Σε μια διαπραγμάτευση ή κερδίζουν και οι δύο ή χάνουν και οι δύο

Το επεισοδιακό φινάλε (Επεισοδιακά έκλεισε το συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Θεσσαλονίκη) στο ετήσιο τακτικό συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) στη Θεσσαλονίκη δεν είναι κάτι που εξέπληξε τουλάχιστον όσους ασχολούνται συστηματικά με τα αυτοδιοικητικά πράγματα. Ο εναγκαλισμός μεταξύ των κομμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής και των δημοτικών παρατάξεων ήταν και παραμένει ασφυκτικός.

Το ίδιο διαπιστώνει και ο παρατηρητικός επισκέπτης που θα βρεθεί σε κάποια συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, θα του πάρει ελάχιστο χρόνο για να καταλάβει, με βάση τις τοποθετήσεις των αιρετών, ποιος εκφράζει ποιο κόμμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ακόμη και τα απλούστερα θέματα της τοπικής καθημερινότητας, ανάγονται σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και αντιμετωπίζονται με βάση τα «κομματικά γυαλιά» κάθε παράταξης, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως σε πολλές άλλες περιπτώσεις, αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την αυτόνομη αυτοδιοικητική παρουσία τους είναι κι αυτοί που αδυνατούν να αφήσουν στην άκρη την κομματική ταυτότητά τους.

Ο «καβγάς» που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα μεταξύ της ΚΕΔΕ και της κυβέρνησης 
δεν συμφέρει καμία από τις δύο πλευρές και κυρίως δεν συμφέρει την κοινωνία.

Μόνο που αυτή η κομματική εξάρτηση της Αυτοδιοίκησης είναι ο λόγος που την έχει οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα, από τα οποία είναι δύσκολο να βγει με αόριστες απειλές για ρήξεις κι ανατροπές. Η απάντηση στην απεμπλοκή από επιρροές και εξαρτήσεις μεταξύ κομμάτων και δημοτικών παρατάξεων δεν μπορεί να είναι η πλήρης ρήξη μεταξύ τους. Αυτή η λογική του εκκρεμές, που ταλαντεύεται αενάως μεταξύ των δύο άκρων ουδέποτε συνέβαλε στην εξεύρεση λύσεων σε οποιοδήποτε πρόβλημα.

Κεντρική και τοπική εξουσία οφείλουν και πρέπει να συνεργάζονται στη βάση διακριτών ρόλων κι αλληλοσεβασμού, αφού καμία από τις δύο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την ύπαρξη της άλλης. Όταν βρίσκεσαι καθισμένος με κάποιον άλλον στο ίδιο κλαδί, είναι τουλάχιστον ανόητο να τον απειλείς ότι θα το πριονίσεις…

Ο «καβγάς» που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα μεταξύ της ΚΕΔΕ και της κυβέρνησης δεν συμφέρει καμία από τις δύο πλευρές και κυρίως δεν συμφέρει την κοινωνία. Και το θέμα δεν είναι το «πρεστίζ» που θέλει να διατηρήσει το κάθε εμπλεκόμενο μέρος, ούτε λογικές του τύπου «θα περάσει το δικό μου». Μια διαπραγμάτευση για να οδηγήσει σε λύση που θα έχει διάρκεια, αποτέλεσμα και ωφελιμότητα θα πρέπει να βρει και τις δύο πλευρές, αν όχι απόλυτα κερδισμένες, τουλάχιστον εξίσου ικανοποιημένες. Αν μία από τις δύο αυτές πλευρές αισθανθεί ότι έχει «ριχτεί» από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, πολύ απλά θα το τηρήσει για όσο διάστημα είναι αναγκασμένη, αλλά από την πρώτη στιγμή θα σκέφτεται να «πάρει τη ρεβάνς».

Ας ελπίσουμε ότι οι κομματικές ιδεοληψίες και η ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών θα υποχωρήσουν στο τέλος, προς όφελος της Αυτοδιοίκησης, η οποία διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην αντιμετώπιση της διαρκώς εντεινόμενης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Διαφορετικά και οι δύο εμπλεκόμενες πλευρές, ΚΕΔΕ και κυβέρνηση, θα αντιληφθούν ότι υπάρχει και άλλη κατάληξη σε μια διαπραγμάτευση, εκτός από το να ικανοποιηθούν και οι δύο διαπραγματευόμενοι∙ κι αυτή είναι να καταστραφούν και οι δύο…