Ήταν που ήταν στραβό το ευρωκλίμα, το έφαγε και η αποχή…

Το κλίμα είχε φανεί από νωρίς…

Η σημαντική αποχή που καταγράφηκε την Κυριακή 9 Ιουνίου στην κάλπη των ευρωεκλογών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από πολύ νωρίς είχαν διαφανεί τα ανησυχητικά σημάδια, τα οποία εντείνονταν όσο η προεκλογική εκστρατεία των περισσότερων κομμάτων βυθιζόταν στην παραζάλη των μέσων δήθεν κοινωνικής δικτύωσης.

Ελάχιστες σοβαρές κουβέντες για το διακύβευμα. Σχεδόν ανύπαρκτη η ενημέρωση των πολιτών πάνω στο γιατί είναι κρίσιμο αυτοί που θα στείλουμε στις Βρυξέλλες να μην κάνουν διακοπές, αλλά να διαθέτουν γνώση και θέληση να εργαστούν σοβαρά για τα συμφέροντα της χώρας μας.

Τους νέους τους χάσαμε… ελπίζουμε όχι διά παντός

Ιδιαίτερα η νεολαία απουσίασε εκκωφαντικά από την εκλογική διαδικασία, παρά το γεγονός ότι είναι μια γενιά με σαφώς πιο παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα από εμάς τους μεγαλύτερους. Και δεν ήταν ούτε ο καύσωνας, ούτε το δέλεαρ της παραλίας που εμπόδισε τα νέα παιδιά να προσέλθουν στην κάλπη. Αγνόησαν ακόμη και την εναλλακτική της επιστολικής ψήφου. Θα στοιχημάτιζα, μάλιστα, ότι ακόμη κι αν τους δινόταν η δυνατότητα μέσω εφαρμογής στο κινητό τους να ψηφίσουν, και πάλι θα γύριζαν την πλάτη τους. Το γιατί ας το ψάξουν οι επαΐοντες στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, την αγορά εργασίας, τα Τέμπη…

Όλοι πήραν ένα μήνυμα, ο καθένας αυτό που ήθελε

Μπαφιάσαμε να ακούμε από τα στόματα των πολιτικών, από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, ότι έλαβαν τα μηνύματα. Τώρα, τι μήνυμα έλαβε ο καθένας τους ας μην το συζητήσουμε. Μάλλον, αυτό που χαϊδεύει τα αυτιά του και του δίνει το άλλοθι να συνεχίσει την αδιέξοδη πολιτική που μας έφερε έως εδώ.

Εξάλλου, για ποιο μήνυμα μιλάμε; Ο πομπός που το εκπέμπει είναι μέρος του ίδιου προβλήματος με τον δέκτη, σε σημείο που να μπερδεύεις ποιος στέλνει και ποιος λαμβάνει το μήνυμα…

Και η άλλη όψη της αποχής…

Και για να μη χαϊδεύει και η στήλη τα αυτιά όσων επέλεξαν να απεμπολήσουν το κορυφαίο εκλογικό τους δικαίωμα, για το οποίο κάποιοι στο παρελθόν έδωσαν σκληρούς αγώνες, ακόμη και την ίδια τη ζωή τους, για την προάσπισή του, ας κλείσουμε με ένα απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Περικλή.

«..Εμείς οι ίδιοι φροντίζουμε και για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τα πολιτικά πράγματα (αυτά δηλαδή που αφορούν την πόλη). Κι ενώ ο καθένας μας κοιτάζει τη δουλειά του, δεν ασχολούμαστε λιγότερο με τα πολιτικά. Γιατί είμαστε οι μόνοι που όποιον δεν παίρνει μέρος καθόλου στα πολιτικά δεν τον θεωρούμε έναν ήσυχο άνθρωπο αλλά “άχρηστο”…».