Κόμματα και αυτοδιοικητικές παρατάξεις παραμένουν «συγκοινωνούντα δοχεία»
Ενυπόγραφα

Κόμματα και αυτοδιοικητικές παρατάξεις παραμένουν «συγκοινωνούντα δοχεία»

Παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες εκατέρωθεν, κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή εξακολουθούν να λειτουργούν ως «συγκοινωνούντα δοχεία» στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Μιλώντας πρόσφατα με έμπειρο αυτοδιοικητικό, ο οποίος μάλιστα δεν μπορεί να θεωρηθεί από τους έντονα «χρωματισμένους», μας έλεγε ότι, κακά τα ψέματα, είναι δύσκολο να… κόψει το νήμα των εκλογών δημοτικός συνδυασμός που να μην έχει τη στήριξη κάποιου ισχυρού κόμματος.

Και η πραγματικότητα τον επιβεβαιώνει. Αρκεί να δούμε την αγωνία πολλών υποψηφίων να πάρουν – έστω και τη «χαλαρή» – κομματική στήριξη, όπως και το γεγονός ότι σε πολλούς ακόμη δήμους καθυστερεί η ανακοίνωση των υποψηφίων, μόνο και μόνο για να «ανάψει» το τελικό κομματικό φως από τα κεντρικά…

Την ίδια στιγμή, και με ελάχιστες εξαιρέσεις, εάν δούμε τους μέχρι σήμερα δημοτικούς συνδυασμούς που διεκδικούν με αξιώσεις το δημαρχιακό αξίωμα, όσο και να θέλουν να προβάλλουν τον αυτόνομο και αυτοδιοικητικό χαρακτήρα τους, εάν «ξύσουμε» λίγο το συγκεκριμένο «επίχρισμα», θα βρούμε από πίσω κάποιον συγκεκριμένο κομματικό χώρο.

_______________________
Μάλλον, θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη κάποια χρόνια για να μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά «αυτόνομη και ακηδεμόνευτη» Αυτοδιοίκηση, με αιρετούς που θα επιλέγονται βάσει κριτηρίων που θα σχετίζονται με την παρουσία και τη δράση τους σε τοπικό επίπεδο και όχι με τις συμπάθειες ή αντιπάθειες που έχουν στα κεντρικά και τοπικά κομματικά γραφεία…
_______________________

Και αν μέναμε σε αυτό, ίσως τα πράγματα να μην ήταν τόσο άσχημα για την Αυτοδιοίκηση. Σε τελευταία ανάλυση, είναι λογικό ότι τα πρόσωπα που ανακατεύονται με τα κοινά σε τοπικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικοποιημένα. Και από τη στιγμή που δεν γεννήθηκαν σε «συνθήκες εργαστηρίου» και δεν προέρχονται από διαδικασίες κάποιας μορφής «παρθενογένεσης», θα διαθέτουν κάποια κομματικά γονίδια. Το κακό αρχίζει από τη στιγμή που τα συγκεκριμένα γονίδια αποδεικνύονται επικρατέστερα των αυτοδιοικητικών. Δηλαδή, είναι αυτά που τελικώς καθορίζουν τη μορφή και τη λειτουργία των τοπικών κοινωνιών.

Δυστυχώς, αυτήν την κατάσταση βιώνουμε σήμερα σε αυτοδιοικητικό επίπεδο και φαντάζει πολύ δύσκολο το «πείραμα» της απλής αναλογικής – τουλάχιστον με τον αδέξιο τρόπο που επιχειρείται αυτό – να μπορεί να την αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αν παρακολουθήσει κάποιος τις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων όσο πλησιάζουμε προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα διαπιστώσει ότι η πόλωση που υπάρχει στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό μεταφέρεται ατόφια και στο τοπικό. Γεγονός που ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τη σκληρή αντιπαράθεση που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια μεταξύ της κυβέρνησης και των κορυφαίων θεσμικών αυτοδιοικητικών οργάνων σχετικά με την οριοθέτηση των ζωτικών χώρων των δύο πλευρών.

Μάλλον, θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη κάποια χρόνια για να μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά «αυτόνομη και ακηδεμόνευτη» Αυτοδιοίκηση, με αιρετούς που θα επιλέγονται βάσει κριτηρίων που θα σχετίζονται με την παρουσία και τη δράση τους σε τοπικό επίπεδο και όχι με τις συμπάθειες ή αντιπάθειες που έχουν στα κεντρικά και τοπικά κομματικά γραφεία. Μέχρι τότε, ας παραμείνουμε «θεατές» σε ένα «έργο» που όσο περνά ο καιρός καταντά όλο και πιο κουραστικό τόσο γι’ αυτούς που το παρακολουθούν, όσο – ελπίζουμε – και για εκείνους που πρωταγωνιστούν σε αυτό…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet