Σπ. Σαμιακός: “Διχαστική η ομιλία Γ. Πατούλη στην ορκωμοσία”

Ακούγοντας τον δήμαρχο κ. Γ. Πατούλη στην τελετή ορκωμοσίας σκέφτηκα ότι ακόμα και οι ομιλίες στην εποχή της παντοδυναμίας της εικόνας και των ΜΜΕ είναι copy paste ως προς το ύφος.

Γράφει ο Σπύρος Σαμιακός*

Προέβαλε τον εαυτό του σαν εγγυητή της ομαλότητας, της ασφάλειας, της σιγουριάς, του έργου και της δημιουργίας σε αντιπαράθεση με παρατάξεις της μειοψηφίας που κατά την έκφρασή του «επιχείρησαν να διχάσουν την τοπική κοινωνία και να δώσουν χαρακτήρα κομματικής αντιπαράθεσης στις αυτοδιοικητικές εκλογές».

Είναι το ίδιο αλαζονικό ύφος από τον Λουδοβίκο140 (το κράτος είμαι εγώ και μετά από μένα το χάος) μέχρι το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου (γνωστός και ως ο «κύριος εγώ»).

Η κεντρική ιδέα είναι η ίδια και σε τυπικές δημοκρατίες και σε δικτατορίες τύπου Βόρειας Κορέας (που έκλαιγαν στις οθόνες όλοι μαζί και σε απόλυτο συγχρονισμό): «Εμείς γνωρίζουμε τα πάντα και εγγυώμεθα το μέλλον και οι λοιποί θα φέρουν τη καταστροφή».

Ο δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Γ. Πατούλης, με την “one man show”, απέκλεισε όλους τους εκπροσώπους της «καταστροφικής» κατ΄ αυτόν μειοψηφίας (από το δικαίωμα λόγου).

Ακούγοντάς τον δε, να μιλά για σοβαρό σχεδιασμό, το μυαλό μου πήγε σε δύο πράγματα:

• Το πρώτο είναι τα πλαγιασμένα δένδρα με πατερίτσες στην πλατεία Αγ. Λαύρας, που θα διηγούνται οι παππούδες στα εγγόνια τους, όχι για το πυροβολικό των Ιταλών στην Αλβανία, αλλά για τις “αρπακολιές” εργολάβων και δημάρχων στην “Μπανανία”.
• Το δεύτερο, η άθλια και δύσοσμη εικόνα που αντικρίζει κανείς στις κατ΄ ευφημισμό «εγκαταστάσεις» υπηρεσιών καθαριότητας του Δήμου στην Αμαρουσίου Χαλανδρίου. Αν τις επισκέπτονταν ο Βίκτωρ Ουγκώ θα έγραφε τους «Άθλιους Νο 2». Το ποσό που δόθηκε για την αχρείαστη «ανάπλαση» – καταστροφή της πλατείας Αγ. Λαύρας θα αρκούσε για τη βελτίωση και εξανθρωπισμό των εν λόγω εγκαταστάσεων.

Προφανώς για τον κ. Πατούλη η εξαθλίωση των εργαζομένων με τις περικοπές μισθών και επιδείνωση των συνθηκών εργασίας είναι εκτός του κάδρου των ενδιαφερόντων του.

Κατ΄ αυτόν η ενασχόληση με τις συνθήκες και τη ζωή των ανθρώπων που στηρίζουν με την εργασία τους τη ζωή στη πόλη είναι «κομματικές παρωπίδες και αγκυλώσεις», που δεν χαρακτηρίζουν τις «υγιείς» κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.

Για τον κ. Πατούλη μάλλον δεν έχουν σημασία η καταρράκωση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης, οι περικοπές των οικονομικών πόρων και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών της σε βάρος των πολιτών και των εργασιακών συνθηκών των εργαζομένων.

Για τον ίδιο τα πάντα είναι θέμα «σοβαρού σχεδιασμού» και «δημιουργικής σύνθεσης ιδεών», τεχνοκρατικής εν τέλει διαχείρισης ενός κορυφαίου δημοκρατικού θεσμού, όπως αυτός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μόνο που αυτός ο πολυδιαφημισμένος τεχνοκρατικός σχεδιασμός έχει εκφυλιστεί στο πώς θα αποσπάσουμε κονδύλια έξω από προτεραιότητες και πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Όσο για το νοικοκύρεμα των οικονομικών του Δήμου, στο οποίο αναφέρθηκε, θυμήθηκα ότι την πρώτη τετραετία Πατούλη οι εργαζόμενοι στον Δήμο ξεπερνούσαν τις δύο χιλιάδες (σήμερα είναι περίπου 650 – οι πραγματικές ανάγκες γύρω στις 750).

Με τέτοιου τύπου διχαστικές ομιλίες είναι σίγουρο ότι οι κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις που απαιτούνται σε επίπεδο Δημοτικού Συμβουλίου δεν πρόκειται να επιτευχθούν. Η επόμενη πενταετία ανοίγει πεδίο δράσης τόσο στη μείζονα όσο και στην υπόλοιπη αντιπολίτευση στη Μόσχα και Βασ. Σοφίας.

* Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΕΡΓΟ για το Μαρούσι