ΑΡΓΩ Χαλανδρίου: Οπισθοδρόμηση στην Εκπαίδευση σε καιρό πανδημίας…

Την «επιτακτική την ανάγκη» να καταθέσει τις απόψεις του για τα εκπαιδευτικά προβλήματα που απασχολούν εν μέσω της πανδημίας την Εκπαίδευση και όλη την ελληνική κοινωνία, λαμβάνοντας υπόψη τους δεκάδες γονείς και εκπαιδευτικούς που τον πλαισιώνουν, αισθάνθηκε ο Πολιτιστικός – Επιστημονικός Σύλλογος Χαλανδρίου ΑΡΓΩ.

Ειδικότερα, η γνωστή συλλογικότητα του Χαλανδρίου αναφέρει:

1. Τα θέματα της Παιδείας απαιτούν ειλικρινή διάλογο, χωρίς αιφνιδιασμούς, έτοιμες «λύσεις», «καινοτομίες» επικοινωνιακού χαρακτήρα και εμμονές. Με αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε ότι ήταν άστοχη και αδικαιολόγητη η επιλογή του υπουργείου Παιδείας στο διάστημα της καραντίνας να φέρει προς ψήφιση σχέδιο νόμου για την Εκπαίδευση, δείχνοντας πρόθεση να προκαταλάβει και όχι να συμπεριλάβει έναν διάλογο με τις απόψεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ρυθμίσεις όπως η αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, φθάνοντας τους 26, η αύξηση του αριθμού των εξεταζόμενων μαθημάτων σε Γυμνάσια και Λύκεια, η επαναφορά της αναγραφής της διαγωγής των μαθητών στα απολυτήρια, που θα τους συνοδεύει διά βίου, η κατάργηση της κοινωνιολογίας ως μάθημα, η επαναφορά της τράπεζας θεμάτων στις εξετάσεις, παρά την αρνητική εμπειρία κατά την προηγούμενη εφαρμογή της, οι ρυθμίσεις που περιορίζουν την πρόσβαση στα ΑΕΙ, ο καθορισμός του ηλικιακού ορίου των 17 ετών για εγγραφή στα ΕΠΑΛ (τώρα 1 στους 3 μαθητές είναι άνω των 17), με τους υποχρεωτικούς αποκλεισμούς στη φοίτηση και τον μονόδρομο προς την ιδιωτική εκπαίδευση που θα επιφέρει, δεν είναι στοιχεία που δικαιολογούν τον τίτλο του ν/σ «Αναβάθμιση του Σχολείου». Μάλλον ο τίτλος «Οπισθοδρόμηση του Σχολείου» θα ταίριαζε καλύτερα. Αν, δε, το συνδυάσουμε και με την πρόσφατη εξίσωση των ιδιωτικών κολλεγίων με τα ΑΕΙ, έχουμε μια συνδυασμένη επί-στροφή στην ιδιωτικοποίηση και το παρελθόν.

2. Θεωρούμε ότι το άνοιγμα και η ολιγοήμερη λειτουργία μόλις 8-9 ημερών των σχολείων είναι ριψοκίνδυνη σε υγειονομικό επίπεδο, με βάση και τις επιστημονικές διχογνωμίες, αλλά και αχρείαστη στο καθαρά εκπαιδευτικό μέρος.

Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε το άνοιγμα των σχολείων ως κατ’ επίφαση, αφού ο χρόνος μαθήματος θα είναι αμελητέος, τα λεγόμενα μέτρα «προστασίας» επισφαλή, ενώ είναι γνωστές και δεδομένες οι ελλείψεις σε προσωπικό καθαριότητας, όπως και τα προβλήματα στις σχολικές υποδομές που απέχουν πολύ από τις ανάγκες, τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτεί η ασφαλής λειτουργία τους εν μέσω πανδημίας. 

Δεν χρειάζεται για οποιουσδήποτε επικοινωνιακούς  ή άλλους λόγους, ούτε οι εκπαιδευτικοί, ούτε τα παιδιά, ούτε και οι οικογένειές τους να μπουν σε κινδύνους, χωρίς το παραμικρό εκπαιδευτικό όφελος, ενώ ταυτόχρονα θα συντελείται ο εκφυλισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Προτεραιότητα για όλους μας ήταν και εξακολουθεί να παραμένει η προστασία της δημόσιας υγείας και αυτό δεν μπαίνει σε καμία ζυγαριά.

3. Σχετικά με την χρήση κάμερας στις σχολικές τάξεις και τη μετάδοση του μαθήματος -με όποιο μέσο κι αν αυτό πραγματοποιείται- θεωρούμε ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί στοιχείο εκσυγχρονισμού ή αναβάθμισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αντίθετα, αντιβαίνει τους κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων, όπως ορίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδος, την ελληνική νομοθεσία και τους διεθνείς κανονισμούς περί προστασίας δεδομένων. Επιπλέον, ενέχει σοβαρούς κινδύνους παραβίασης προσωπικών δεδομένων έκθεσής τους στο διαδίκτυο και αξιοποίησης τους για δόλιους σκοπούς.

Η δημόσια έκθεση της εικόνας, της συμπεριφοράς και των ιδιαιτεροτήτων των μαθητών και εκπαιδευτικών αποτελεί τη μεγαλύτερη σε έκταση και σημασία παραβίαση προσωπικών δεδομένων που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα. Αντιλαμβανόμαστε ότι η ενδεχόμενη εγκατάσταση κάμερας στις σχολικές αίθουσες και η ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος με αφορμή και πρόσχημα την πανδημία, δεν θα περιορισθεί μόνο για όσο διαρκέσει η πανδημία. Η εισαγωγή ενός «μεγάλου αδελφού» στην καθημερινότητα της σχολικής κοινότητας θα αποτελέσει μια μεγάλη παιδαγωγική και δημοκρατική υπαναχώρηση που οφείλουμε όλοι να αποτρέψουμε.

Το μάθημα στις τάξεις όλων των βαθμίδων είναι μια διαδικασία συμμετοχική, ζωντανή, αμφίδρομη, με αμεσότητα, διαλόγους, ερωτο-απαντήσεις κ.λπ. Μια διαδικασία που απαιτεί άνεση και ελεύθερη έκφραση χωρίς την ανησυχία της «αόρατης» παρακολούθησης και απευθείας μετάδοσης εκτός της σχολικής αίθουσας. Δεν είναι διαδικτυακό σεμινάριο. Η αίσθηση και μόνο της αναμετάδοσης ή καταγραφής όλης αυτής της διαδικασίας στερεί τη ζωντάνια, τον αυθορμητισμό και την εμπιστοσύνη που πρέπει να καλλιεργείται μέσα στο μάθημα. Καταλύει συνεπώς τη βασική συνθήκη διδασκαλίας, τη σχέση εμπιστοσύνης και εμπιστευτικότητας δασκάλου μαθητή. Μετατρέπει την εκπαιδευτική διαδικασία σε ριάλιτι  σόου.

Αν κάτι μας απέδειξε περίτρανα η εν εξελίξει πανδημία είναι ότι χρειαζόμασταν, και εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε, ένα πιο ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, με μέσα και επαρκές προσωπικό, που θα έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίζει σε όλους ισότιμη και υψηλής ποιότητας υγειονομική κάλυψη, αλλά και αξιοπρεπείς  συνθήκες εργασίας και αμοιβών στους γιατρούς και νοσηλευτές.

Αν κάτι όλοι επιβεβαιώνουμε, επίσης συνεχώς, είναι ότι χρειαζόμαστε ένα ισχυρό και σύγχρονο δημόσιο και δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, που θα αντιμετωπίζει ισότιμα και θα ενθαρρύνει τις σπουδές όλων των παιδιών, χωρίς αναχρονισμούς, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και διακρίσεις που αναπαράγουν τις κοινωνικές ανισότητες, ευνοούν ιδιωτικά συμφέροντα, και χωρίς φειδώ στις δαπάνες, με προσλήψεις σε εκπαιδευτικούς και βοηθητικό προσωπικό, με πραγματικές επενδύσεις σε μέσα και υποδομές που απαιτούνται για το σύγχρονο σχολείο.