Τέρμα πια στο… μη χείρον βέλτιστον

Η εικόνα στις περισσότερες συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων είναι άκρως απογοητευτική για το παρόν και κυρίως για το μέλλον του αυτοδιοικητικού θεσμού. Ιδιαίρερα την τελευταία περίοδο, με την κάλπη του Μαΐου να πλησιάζει όλο και περισσότερο, οι αντιπαραθέσεις κυρίως μεταξύ των παρατάξεων-διεκδικητών της νέας διοίκησης που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές δεν γίνεται επί των προγραμματικών θέσεων της κάθε πλευράς, αλλά επί των όσων έχουν συντελεστεί τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος; Μα ν΄ αναδειχθεί ποια ήταν η χειρότερη διοίκηση και ο αναποτελεσματικότερος δήμαρχος…

Υπάρχουν αιρετοί που όντως έχουν όραμα, σχέδιο και κυρίως γνώση, εμπειρία και πείσμα 
για να ανοικοδομήσουν τους Δήμους τους;

Έτσι, αντί για νέες προτάσεις που θ΄ αλλάξουν τη βασανιστική καθημερινότητά μας, θα βελτιώσουν τις υπηρεσίες που απολαμβάνουμε από τους Δήμους μας, θα μας δώσουν πάλι όραμα για το αύριο, παρακολουθούμε εμβρόντητοι για πόσα λεφτά «φαγώθηκαν» και σε «ποιες τσέπες πήγαν», για το ποιοι συνομιλούσαν και με ποιους επιχειρηματίες, για το ποιες συμφωνίες κλείνονται πίσω από «επτασφράγιστες» πόρτες κ.ο.τ.

Εν ολίγοις, ο τρόπος που διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση δεν έχει να κάνει με την ανάδειξη των διαφορετικών προτάσεων για την πόλη του αύριο, αλλά με την εξόντωση του πολιτικού αντιπάλου στα μάτια των ψηφοφόρων. Άρα, δύο τινά συμβαίνουν: Είτε οι υποψήφιοι που υιοθετούν τη συγκεκριμένη τακτική δεν έχουν ουσιαστικά κάτι νέο να προσφέρουν στον πολιτικό διάλογο, είτε πιστεύουν ότι το εκλογικό ακροατήριο «καίγεται» να μαθαίνει για νέα, μικρά και μεγάλα σκάνδαλα, και διψά για «αίμα στην αρένα».

Μόνο που οι θιασώτες της παραπάνω στάσης δεν αντιλαμβάνονται ότι με την πολιτική που ακολουθούν ουσιαστικά «πριονίζουν το κλαδί» πάνω στο οποίο κάθονται και οι ίδιοι. Όσο συντηρούν το κλίμα της σκανδαλολογίας, όσο αναπαράγουν τα περί διαφθοράς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τόσο προβληματίζουν τους ψηφοφόρους και τους κάνουν δύσπιστους, έως κακόπιστους, απέναντι στο σύνολο των αιρετών. Ακόμη, λοιπόν, κι αν επιτύχει η τακτική τους, εξοντώσουν τον αντίπαλό τους και αναλάβουν αυτοί το τιμόνι του όποιου Δήμου, θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να αποδεικνύουν ανά πάσα στιγμή ότι «δεν είναι ελέφαντες», αφού έτσι θα έχουν… διαπαιδαγωγήσει το εκλογικό σώμα.

Βέβαια, για να μην υπάρξει παρανόηση, ουδείς υποστηρίζει ότι πρέπει να «κουκουλωθούν» παρανομίες αιρετών ή να μην ασκείται αυστηρός έλεγχος στις ενέργειες κάθε δημοτικής αρχής. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μετατρέψουμε τους Δήμους σε Δικαστήρια. Η καταγγελία μίας παρανομίας μπορεί να γίνει στις αρμόδιες αρχές, να ακολουθήσει τη σχετική διαδικασία, να διερευνηθεί και ν΄ αποδοθούν οι κατηγορίες όπου υπάρχουν, χωρίς πολλές «τυμπανοκρουσίες».

Για όσους δεν κατάλαβαν, ο πολίτης-δημότης βαρέθηκε -ουσιαστικά αηδίασε- ν΄ ακούει για σκάνδαλα σε κεντρικό κι αυτοδιοικητικό επίπεδο. Είναι πλέον πεπεισμένος ότι υπήρξε κατασπατάληση του δημοτικού χρήματος (είτε από αποτυχημένους χειρισμούς, είτε από σκοπιμότητα), ότι κάποιοι αύξησαν τις προσωπικές περιουσίες τους, ότι οι άρχοντες της Αυτοδιοίκησης δεν είναι όλοι «αθώες περιστερές» κ.λπ. Τα ξέρει όλα αυτά (εξάλλου είναι αυτός που πληρώνει τα… σπασμένα εδώ και καιρό), θύμωσε-ξεθύμωσε και τώρα περιμένει να δει κάτι νέο. Περιμένει ν΄ ακούσει κάτι ουσιαστικό για το αύριο, κάτι που θα τον κάνει να πιστέψει ότι δεν χάθηκαν όλα και μπορεί μεν ν΄ απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια αλλά, στο τέλος, η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί.

Το παρελθόν δεν αλλάζει, αλλά το μέλλον τώρα δημιουργείται. Υπάρχουν αιρετοί που όντως έχουν όραμα, σχέδιο και κυρίως γνώση, εμπειρία και πείσμα για να ανοικοδομήσουν τους Δήμους τους; Αν ναι, ας βγουν μπροστά, ας κοιτάξουν τους ψηφοφόρους τους στα μάτια και χωρίς προεκλογικές πομφόλυγες, ας τους πουν την αλήθεια. Και να είναι σίγουροι ότι η αλήθεια αυτή θα εκτιμηθεί. Εκείνο που δεν θα εκτιμηθεί ή, σωστότερα, θα αποδειχθεί πραγματικά εγληματικό είναι να χαθεί άλλη μία ευκαιρία να βγούμε ως τοπικές κοινωνίες από τον «βάλτο» στον οποίο μας έσπρωξαν οι κυβερνώντες μας, αλλά και οι επιλογές μας…