Θα κάνουμε έναν “έντιμο συμβιβασμό” ή θα “βουλιάξουμε” όλοι μαζί;
Ενυπόγραφα

Θα κάνουμε έναν “έντιμο συμβιβασμό” ή θα “βουλιάξουμε” όλοι μαζί;

To ετήσιο συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) αποτελεί πλέον παρελθόν. Και τώρα που έσβησαν τα φώτα και τελείωσαν οι «παρελάσεις» των επισήμων από το βήμα του συνεδρίου, ήρθε η ώρα του… ταμείου για τους αιρετούς.

Ο απολογισμός του συνεδρίου μάλλον δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί και πολύ αισιόδοξος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τρόπο συνεργασίας της κεντρικής διοίκησης και της Αυτοδιοίκησης. Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των δύο μορφών εξουσίας βαθαίνει όλο και περισσότερο, ενώ ακόμη πιο χαοτικό είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών.

Η κεντρική εξουσία αντιμετωπίζει την Αυτοδιοίκηση ως «βολικό» συνέταιρο στα δύσκολα (αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, υποδοχή προσφύγων κ.λπ.), αλλά την ίδια στιγμή, σε θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων των αιρετών σε τοπικό επίπεδο, συμπεριφέρεται αλαζονικά και τους υποβαθμίζει σε ρόλο απλών υπαλλήλων. Ταυτόχρονα, προφανώς για να συγκρατήσει τις όποιες φωνές αντίστασης σε… χαμηλούς τόνους, κραδαίνει φακέλους με «αποτυπώματα διαφθοράς» αιρετών, συντηρώντας το αρρωστημένο κλίμα διαπλοκής, που όντως επικρατεί και στον αυτοδιοικητικό χώρο, διαψεύδοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε ελπίδα ότι επιτέλους κάποιος θα αποφασίσει να θέσει βαθιά το «νυστέρι» της κάθαρσης σε κάθε «απόστημα» διαφθοράς υπάρχει στον δημόσιο βίο.

Ήρθε η ώρα για έναν «έντιμο συμβιβασμό» και σε εσωτερικό επίπεδο, 
εάν πραγματικά επιδιώκουμε να κάνουμε ως χώρα και ως πολίτες-δημότες ένα νέο ξεκίνημα. 
Διαφορετικά θα μείνει ο καθένας περιχαρακωμένος στη δική του «αλήθεια» 
και θα «βουλιάξουμε» όλοι μαζί.

Από την πλευρά της, η Αυτοδιοίκηση αρκέστηκε να διαπιστώσει τις πολύ μεγάλες προκλήσεις που έχει μπροστά της, σε θεσμικό (επερχόμενες αλλαγές στον «Καλλικράτη κ.λπ.), οικονομικό (οικονομικό Παρατηρητήριο κ.ά.) και κοινωνικό επίπεδο (αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, προσφυγικό-μεταναστευτικό, πολιτική προστασία κ.λπ.), αλλά και σε επίπεδο λειτουργίας των πόλεων (π.χ. πολεοδομικό, θέματα υποδομών, διαχείριση απορριμμάτων κ.λπ.). Από εκεί και πέρα, οι αιρετοί γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι μέχρι να λήξει το παρατεταμένο «θρίλερ» των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, τίποτε το ουσιαστικό δεν μπορεί να προχωρήσει σε αυτοδιοικητικό επίπεδο.

Αλλά και στην περίπτωση που διαμορφωθεί ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο μεταξύ της Ελλάδος και των ευρωπαϊκών θεσμών, αυτό θα είναι τόσο οδυνηρά «σφιχτό» που ελάχιστα περιθώρια θα αφήνει σε μία οικονομικά αυτόνομη και πολιτικά ακηδεμόνευτη Αυτοδιοίκηση. Οι όποιες αλλαγές επιχειρηθούν θα τελούν υπό τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης, αλλά και της βαθιάς δυσπιστίας μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.

Για να είμαστε δίκαιοι, στην παρούσα φάση δικαιολογημένα η κεντρική εξουσία προσπαθεί να «σώσει το δάσος», έστω κι αν χρειάζεται προσωρινά να παραμελήσει το «δένδρο». Και εξίσου δικαιολογημένα η Αυτοδιοίκηση φωνάζει ότι εάν «χαθούν» τα επιμέρους «δένδρα», δεν θα υπάρξει κανένα «δάσος» για να σωθεί. Εκείνο που δεν είναι δικαιολογημένο σε καμία από τις δύο πλευρές είναι η ανυπαρξία πνεύματος ουσιαστικής συνεργασίας και αλληλοσεβασμού. Η επίκληση του «μη προτέρου εντίμου βίου» ένθεν κι ένθεν το μόνο που κάνει είναι να συντηρεί το κλίμα καχυποψίας και να βολεύει εκείνους που δεν επιθυμούν ριζικές αλλαγές στο κεντρικό κι αυτοδιοικητικό σκηνικό.

Ήρθε η ώρα για έναν «έντιμο συμβιβασμό» και σε εσωτερικό επίπεδο, εάν πραγματικά επιδιώκουμε να κάνουμε ως χώρα και ως πολίτες-δημότες ένα νέο ξεκίνημα. Διαφορετικά θα μείνει ο καθένας περιχαρακωμένος στη δική του «αλήθεια» και θα «βουλιάξουμε» όλοι μαζί.

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet