Τα οικονομικά «κραχ» από τις 10 χειρότερες φυσικές καταστροφές του αιώνα

Οι φυσικές καταστροφές είναι όλο και συχνότερες τις τελευταίες δεκαετίες και κοστίζουν εκτός από εκατοντάδες ή χιλιάδες ζωές και δισεκατομμύρια.

«Από το 1970, ο αριθμός των καταστροφών σε όλο τον κόσμο έχει τετραπλασιαστεί σε περίπου 400 τον χρόνο» και «υπάρχουν έξι φορές περισσότερα υδρολογικά γεγονότα τώρα από ό, τι το 1980», έχει γράψει ο «The Economist».

Το κόστος των καταστροφών ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με μια σειρά παραγόντων, όπως η γεωγραφική θέση όπου αυτές συμβαίνουν. Όταν συμβαίνει μεγάλη καταστροφή σε μια πλούσια χώρα, η οικονομική ζημία μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά όταν μια εξίσου μεγάλη καταστροφή πλήξει μια φτωχότερη χώρα, η πραγματική οικονομική ζημία μπορεί να είναι σχετικά μικρή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στη δυσκολία μέτρησης της οικονομικής ζημίας σε περιοχές που δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Για παράδειγμα ο σεισμός και το τσουνάμι που σημειώθηκε στον Ινδικό Ωκεανό το 2004, με πάνω από 230.000 νεκρούς, κόστισαν μόλις 15 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η πετρελαιοκηλίδα Deepwater Horizon, εξαιτίας της οποίας πέθαναν 11 άνθρωποι, κόστισε 6 φορές παραπάνω!

Αυτές είναι οι 10 πιο δαπανηρές φυσικές καταστροφές από το 2000 μέχρι σήμερα, όπως τις συγκέντρωσε το brinknews.com.

Σεισμός στη Νέα Ζηλανδία (2011) – Κόστος 22, 8 δισ. ευρώ

Σεισμός 6,3 Ρίχτερ «χτύπησε» το Κράισττσερτς και το Λίτελτον της Νέας Ζηλανδίας το 2011. Κτήρια κατέρρευσαν και υπήρξαν κατολισθήσεις ογκόλιθων με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 185 άνθρωποι. «Οι ανεπανόρθωτες ζημιές οδήγησαν στην κατεδάφιση αρκετών χιλιάδων σπιτιών ενώ μεγάλες εκτάσης γης εγκαταλείφθηκαν», σύμφωνα με τον απολογισμό της κυβέρνησης της χώρας

Ξηρασία στις ΗΠΑ (2012) – Κόστος 26, 8 δισ. ευρώ

Το 2012, «σχεδόν τα δύο τρίτα (65,45%) των ηπειρωτικών ΗΠΑ επλήγησαν από ξηρασία», σύμφωνα με τον Μπραντ Ρίπεϊ του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας. Το κόστος ήταν σε μεγάλο βαθμό αγροτικό: μέρος των καλλιεργειών χάθηκε λόγω έλλειψης υγρασίας του εδάφους, υπήρξε απώλεια ζωικού κεφαλαίου, καθώς το «76% των εγχώριων βοοειδών επλήγη από την ξηρασία. «Η παραγωγή του καλαμποκιού ήταν πτωτική επί τρία συναπτά έτη για πρώτη φορά από το 1928-1930 και για τρίτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ».

Πλημμύρες στην Ταϊλάνδη (2011) – Κόστος 37,6 δισ. ευρώ

Οι πλημμύρες στην Ταϊλάνδη το 2011 προκλήθηκαν από ρεκόρ βροχοπτώσεων κατά τη διάρκεια των μουσώνων. «Η ανεπαρκής διαχείριση των κύριων φραγμάτων στην Ταϊλάνδη οδήγησε σε υπερχείλιση και στην απελευθέρωση ακόμα περισσότερων υδάτων, επιδεινώνοντας περαιτέρω τις πλημμύρες, οι οποίες προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές  σε σπίτια, ιστορικούς χώρους και σε βιομηχανικές εκτάσεις που διοικούνταν από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες (Sony, Honda και Toyota μεταξύ άλλων). 65 από τις 77 επαρχίες επηρεάστηκαν από τις πλημμύρες και οκτώ κυρήχθηκαν ως ζώνες καταστροφής.

Τυφώνας «Ίρμα» (2017) – Κόστος 44,7 δισ. ευρώ 

Ο τυφώνας «Ίρμα» έφθασε στη Φλόριντα ως τυφώνας κατηγορίας 4 και στη νοτιοδυτική περιοχή του κράτους ως κατηγορίας 3. Ο τυφώνας «έπληξε τουλάχιστον εννέα αμερικανικές πολιτείες, μετέτρεψε τους δρόμους σε ποτάμια, ξερίζωσε ηλεκτρικές γραμμές και δέντρα και απομόνωσε τις παράκτιες κοινότητες», σύμφωνα με άρθρο του CNN, το οποίο επίσης επισημαίνει ότι ήταν «ο ισχυρότερος τυφώνας που καταγράφηκε ποτέ έξω από τον Κόλπο του Μεξικού και την Καραϊβική Θάλασσα».

Τυφώνας «Σάντι» (2012) – Κόστος 62,8 δισ. ευρώ

Το 2012, εν αναμονή του τυφώνα «Σάντι», πολλές πολιτείες κατά μήκος της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, έκλεισαν γραφεία και συστήματα μεταφορών. Λίγο πριν φτάσει στο Νιου Τζέρσεϊ, ο τυφώνας εξασθένησε σε μετα-τροπικό κυκλώνα, ωστόσο, η σούπερ καταιγίδα προκάλεσε τον «μεγαλύτερο αριθμό θανάτων που σχετίζονται με έναν τροπικό κυκλώνα εκτός της περιοχής των νοτιότερων πολιτειών από τον τυφώνα Άγκνες το 1972.

Τυφώνας «Μαρία» (2017) – Κόστος 80,5 δισ. ευρώ

Το 2017, ο τυφώνας «Μαρία» χτύπησε τη Δομινικανή Δημοκρατία ως καταιγίδα κατηγορίας 5. Η καταιγίδα μετατράπηκε σε τυφώνα κατηγορίας 4 προτού να χτυπήσει το Πουέρτο Ρίκο. Ολόκληρο το νησί του Πουέρτο Ρίκο έμεινε χωρίς ρεύμα και σημειώθηκε έτσι το “το μεγαλύτερο μπλακάουτ στην ιστορία των ΗΠΑ και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο”, σύμφωνα με το Vox. Χρειάστηκε περίπου ένας χρόνος για την αποκατάσταση του ηλεκτρικού ρεύματος σε όλες τις πληγείσες περιοχές. 

Σεισμός στην Κίνα (2008) – Κόστος 98,4 δισ. ευρώ

Το 2008, η Σιτσουάν, μια επαρχία στη νοτιοδυτική Κίνα, «ταρακουνήθηκε» από σεισμό μεγέθους 7,9 Ρίχτερ. «Οι κατολισθήσεις, οι διακοπές ρεύματος και τα προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες άφησαν μεγάλο μέρος των πολιτών στις πληγείσες περιοχές αποκομμένους από τον έξω κόσμο», σύμφωνα με τους «New York Times.» Ο σεισμός άφησε πίσω περίπου 90.000 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 5.000 μαθητών, μερικοί από τους οποίους παγιδεύτηκαν στα σχολεία τους.

Τυφώνας «Χαρβεϊ» (2017) – Κόστος 111,9 δισ. ευρώ

Το 2017, ο τυφώνας «Χάρβεϊ», μια καταιγίδα κατηγορίας 4, έπληξε τα σύνορα Λουιζιάνα-Τέξας. Έσπασε το ιστορικό χιονόπτωσης στις ΗΠΑ από μια μόνο καταιγίδα ενώ πολλά «γνωστά καρκινογόνα ήταν μεταξύ των δεκάδων τόνων βιομηχανικών τοξικών ουσιών που απελευθερώθηκαν στους δρόμους και τα νερά των πόλεων», σύμφωνα με το Associated Press. Οι τυφώνες Χάρβεϊ, «Ίρμα» και «Μαρία» εκδηλώθηκαν την ίδια χρονιά, κάνοντας το 2017  «το πιο ακριβό έτος όσον αφορά στη διαχείριση φυσικών καταστροφών», σύμφωνα με το Texas Tribune.

Τυφώνας «Κατρίνα» (2005) – Κόστος 144 δισ. ευρώ

Το 2005, ο τυφώνας «Κατρίνα», μια καταιγίδα κατηγορίας 3, έπληξε τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. Προκλήθηκαν πάνω από 1.800 θάνατοι όχι μόνο στη Λουιζιάνα, αλλά και στην Αλαμπάμα, τη Φλόριντα, τη Τζιόρτζια και το Μισισιπή. 

Σεισμός και τσουνάμι στην Ιαπωνία (2011) – Κόστος 272,5 δισ. ευρώ

Το 2011 σεισμός 9 Ρίχτερ χτύπησε το Τοχόκου της Ιαπωνίας και ακολούθησαν τσουνάμι και εκατοντάδες μετασεισμοί. Η καταστροφή είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένες ζημιές, μεταξύ άλλων σε υποδομές, γεωργικές εκτάσεις και σπίτια. «Ο αριθμός των σπιτιών που θεωρήθηκαν ότι έχουν καταστραφεί εντελώς ή μερικώς ήταν 128.530 και 240.332 αντίστοιχα», σύμφωνα με ανάλυση των ζημιών. Ο σεισμός οδήγησε επίσης στην πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα, εκθέτοντας τους εργάτες των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και το ευρύ κοινό στην ακτινοβολία: «Η εμφάνιση αυξημένων επιπέδων ακτινοβολίας [εντοπίστηκε] σε μερικά τρόφιμα και στο νερό», μετά την πυρηνική καταστροφή , σύμφωνα με τη Britannica.

^{Πηγή: reader.gr}