«Ποιος σκότωσε τον Ουίλιαμ» – Από την ομάδα Θεάτρου Δήμου Αγ. Παρασκευής

Η Ομάδα Θεάτρου «Θεάτροποι» του Πολιτιστικού και Αθλητικού Οργανισμού Δήμου Αγίας Παρασκευής (ΠΑΟΔΑΠ), υπό την καθοδήγηση του ηθοποιού – σκηνοθέτη Γιάννη Δεγαΐτη, προσφέρει τα τελευταία 34 χρόνια παραστάσεις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου στην πόλη της Αγίας Παρασκευής αλλά και σε άλλους Δήμους.

Δεύτερος σταθμός στο θεατρικό της οδοιπορικό αποτελεί η κωμωδία της Λίλιαν Δημητρακόπουλου «Ποιος σκότωσε τον Ουίλιαμ».

Λίγα λόγια για το έργο

Μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα επιχειρεί να ανεβάσει στη σκηνή τον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Λίγο πριν την πρεμιέρα τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί σωστά… Ένας αλλοπρόσαλλος θίασος και μια θεότρελη, σπαρταριστή κωμωδία… σε μια παράσταση βικτωριανού δράματος!

Παίζουν (κατά σειρά εμφάνισης):

• Ναστάζια (Σκηνοθέτης): Σοφία Μάνεση
• Μιμή (Ιουλιέτα): Αντιγόνη Οικονόμου
• Μήτσος (Πατήρ Λαυρέντιος, Πρίγκιπας, Τεχνικός, Χορός): Θωμάς Ξερακιάς
• Τζένη (Παραμάνα Ιουλιέτας – Χορός): Ειρήνη Αρμπιλιά
• Νόνικα (Μάνα Ιουλιέτας – Χορός): Μίνα Πολιτοπούλου
• Μανώλης (Ρωμαίος): Γιώργος Ρηγόπουλος
• Αλέκος (Μπενβόλιο, Μέρκουλος, Τυπάλδος, Καπουλέτος, Πάρις):
• Κωστής Κουτρής
• Αλίκη (Υπηρέτρια, Χορός, Βοηθός Σκηνής): Μάρω Μελισάρη
• Ευτύχης (Βαλτάσαρ, Χορός, Βοηθός Τεχνικός): Άκης Λιακόπουλος
• Κώστας (Ηχολήπτης, Φωτιστής): Γιάννης Τσίμπρος

• Σκηνοθεσία:  Γιάννης Δεγαΐτης
• Σκηνικά-κοστούμια: Άρης Γεωργακόπουλος
• Μουσική επιμέλεια: Όλη η Ομάδα
• Φωτισμοί: Γιάννης Δεγαΐτης – Άρης Γεωργακόπουλος
• Θεατρική Παράσταση 2014

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το θεατρικό έργο στο video

«Ο Δήμος Αγίας Παρασκευής, ανταποκρινόμενος στις επιταγές της εποχής που διανύουμε, παρέχει σε εβδομαδιαία βάση την ευκαιρία της ψηφιακής επαφής των πολιτών με την τοπική πολιτιστική δημιουργία στον θεατρικό χώρο, μέσα από τη διαδικτυακή προβολή παραστάσεων της πολυβραβευμένης Ομάδας Θεάτρου Δήμου Αγίας Παρασκευής» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, η οποία συνεχίζει ως εξής:

«Έχουν λεχθεί πολλά για το θέατρο, για την αμεσότητα, τη διαχρονικότητα, την τεράστια δύναμη του. Εκείνο, όμως, που το κάνει να ξεχωρίζει περισσότερο από τις άλλες τέχνες είναι η σχέση που αναπτύσσει με τον θεατή.

»Το θέατρο είναι η κατεξοχήν πνευματική τροφή του λαού, μια τροφή που ψυχαγωγεί, ενώ παράλληλα πλάθει και καλλιεργεί την κοινωνική συνείδηση. Ένα «σχολείο για μεγάλους», σύμφωνα με την άποψη του Αριστοφάνη, που άλλοτε υπενθυμίζει και άλλοτε διδάσκει πως η ζωή είναι αγαθό όταν έχει ομορφιά και αγάπη, πως το άσχημο είναι κακό, η ατιμία προκαλεί συμφορά.

»Το θέατρο λειτουργεί ως καθρέφτης του βίου της κοινωνίας του, της υγείας και της δύναμής της και παράλληλα απαλλάσσει το άτομο από τον φόβο, δίνοντάς του τη χαρά πως είναι μέλος ενός ωραίου ακατάλυτου μεγάλου κόσμου.

»Κάθε θεατρική παράσταση είναι μια κατεξοχήν ομαδική δημιουργία, αφού αποτελεί το συνολικό αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης συγγραφέα, σκηνοθέτη, ηθοποιού, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, μουσικού, χορογράφου και φωτιστή και λαμβάνει χώρα εκείνη τη στιγμή, τελεσίδικα και ανεπανάληπτα για τους εκάστοτε θεατές και μαζί με αυτούς.

Το θέατρο είναι μια κοινωνική τελετή, στην οποία κυρίαρχο είναι το ΕΜΕΙΣ».