Π. Καμάρας: Πάμε για φιάσκο ολκής για 5η χρονιά στην Περιφέρεια Αττικής

«Πάμε για φιάσκο ολκής για 5η χρονιά στην Περιφέρεια Αττικής» τονίζει ο ανεξάρτητος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, πρώην δήμαρχος Πεύκης Παύλος Καμάρας μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού της Περιφέρειας για το έτος 2019.

Σε σχετική ανακοίνωσή του ο κ. Καμάρας επισημαίνει τα εξής:

Συζητήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο ο νέος Προϋπολογισμός για το 2019.

Πολλές οι διαπιστώσεις, ένα το κεντρικό συμπέρασμα.

Μια Περιφέρεια, που ως θεσμός βρέθηκε σε πλεονεκτική, κυρίως οικονομικά, θέση, σε σχέση με τους «λοιμοκτονούντες» δήμους, «πασχίζει», στην κυριολεξία, να αναλώνει «όπως-όπως» τους υπεροπολύτιμους πόρους.

Με 40 τουλάχιστον εκατομμύρια, κατ΄ έτος διαθέσιμα, πλέον των 30 εκατομμυρίων, για τις ανελαστικές(;) δαπάνες, η διοίκηση Δούρου, τα σκορπά σε έργα και εργάκια, χωρίς σχέδιο, όραμα και μετρήσιμους στόχους.

Σε ένα ατελείωτο «πάρε-δώσε» με τους Δημάρχους που βλέπουν τον παλαιό «πατερούλη» εκάστοτε υπουργό να υποκαθίσταται από περιφερειάρχη και αντιπεριφερειάρχες. Με υπερδέσμευση μάλιστα 4 και 5 φορές των διαθέσιμων πόρων, η διοίκηση της Περιφέρειας «ικανοποιεί» κατά το δοκούν με αδιαφανείς προσωπικούς χειρισμούς, αιτήματα που γνωρίζει πολύ καλά ότι τουλάχιστον σε ορατό χρόνο δεν πρόκειται να υλοποιηθούν αλλά υποθηκεύει και το έργο της επόμενης διοίκησης. Αφού κατά κανόνα, αφορούν σε ανώριμα έργα.

Για να αυξήσει μάλιστα την απορροφητικότητα φτάνει στο σημείο να χρηματοδοτεί Υπουργεία (25 εκατ. στο υπ. Υγείας, 20 εκατ. στο υπ. Εθν. Άμυνας κ.λπ.), Εκκλησίες και διάφορους ετερογενείς φορείς σε μια άνευ προηγουμένου τακτική αλισβερισιού κομματικής κυρίως αλληλεγγύης και πολιτικής σκοπιμότητας.

Παρ΄ όλα αυτά εξακολουθεί, λόγω της γραφειοκρατίας και τραγικών αδυναμιών της στην ωρίμανση και εκτέλεση μεγάλων έργων, να συσσωρεύει πλεονάσματα.

Είναι τα ίδια πλεονάσματα «απραξίας» που κατηγορούσε προεκλογικά τη Διοίκηση Σγουρού, η κ. Δούρου. Παράλληλα, βέβαια τότε, με τις «μπηχτές» που έριχνε, για τα φαινόμενα «κακοδιαχείρισης» και «φαύλου καθεστώτος» Σγουρού.

Φαινόμενα που κατά έναν αναπάντητο ακόμα λόγο, δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε, εφ΄ όσον υπήρχαν, να αποδείξει.

Ψηφίστηκε λοιπόν, ένας προϋπολογισμός, συρραφή τίτλων, αριθμών και ανώριμων έργων που μπορεί να ικανοποιούν μικρές τοπικές ανάγκες, όμως σε καμιά περίπτωση απαντούν στο σημαντικό ρόλο που οφείλει να έχει η μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας μας.

Στην κάλυψη δηλαδή των μεγάλων έργων υποδομών που λείπουν δραματικά από το Λεκανοπέδιο (επεξεργασίας απορριμμάτων, αποχετεύσεων, μεγάλων συγκοινωνιακών έργων κ.λπ.), αλλά και στον αναπτυξιακό ρόλο, που μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει η Περιφέρεια. Με τη δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος στις επενδύσεις, την προώθηση της καινοτομίας, την δημιουργία θέσεων εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος και του δασικού πλούτου. Και βέβαια τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των 4,5 εκατ. κατοίκων της.

Απογοητευτική, ως συνήθως στην εισήγησή της, η κ. περιφερειάρχης που μίλησε για πολλοστή φορά για τη «νέα αντίληψη», τα «νέα δείγματα εξουσίας», την «επαναφορά στην κανονικότητα» υπονοώντας προφανώς το «φαύλο» καθεστώς του προκατόχου της, χωρίς όμως να δώσει έστω και μια στοιχειώδη υπόσταση με παραδείγματα στους ισχυρισμούς της. Αφού το «Ε9» και το διπλογραφικό που ανέφερε, ως «νέο» δείγμα γραφής μόνο θυμηδία προκάλεσαν, στο σώμα του Π.Σ.

Υπερηφανεύτηκε μάλιστα, η κ. περιφερειάρχης και για τις διεκδικήσεις της, προς την κεντρική εξουσία, για την αλλαγή Νομοθεσίας στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του θεσμού, χωρίς πάλι να δώσει ένα παράδειγμα, επιτυχούς διεκδίκησης.

Άλλωστε ο Νόμος Σπίρτζη, που επέφερε βραχυκύκλωμα στην προώθηση των έργων, επί των ημερών της έγινε, χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους της, ενώ η γραφειοκρατία, με Δασαρχεία, Αρχαιολογίες και λοιπούς φορείς, ζει και βασιλεύει, με άμεσα εμπλεκόμενη μάλιστα την Περιφέρεια, με τα τραγικά γνωστά αποτελέσματα που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.

Μια από τα ίδια λοιπόν, ο προϋπολογισμός του 2019 σε μια Περιφέρεια που αδυνατεί, από συστάσεως της, να παίξει τον σημαντικό της ρόλο στην Ανάπτυξη της χώρας.

Και είναι μια μεγάλη απογοήτευση, για όσους πίστεψαν και πάλεψαν για την καθιέρωση της ως β΄  βαθμό Αυτοδιοίκησης κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα και κεκτημένα.