Τελικώς τα παραμύθια είχαν περισσότερους… δράκους απ΄ ό,τι μάθαμε

Μια φορά και ένα «κακό» καιρό, ήταν η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα, ο Πινόκιο, ο Κουασιμόδος και άλλοι πολλοί γνωστοί χαρακτήρες των παραμυθιών της Ντίσνεϊ που δεν έζησαν τόσο καλά και ευτυχισμένοι όσο γνωρίζουμε. Οι αρχικές εκδοχές των αγαπημένων παραμυθιών, με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, ήταν στην πραγματικότητα σκοτεινές, καθώς είχαν διαφορετική κατάληξη… πιο μακάβρια και ανατριχιαστική.

Πολλά παραμύθια των αδερφών Γκριμ διασκευάστηκαν και έγιναν ταινίες από το στούντιο της Ντίσνεϊ με πρώτη και σημαντικότερη τη «Χιονάτη και τους Επτά Νάνους» που κυκλοφόρησε το 1937, καθιστώντας την το πιο πετυχημένο για την εποχή του έργο. Στην εκδοχή της Ντίσνεϊ η κακιά μητριά ζητάει από τον κυνηγό να της φέρει την καρδιά της Χιονάτης, ενώ στην αυθεντική εκδοχή είναι η βιολογική μητέρα της και ζητάει τα πνευμόνια και το συκώτι της Χιονάτης, για να τα μαγειρέψει και να τα φάει… Επίσης, στη «Σταχτοπούτα» των Γκριμ δεν υπάρχουν κολοκύθες-άμαξες και μαγικά, ενώ τη νεραϊδονονά αντικαθιστά ένα περιστέρι, που ξεριζώνει τα μάτια των θετών αδερφών της Σταχτοπούτας σαν τιμωρία που πήγαν να ξεγελάσουν τον πρίγκιπα, αφού έκοψαν τα δάχτυλα και τις φτέρνες των ποδιών τους, για να καταφέρουν να φορέσουν το κρυστάλλινο γοβάκι.

Φυσικά, η Ντίσνεϊ δεν έχει αλλάξει μόνο τις ιστορίες των αδερφών Γκριμ. Διάσημα έργα συγγραφών όπως του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, του Κάρλο Κολόντι, του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε και του Βίκτωρ Ουγκώ έχουν παραλλαχθεί για να συμπεριληφθεί ένα πιο αίσιο τέλος.

Στην «Ωραία Κοιμωμένη» του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε, ο πρίγκιπας πιστεύει πως η «Ωρόρα» είναι νεκρή και αντί να την φιλήσει… τη βιάζει. Μετά εγκαταλείπει το κάστρο και επιστρέφει μήνες αργότερα διαπιστώνοντας ότι είναι τελικά ζωντανή και περιμένει τα παιδιά του. Η «σε κώμα» πριγκίπισσα γεννάει δίδυμα τα οποία η γυναίκα του πρίγκιπα (καθότι παντρεμένος) θέλει να τα σκοτώσει. Σχεδιάζει λοιπόν να τα μαγειρέψει και να τα σερβίρει στον πρίγκιπα για να τα φάει. Ο ίδιος όμως το ανακαλύπτει και διατάζει να την κάψουν ζωντανή… και έτσι έζησαν, η Ωρόρα και ο πρίγκιπας, «καλά» μαζί.

O «Πινόκιο» της Ντίσνεϊ, παρά τις τόσες αταξίες και περιπέτειές του, καταφέρνει να σώσει τον πατέρα του και η μπλε νεράιδα τον μεταμορφώνει σε αληθινό παιδί. Στο αρχικό μυθιστόρημα του Κάρλο Κολόντι ο κόσμος του Πινόκιο είναι πολύ διαφορετικός και σκληρός. Ο Τζεπέτο συλλαμβάνεται πιστεύοντας ότι κακοποιεί τον Πινόκιο και πεθαίνει αβοήθητος στη φυλακή, η νεράιδα είναι νεκρή και ο γρύλος σφυροκοπιέται από την μαριονέτα. Τέλος, ο Πινόκιο πεθαίνει κρεμασμένος σε ένα δέντρο λόγω των αναρίθμητων ψεμάτων του. Ευτυχώς ο συγγραφέας μετά από προτροπή του εκδότη του, άλλαξε την ιστορία για να γίνει πιο κατάλληλη για παιδιά.

Αντίστοιχα, στη «Μικρή Γοργόνα» του Χαν Κρίστιαν Άντερσεν, που βασίζεται ακόμη μια ταινία της Ντίσνεϊ, η γλώσσα της «Άριελ» είναι κομμένη και είναι αναγκασμένη να νιώθει φριχτό πόνο, καθώς τα πόδια της αιμορραγούν ασταμάτητα. Και ενώ όλα αυτά θα τα υποστεί για τη μια και μοναδική της αγάπη, ο πρίγκιπας τελικά παντρεύεται άλλη γυναίκα. Τότε η μικρή γοργόνα έχει να αντιμετωπίσει το εξής δίλημμα, να σκοτώσει τον πρίγκιπα και να μεταμορφωθεί πάλι σε γοργόνα ή να πέσει στον ωκεανό και να πεθάνει. Ανίκανη να σκοτώσει τον πρίγκιπα, αυτοκτονεί.

Παρόλο που η μικρή γοργόνα είναι παραμύθι του Άντερσεν, έχει κι αυτή εμπνευστεί από ένα άλλο παραμύθι, την «Οντίν» του Friedrich de la Motte Fouque. Σε αυτή τη γλυκόπικρη ιστορία η Οντίν τελικά σκοτώνει τον ιππότη, αφού την έχει απαρνηθεί για άλλη γυναίκα, και παραμένουν μαζί για πάντα και μετά θάνατο.

Η Γουώλτ Ντίσνεϊ προσάρμοσε στα πλαίσια των κινουμένων σχεδίων της και την ιστορία της «αλεπού και του κυνηγόσκυλου». Στην πρωταρχική ιστορία του Ντάνιελ Π. Μάνιξ δεν αναπτύσσεται καμία φιλία και προστασία μεταξύ των δύο ζώων. Το κυνηγόσκυλο καταδιώκει απεγνωσμένα την αλεπού για να πάρει εκδίκηση, για τον τυχαίο θάνατο ενός άλλου κυνηγόσκυλου. Όταν καταφέρνει και ανακαλύπτει την φωλιά της, το αφεντικό του σκυλιού, της βάζει φωτιά και σκοτώνει την θηλυκιά αλεπού και τα μωρά της. Η αλεπού ζευγαρώνει ξανά και κάνει περισσότερα μωρά τα οποία επίσης σκοτώνονται από το αφεντικό. Κι ενώ ο συγγραφέας μάλλον πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά καταθλιπτική η ιστορία, μια λύσσα εξαπλώνεται και ένα παιδί πεθαίνει από μολυσμένο δάγκωμα.

Τελικά, η ιστορία συνεχίζεται με ένα ασταμάτητο κυνηγητό ανάμεσα στο σκυλί και την αλεπού, η οποία πεθαίνει από εξάντληση. Το σκυλί επιστρέφει πανηγυρικά με το αφεντικό του σπίτι για να το γιορτάσουν. Μια γιορτή που κατέληξε σε άλλο ένα «ευχάριστο τέλος», με το αφεντικό να πυροβολεί τον σκύλο, και ο ίδιος να οδηγείται σε γηροκομείο.

Ακόμα μια τραγική ιστορία που μετατράπηκε σε μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ ήταν και η «Παναγία των Παρισίων». Ο Κλαύδιος Φρόλο στην ιστορία του Βίκτωρ Ουγκό, δεν προσπαθεί να σκοτώσει το παραμορφωμένο παιδί, αλλά αντιθέτως το σώζει από τέσσερις γυναίκες που θέλουν να το κάψουν, και το υιοθετεί. Αυτή είναι και η μοναδική ευχάριστη διαφορά.

Ο Φρόλο είναι επίσης, ερωτευμένος με την όμορφη τσιγγάνα Εσμεράλδα και βάζει τον Κουασιμόδο να την απαγάγει. Ο Κουασιμόδος συλλαμβάνεται κατά την απόπειρα από τον στρατιώτη Φοίβο, τον οποίο ερωτεύεται η Εσμεράλδα. Ο Φρόλο κυριευμένος από την ζήλια μαχαιρώνει τον Φοίβο και ρίχνει το φταίξιμο στην νεαρή τσιγγάνα, η οποία καταδικάζεται σε απαγχονισμό. Ο Κουασιμόδος τη σώζει και την οδηγεί στην Νοτρ Νταμ, όπου ο Φρόλο προσπαθεί να τη βιάσει. Όταν αυτή απαρνείται την αγάπη του, την παραδίδει στους στρατιώτες για να κρεμαστεί. Μετά την εκτέλεσή της, ο Κουασιμόδος σπρώχνει τον Φρόλο από την κορυφή του καθεδρικού ναού και πηγαίνει στον τάφο της Εσμεράλδας, όπου τυλίγεται από το άψυχο σώμα της, μέχρι να πεθάνει από ασιτία. Χρόνια μετά, ο τάφος ανοίγει και οι δύο σκελετοί βρίσκονται ακόμα αγκαλιά.

Εν τέλει, κάπως ρομαντικό, αλλά σίγουρα δεν είναι το αίσιο τέλος που όλοι περιμέναμε… Ευτυχώς πολλές ιστορίες και παραμύθια διασκευάστηκαν για να ζήσουν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα.

Πηγή: in.gr