΟΕΜΒΡΗ, με τα μπλοκ της αναρχικής ομοσπονδίας

»Ρουβίκωνας – ΑΣΥΝΦ».

Πηγή: reader.gr