Δίχρονη Προσχολική Αγωγή: Για άλλη μια φορά, προετοιμασία στο… ποδάρι

Το πώς καταφέρνουμε σε τούτον τον τόπο να ακυρώνουμε εξ αρχής οποιοδήποτε θετικό μέτρο, μην εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, είναι πράγματι άξιο ανάλυσης! Κάπως έτσι και η εφαρμογή της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής τείνει να εξελιχθεί σε… ανέκδοτο, κάθε φορά που φθάνουμε στις παραμονές μιας νέας σχολικής περιόδου.

Το θέμα απασχολεί έντονα, για ακόμη μία φορά, δημοτικές αρχές και Δημοτικά Συμβούλια, χωρίς ωστόσο να διαφαίνεται από πουθενά ότι το μέτρο θα εφαρμοσθεί απρόσκοπτα και τη νέα χρονιά. Απεναντίας, μέσα από τις ανακοινώσεις πολλών δημοτικών αρχών μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι -για πολλοστή- φορά ακολουθούμε το… εθνικό σλόγκαν μας «βλέποντας και κάνοντας».

Και αυτόν τον Σεπτέμβριο πολλοί γονείς θα αναρωτιούνται, μέχρι την τελευταία στιγμή, για το πού θα φιλοξενηθούν τα παιδιά τους…

Οι σχολικές υποδομές δεν επαρκούν να καλύψουν επαρκώς την εφαρμογή του μέτρου κι αυτό δεν είναι κάτι που προέκυψε τώρα, αλλά προϋπήρχε. Το πρόβλημα της σχολικής στέγης… σέρνεται για χρόνια σε πολλούς Δήμους, μεταξύ των οποίων και σε αυτούς που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως προνομιούχους, όπως για παράδειγμα κάποιους στα Βόρεια της Ατττικής. Ωστόσο, με το «μπαλάκι» των ευθυνών να μετατοπίζεται μεταξύ τοπικής και κεντρικής διοίκησης δουλειά δεν γίνεται, ενώ οι λύσεις – «μπαλώματα» μάλλον επιτείνουν τα αδιέξοδα.

Μακάρι να διαψευσθούμε, αλλά και αυτόν τον Σεπτέμβριο πολλοί γονείς θα αναρωτιούνται, μέχρι την τελευταία στιγμή, για το πού θα φιλοξενηθούν τα παιδιά τους, ενώ οι δημοτικές αρχές θα προσπαθούν με διάφορα «μαγικά» και τεχνάσματα να διασκεδάσουν την κατάσταση. Μόνο που κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν θα είναι, καθώς η πανδημία του κορωνοϊού (που όσο κι αν την ξεχάσαμε καλοκαιριάτικα, παραμένει παρούσα) θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα χωρητικότητας στις ήδη ασφυκτιούσες σχολικές αίθουσες πολλών δήμων.

Τι θα γίνει; Ένας Θεός ξέρει. Όπως, επίσης, άγνωστο είναι πότε θα καταφέρουμε ως χώρα να σταματήσουμε να προγραμματίζουμε στο… ποδάρι. Αλλά αυτό είναι και θέμα αγωγής και μάλλον όχι προσχολικής…