Β. Αρσένη-Λάμπρου: Ημέρα της Γυναίκας – Χρόνια πολλά σε τι;

Μήνυμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας απηύθυνε η πρόεδρος του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης Δήμου Βριλησσίων (ΟΚΠΑΔΒ), Βούλα Αρσένη-Λάμπρου, στο οποίο αναφέρει τα εξής:

Η σημερινή μέρα συνηθίζεται να είναι αφιερωμένη παγκοσμίως στην γυναίκα, στον ρόλο της, στην προσφορά της στην κοινωνία, στα δικαιώματά της.

Με αφορμή την επέτειο αυτή, επιτρέψτε μου ν’ αναλογιστούμε τον ρόλο και την ύπαρξή της στην ιστορία της, στο παρελθόν αλλά και στο παρόν.

Η Διεθνής λοιπόν Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε το 1857 στη Νέα Υόρκη, από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας που ζητούσαν ίση αμοιβή με τους άνδρες τη στιγμή που δούλευαν περισσότερο και αμείβονταν λιγότερο. Αυτή η εκδήλωση διαμαρτυρίας πνίγηκε στο αίμα, όπως και οι περισσότερες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν σε ολόκληρη την Αμερική και ιδιαίτερα στη Ν. Υόρκη τα υπόλοιπα χρόνια.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η Αλεξάντρα Κολοντάρι έπεισε το Λένιν για τον εορτασμό της ημέρας αυτής.

Αυτό το παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα, όπου μόλις το 1952 αποκτούμε το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.

Οφείλουμε να ενθυμούμαστε ότι σε όλη την πορεία του περασμένου αιώνα οι γυναίκες κατάφεραν αρκετά. Βγήκαμε με δυναμισμό από τον ιδιωτικό χώρο στον δημόσιο και την αγορά εργασίας, Συμβάλλαμε στην ανάπτυξη και την ευημερία της κοινωνίας, κατοχυρώσαμε δικαιώματα και συμμετοχή. Παλέψαμε σκληρά, συγκρουστήκαμε, συγκρουόμαστε ακόμα, υπάρχει δρόμος μπροστά…

Διακριθήκαμε ως «δρομείς μεγάλων αποστάσεων». Αυτό είναι αναμφισβήτητο και παράλληλα όμως ανεπίτρεπτο.

Στις σημερινές συνθήκες βίαιης συμπίεσης του κοινωνικού ιστού, ως απότοκο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και ύφεσης που βιώνουμε σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο άνθρωπος γυναίκα αποκτά νέες πολύπλοκες διαστάσεις. Σήμερα, η σύγχρονη Ελληνίδα είναι μαθήτρια, φοιτήτρια, εργαζόμενη, σύντροφος, σύζυγος, μητέρα, που μεταφέρει αρχές και αξίες στα παιδιά της, επαγγελματίας, πολιτικός, αλλά και τέλος, ας μην ξεχνάμε, ότι είναι και γυναίκα.

Ακόμα και η εξέλιξη, η μετάλλαξη, η νοθεία και τολμώ να πω ο θάνατος τον οποίο υπόκεινται τα έθιμα στις μέρες μας, εξαρτώνται, όπως μας έμαθαν, από εμάς τις ίδιες, και τις εκάστοτε μικρές ή μεγάλες κοινωνίες των ανθρώπων.

Έχουμε έναν ρόλο πολυδιάστατο, στον οποίο οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε με τεράστια προσπάθεια. Στον επαγγελματικό χώρο, στην αγορά εργασίας και στην παραγωγική διαδικασία. Έχουμε πολλές υποχρεώσεις οι οποίες ξεκινούν από νωρίς το πρωί και τελειώνουν αργά το βράδυ.

Βεβαίως οι ανάγκες των καιρών μάς βρήκαν να συμμετέχουμε στα οικονομικά της οικογένειας με ένα επιπλέον εισόδημα ή και με το μόνο εισόδημα!

Αυτή είναι η πετυχημένη υποτίθεται πλευρά των αγώνων που κάποιες άλλες πριν από μας πέτυχαν για τις επόμενες γενιές. Θα μου επιτρέψετε όμως να πω ότι η σημερινή συρρίκνωση όλων των υποστηρικτικών κοινωνικών παροχών, που τα προηγούμενα χρόνια βοήθησαν αποφασιστικά την πρόοδο των γυναικών και των παιδιών, έχουν σημάνει πια καμπανάκι κινδύνου λόγω της οικονομικής κρίσης.

Είναι σημαντικό να τονίσω ότι σ’ αυτούς τους δύσκολους και προκλητικούς καιρούς που ζούμε, τα διακυβεύματα είναι πολύ μεγάλα, ώστε να επιτρέπουν την ακινησία και τη διατήρηση ενός ξεπερασμένου στάτους κβο.

Το χειρότερο όλων, όμως, είναι η συνειδητοποίηση της άσχημης πλευράς του θέματος, μιας σκληρής πραγματικότητας που υπάρχει πίσω από όλες αυτές τις παγκόσμιες επετείους και δεν μπορώ να μην αναφερθώ… Όλα είναι θεσμοθετημένα και διεθνείς συμφωνίες. Όμως το άγραφο δίκαιο είναι γεμάτο από διαφωνίες, παρανομίες, παραβιάσεις της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Όλοι αυτοί που ηγούνται των Παγκόσμιων Οργανισμών, των φορέων και των μηχανισμών, που θεσμοθετούν τις εορτές και τις επετείους, τις παγκόσμιες επετειακές ημέρες για τη γυναίκα, για το παιδί, για την ειρήνη, για το περιβάλλον, για την υγεία και τόσα άλλα, και τις διάφορες διεθνείς συμφωνίες που δικαιώνουν δήθεν και υποστηρίζουν όσα προτείνονται για την εξέλιξη και τον πολιτισμό και την ισότητα στη ζωή μας, όλοι αυτοί, είναι οι ίδιοι που από τη μια βάζουν τις σφραγίδες τους για να εγκρίνουν όλα αυτά, από την άλλη όμως είναι οι ίδιοι που επιτρέπουν να καρπώνονται τα οικονομικά οφέλη, οι ίδιοι που βάζουν τις σφραγίδες αυτές, για τις κακοποιημένες γυναίκες, τη βιομηχανία της γυναικείας εκμετάλλευσης, της γυναικείας πορνογραφίας και παιδικής πορνείας. Είναι οι ίδιοι που βρίσκονται πίσω από τα ναρκωτικά, πίσω από τη φτώχεια και πίσω από τους πολέμους.

Πίσω από την παγκόσμια μέρα της γυναίκας, όμως, βρίσκονται χιλιάδες νεκρές γυναίκες, πίσω από την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών βρίσκονται εκατομμύρια χρήστες καταγεγραμμένοι κάθε μήνα, παγκοσμίως.

Πίσω από τη γιορτή για τη γυναίκα βρίσκεται και η εξαπάτηση των ισχυρών του ισχυρού φύλου απέναντι στις γυναίκες. Διότι οι γυναικείοι θάνατοι από κακοποίηση βρίσκονται στην πρώτη θέση παγκόσμια, πάνω από κάθε άλλη αιτία θανάτου.

Ζούμε μία επίπλαστη πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας, όταν καθημερινά δεν ζούμε τον σεβασμό στον συνάνθρωπο. Στο κάθε συνάνθρωπο. Διότι σεβασμός ίσον ισότητα.

Δυστυχώς, η διεθνής ημέρα της γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο, και πλέον γιορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας προς τις γυναίκες από το άλλο φύλλο, προσφέροντας λουλούδια ή γίνεται αφορμή για μια ακόμη έξοδο για ποτό ή δείπνο..

Αυτή είναι η ισότητα; Αυτός είναι ο σεβασμός στις αξίες; Με την αναφορά και θύμηση της μίας μέρας; Πώς θα παλέψουμε γενικά για ανώτατες αξίες;

ΙΣΟΤΗΤΑ ΙΣΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΙΣΟΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΑΞΙΩΝ, ΙΣΟΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Η αληθινή ισότητα ανάμεσα στις κοινωνίες δεν επιβάλλεται ούτε με νομοθεσίες, ούτε με δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά με σεβασμό της συναισθηματικής ιδιαιτερότητας του καθενός μας.

Η ισότητα των δύο φύλλων θέλει ακόμα πολύ δρόμο. Όχι όμως από τον δρόμο που πολλοί πιστεύουν. Χρειάζεται συνείδηση, ανάπτυξή της σε όλες τις κοινωνικές πτυχές, μέσα από τη γυναίκα και τον άνδρα, μέσα από τη νέα και τον νέο, μέσα από δίκαιες και ίσες πολιτικές για τους πολίτες. Συνειδητός δεν είναι ο πολίτης, άνδρας ή γυναίκα, που απλώς υπάρχει, αλλά εκείνος που ξέρει πώς να συνυπάρχει. Συνειδητός δεν είναι ο πολίτης που θ’ ανταλλάξει την ψήφο του με μια θέση εργασίας ή με κάποιο ατομικό ή μικροοικονομικό όφελος. Αλλά εκείνος που προσφέρει στην κοινωνία και τους συνανθρώπους του με ανιδιοτέλεια. Που γίνεται ίσος. Που μειώνει τις δικές του ανάγκες για να ευοδωθεί η συλλογικότητα.

Η ύπαρξη ενός κράτους με τους πολίτες του είναι ένα δημοψήφισμα ζωής…

Εμείς, είμαστε εκείνες που προσπαθούμε, με αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για εκείνους που αγαπάμε, είμαστε εκείνες που πρέπει να δείξουμε έναν άλλο τρόπο συνύπαρξης, μεταξύ ανδρών, γυναικών, μεταξύ των συνανθρώπων μας.

Μόνος δρόμος η προσφορά. Ας επιλέξουμε την προσφορά στους συνανθρώπους μας. Η φύση μας προίκισε με το συναίσθημα αυτό και μέσα από τη μητρότητα. Όλα είναι αλληλένδετα και αλληλεπιδρούν σε μια κοινωνία.

Η αληθινή ισότητα των δύο φύλλων δεν επιβάλλεται. Προέρχεται μέσα από τη κατάλληλη διαπαιδαγώγηση, την εκπαίδευσή μας, μέσα από την οικογένεια, το σχολείο, την καθημερινότητα.

Δυστυχώς, η ανθρωπότητα έχει κάνει ελάχιστα προς αυτό τον στόχο. Χρειάζεται ακόμα πολύς δρόμος για ν’ αλλάξει η συνείδηση των ανδρών και των γυναικών. Όλα όμως, πιστέψτε με, είναι θέμα συνείδησης. Π. χ. όταν καθόμαστε αρωγοί στη διαφθορά, δεν έχουμε κανένα άλλοθι. Δεν έχουμε συνείδηση.

Όλοι εμείς ίσως που πετύχαμε και δημιουργήσαμε μια κάποιου είδους καλή ζωή, ας μειώσουμε τον χρόνο που ασχολούμαστε με την ομορφιά μας, οι κύριοι ας μειώσουν τον χρόνο από το καφέ ή το ποδόσφαιρο, και ας επιλέξουμε ως τρόπο ζωής την κοινή προσφορά στους συνανθρώπους μας. Ας βρούμε μέσα από ‘κει έναν ίσο δρόμο με πολλαπλά οφέλη.

Είναι ο καλύτερος τρόπος για εξάλειψη άνοιας, μελαγχολίας, κατάθλιψης, ανταγωνισμών μεταξύ μελών των οικογενειών, που τελικός αποδέκτης και διαιτητής συνήθως είμαστε οι γυναίκες…

Η βαθύτερη ομορφιά της προσφοράς, που η γυναίκα από τη φύση της την έχει, αν αναπτυχθεί σωστά και πρακτικά, τότε ομορφαίνει κάθε κύτταρο μέσα μας και αντανακλά και στους άλλους σεβασμό, ισότητα που μας επιστρέφει. Όταν αυτό το κύτταρο της συνείδησης αναπτυχθεί και πληθύνει τότε οικοδομεί πολιτισμό.