Άλλοι δύο δημοτικοί σύμβουλοι εγκαταλείπουν τη διοίκηση του δημάρχου Χαλανδρίου

Άλλοι δύο δημοτικοί σύμβουλοι εγκαταλείπουν τη διοίκηση του δημάρχου Χαλανδρίου, Σίμου Ρούσσου, δείχνοντας ότι το «ρήγμα» που έχει ανοίξει στην παράταξη Αντίσταση με τους Πολίτες δεν έχει σταματήσει να διευρύνεται.

Σε αντίθεση με τους έξι συμβούλους της παράταξης που πρόσφατα ανεξαρτητοποιήθηκαν, οι κ.κ. Γιάννης Βλαχούλης και Γιάννης Αλεξανιάν, επέλεξαν να παραιτηθούν. Μάλιστα, ο κ. Βλαχούλης, με ανάρτησή του στον προσωπικό λογαριασμό του στο facebook, εξηγεί το σκεπτικό της παραίτησής του ως εξής:

Το σκεπτικό της παραίτησής μου

H απόκτηση θέσεων εξουσίας και ευθύνης, με την ταυτόχρονη αναγνώριση από ένα κοινωνικό υπο-σύνολο, δεν αποτελούν για εμένα αυτοσκοπό. Στόχος μου, πριν τις τελευταίες δημοτικές εκλογές και μέχρι σήμερα, δεν ήταν να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Φυσικά, όταν αυτό προέκυψε το δέχτηκα με ενθουσιασμό και εξοπλίστηκα με το απαραίτητο πείσμα και το πάθος για να προσφέρω…

Επέλεξα, λοιπόν, να είμαι ως τώρα στο Δημοτικό Συμβούλιο με σκοπό:

• να συμβάλλω στην επίλυση τοπικών προβλημάτων στην πόλη του Χαλανδρίου,
• να διερευνήσω πιο ριζοσπαστικούς και προοδευτικούς τρόπους οργάνωσης μία πόλης και διοίκησης των δημοτικών υπηρεσιών, οι οποίοι θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα στην ποιότητα ζωής μας,
• να ενισχύσω την Τοπική Αυτοδιοίκηση, βλέποντάς την ως τη μορφή κρατικής διοίκησης η οποία βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη που αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, 
• να χρησιμοποιήσω μία θέση στο αστικό κράτος για την ενίσχυση των δίκαιων κοινωνικών διεκδικήσεων και την ενδυνάμωση των κινημάτων που πραγματικά προσπαθούν να βρουν διεξόδους στην ασφυκτική πραγματικότητα της μνημονιακής Ελλάδας,
• να εξετάσω στην πράξη, σε ένα πεδίο και μετά να προσπαθήσω να γενικεύσω μία σειρά θεωρητικών αναζητήσεων για μία καλύτερη κοινωνία, εντός και εκτός των σημερινών καπιταλιστικών ορίων.

Όλα αυτά σε ένα μοτίβο ρεαλιστικού αλτρουισμού, ξεπερνώντας όσο γίνεται το «εγώ» και κοιτώντας την ευρύτερη εικόνα, σε βάθος χρόνου. Προσπαθώντας να προσφέρω έστω κι ένα λιθαράκι, ώστε να είμαι πιο ευτυχισμένος εγώ και πιο ευτυχισμένοι οι άνθρωποι γύρω μου.

Οι λόγοι που παραιτούμαι δεν οφείλονται στην αλλαγή κατεύθυνσης ή στην αναγνώριση της ανικανότητας των προσωπικών μου χαρακτηριστικών να είμαι κομμάτι τέτοιων προσπαθειών. Αυτές οι προσπάθειες δεν μπορούν να είναι ατομικές, είναι μόνο συλλογικές. Και σε μία ομάδα ανθρώπων η δομή με την οποία συνδέονται καθορίζει τι και πόσο μπορούν να προσφέρουν. Όταν δεν υπάρχει το πεδίο για να προσφέρεις, προσπαθείς να το δημιουργήσεις. Αλλά αυτή η διαδικασία είναι ένας χορός, που το αποτέλεσμά του εξαρτάται από τις δικές σου κινήσεις και τις κινήσεις των παρτενέρ σου. Όταν αδυνατείς να δημιουργήσεις τον χώρο πάνω στο οποίο θα είσαι δημιουργικός, δεν έχει νόημα να κρατάς μία θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Η βασική αιτία που με οδηγεί στην παραίτηση είναι η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας σε σημαντικό βαθμό, η απουσία κουλτούρας συζήτησης που, μετά από πραγματικό προβληματισμό και αφιέρωση χρόνου, δημιουργεί συνθέσεις και διευρυμένη αποδοχή των αποφάσεων, η αδυναμία διαχείρισης των διαφορετικών επιπέδων πολιτικής εμβάθυνσης σε κάθε ζήτημα και ως απόρροια όλων αυτών, ο σχετικά αναποτελεσματικός τρόπος λειτουργίας της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο. Η απουσία οργανωτικών δομών που να διέπονται από την προσήλωση στην επίλυση υλικών προβλημάτων, να έχουν όσο πιο δημοκρατικά χαρακτηριστικά γίνεται, να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες των ατόμων τους… είναι τραγική σε όλο το πολιτικό φάσμα. Για όσους (όπως εγώ στα φοιτητικά μου χρόνια) είχαν την τύχη να βρεθούν σε πολιτικές οντότητες που δεν αποτελούν «κάτι λιγότερο» από το άθροισμα των μελών τους, αλλά πολλαπλασιάζουν τις δυνάμεις των ατόμων και εξαλείφουν τις αδυναμίες, συμπληρώνοντας τα μειονεκτήματα του ενός με τα πλεονεκτήματα του άλλου, η κατάσταση αυτή είναι εξοργιστική.

Στην περίπτωση της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου και η εξωτερική συγκυρία είναι εξαιρετικά δύσκολη. Χαρακτηρίζεται από την αποτυχία των πολιτικών δυνάμεων που επιχείρησαν να δώσουν μία διέξοδο από την κατάσταση των μνημονίων, ταυτόχρονα με την προσπάθεια να διοικηθεί για πρώτη φορά ο Δήμος Χαλανδρίου, με πολλά προβλήματα να έχουν συσσωρευθεί πριν την ανάληψη της διοίκησης. Κατανοώ ότι η εύρεση της ισορροπίας ανάμεσα στην αντιμετώπιση των ζητημάτων της πόλης και στη στάση του Δήμου και της παράταξης απέναντι σε κεντρικά πολιτικά θέματα είναι κάθε φορά ένας δύσκολος γρίφος. Η δική μου κριτική σε αυτό το κομμάτι δεν είναι κριτική αποτελέσματος, όσο διαθέσεων και τρόπου λήψης αποφάσεων. Όχι για κάθε έναν μέσα ή έξω από τη διοίκηση, όχι καθολικά, αλλά σαν συνισταμένη, υπάρχει μία μετατόπιση προς την μία μόνο πλευρά του δίπολου, η οποία γίνεται με ατομικές πρωτοβουλίες και όχι μετά από συλλογικές συζητήσεις. Με άλλες δομές λειτουργίας, με αλληλοσεβασμό, με ατομική προσπάθεια του καθενός να βαθύνει την πολιτική του αντίληψη, με πίστωση χρόνου και βλέποντας λίγο πιο μακροπρόθεσμα… πιστεύω ότι θα καταφέρναμε να απαντήσουμε στα περισσότερα ερωτήματα, να υπερβούμε τους περισσότερους περιορισμούς του μοντέλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πιο δύσκολα, όντας μέλη ενός κινήματος «αυτοδιοικητικών», να ωθήσουμε προς την αλλαγή του.

Στην κατάσταση που έχει προκύψει, με τη δεδομένη λειτουργία της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου, με την επιλογή μίας συγκεκριμένης στάσης από ορισμένους, με την ύπαρξη κάποιων ανθρώπων που μας δένουν κοινοί προβληματισμοί εντός, αλλά και πολλών εκτός, με την προσωπική μου προσπάθεια εδώ και καιρό: Νοιώθω εγκλωβισμένος και ότι δεν μπορώ να προσφέρω στους τομείς για τους οποίους ανέφερα ότι επέλεξα να είμαι δημοτικός σύμβουλος. Νομίζω ότι, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που βγήκαμε, τόνισα, όσο μπορούσα, τη σημασία των εσωτερικών σχέσεων. Επιχείρησα να σταθώ ακριβοδίκαια στις συγκρουόμενες απόψεις, παίρνοντας πάντα στο τέλος μία θέση για να προκύπτει πρακτικό αποτέλεσμα. Επίσης, προσπάθησα να προσφέρω ό,τι και όσο μπορούσα στις θέσεις που ανέλαβα στον Δήμο και στην παράταξη, δυστυχώς όμως με φθίνοντα ρυθμό, λόγω του κλίματος κι όσο περνούσε ο καιρός. Σίγουρα, είχα αστοχίες και έκανα λάθη, όπως κάθε άνθρωπος!

Η επιλογή της παραίτησης και όχι της ανεξαρτητοποίησης γίνεται για δύο λόγους:

• Πρώτον, εκτιμώντας ότι το σύνολο των επιτροπών και των διοικητικών θέσεων δεν μπορεί να καλυφθεί επαρκώς, όταν η διοικούσα παράταξη αριθμεί λιγότερους από περίπου 20 συμβούλους και με σεβασμό στις ανάγκες της πόλης, δεν θα έβαζα, με την ανεξαρτητοποίησή μου, σε κίνδυνο βασικές λειτουργίες.
• Δεύτερον, αυτή την στιγμή, με πολιτικές συλλογικότητες που συνεργαστήκαμε, λιγότερο ή περισσότερο, νοιώθω ότι έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφωνίες και ότι δεν εκπροσωπώ σε ικανοποιητικό βαθμό τις θέσεις τους. Επιπλέον, ενώ σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου, όταν ανέκυπταν σοβαρά θέματα, συμβουλευόμουν ανθρώπους που έχουμε κοινή πορεία και δεν βρίσκονται στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν εκτιμώ ότι θα λείψει από τις δημοτικές διαδικασίες μία φωνή της πόλης, που δεν μπορεί να εκφραστεί με άλλους τρόπους. Ακόμα, έχω τη σοβαρότητα να μην επικαλεστώ ότι εκφράζω και εκπροσωπώ ανθρώπους που με ψήφισαν σε μία συγκεκριμένη φάση και έχουμε να μιλήσουμε από τη διαδικασία των εκλογών.

Από όλη την πορεία μου στο Δημοτικό Συμβούλιο εκφράζω τη συμπάθεια μου στους ανθρώπους εντός και εκτός της Αντίστασης με τους Πολίτες του Χαλανδρίου που θέλουν τη θέση του δημοτικού συμβούλου: Για να λύσουν προβλήματα του λαού, για να διαμορφώσουν μία πόλη που θα λειτουργεί καλύτερα και για να ικανοποιήσουν την «ατομική» τους ανάγκη να ζουν συνολικά οι άνθρωποι στη «γειτονιά» τους ομορφότερα.