Η ιδιωτικοποίηση προ των… ανοιχτών πυλών της Αυτοδιοίκησης

Το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση μεγάλου τμήματος των δομών που μέχρι σήμερα διαχειριζόταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλλιεργείται συστηματικά από την πλευρά της κεντρικής εξουσίας. Μία σειρά από «μικρές» ειδήσεις, χαμένες στον «σαματά» που ξεσηκώνουν οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, υποδηλώνουν ξεκάθαρα ότι για κάποιους η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) έχει καταστεί πλέον μονόδρομος.

Πριν μήνες γράφαμε κι έκτοτε η συζήτηση -ως διά μαγείας- «ξεχάστηκε», για τους αθλητικούς χώρους που πέρασαν από το κράτος στην Αυτοδιοίκηση, για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων ότι παρουσίαζαν σωρεία προβλημάτων, μεταξύ των οποίων και πρόβλημα αδειοδοτήσεων, τα οποία, υπό την απειλή «λουκέτου» θα έπρεπε να επιλύσουν οι Δήμοι.

Την ίδια περίοδο είχε έρθει στην επικαιρότητα το θέμα των δημοτικών παιδικών χαρών, όπου οι Δήμοι καλούνταν -και πάλι υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» του ενδεχόμενου «λουκέτου»- να προβούν σε ανάλογες τακτοποιήσεις που συνεπάγονται δαπάνη αρκετών χιλιάδων ευρώ.

Και για τις δύο παραπάνω περιπτώσεις δόθηκαν παρατάσεις στις προθεσμίες τακτοποίησης οι οποίες εκπνέουν ωσονούπω.

Εξίσου σύντομα λήγει και η προθεσμία (31/12/2014) μεταβατικής λειτουργίας 1.100 δημοτικών παιδικών σταθμών για να τακτοποιηθούν τυπικές και ουσιαστικές διαδικασίες αδειοδότησής τους. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», πρόκειται «για πρώην κρατικούς παιδικούς σταθμούς που μεταβιβάσθηκαν, κυρίως από το υπουργείο Υγείας, στους Δήμους, χωρίς να προβλεφτεί μηχανισμός ώστε να πιστοποιείται η δυναμικότητά τους από κάποιον φορέα, όπως συμβαίνει με τους αντίστοιχους ιδιωτικούς σταθμούς».

Από κοντά, η λειτουργία των δημόσιων σχολείων (έχοντας περάσει πλέον στις αρμοδιότητες των Δήμων, αλλά χωρίς τη συνοδεία των απαραίτητων πόρων)… παραπαίει, καθιστώντας όλο και επιτακτικότερη την εδώ και τώρα εξεύρεση πόρων.

Το πέρασμα από την "κρατικοδίαιτη" διαχείριση στην ιδιωτική πρωτοβουλία γίνεται στα... μουλωχτά 
δημιουργώντας εύλογες υποψίες ότι -για άλλη μια φορά- έρχεται για να υπηρετήσει 
την "κρατικοδίαιτη" επιχειρηματικότητα.

Σίγουρα, οι παραπάνω περιπτώσεις δεν διαθέτουν το «θεαματικό» υπόβαθρο άλλων μεγάλων διακυβευμάτων, όπως για παράδειγμα η διαχείριση απορριμμάτων, όπου τα συμφέροντα είναι ισχυρότατα και τα οφέλη που θα προκύψουν για κάποιους τεράστια. Είναι όμως ενδεικτικές του τρόπου με τον οποίο επιχειρείται το πέρασμα από την «κρατικοδίαιτη» διαχείριση στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ένα πέρασμα που επιχειρείται τις περισσότερες φορές στα… μουλωχτά, στηρίζεται στη στρατηγικά επιλεγμένη απαξίωση δημοτικών δομών και κυρίως, θα έρθει για να στηρίξει -για πολλοστή φορά- την «κρατικοδίαιτη» επιχειρηματικότητα.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι, για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις. Η στήλη ουδέποτε αρνήθηκε τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης και εξυγίανσης της Αυτοδιοίκησης και κατ΄ επέκταση της χώρας. Ούτε θεωρεί την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στη δραστηριότητα των Δήμων ως de facto αρνητική εξέλιξη. Εκείνο που την ανησυχεί είναι η μεθόδευση που ακολουθείται για να επιτευχθεί η οποιαδήποτε σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Για παράδειγμα, πότε οι δημοτικές αρχές θα θέσουν τα προαναφερόμενα θέματα σε δημόσια διαβούλευση, ώστε να αφουγκραστούν τις διαθέσεις των κοινωνιών τους; Και πότε, έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο των διαβουλεύσεων, θα φέρουν τα συγκεκριμένα θέματα προς συζήτηση στα Δημοτικά Συμβούλιά τους, για να λάβουν τις τελικές αποφάσεις; Κατόπιν εορτής και όταν πλέον οι προθεσμίες θα έχουν παρέλθει και ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης θα έχει καταστεί όντως μονόδρομος; Κι αν κάποιες δημοτικές αρχές έχουν κάθε λόγο να αφήσουν τα πράγματα να φθάσουν στο μη περαιτέρω, οι μειοψηφίες των Δημοτικών Συμβουλίων τι λόγο έχουν; Πιστεύουν ότι με επαναλαμβανόμενες, αόριστες καταγγελίες για προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των Δήμων, θα επιτύχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα;

Δεν γνωρίζουμε τον χρόνο που τα σκουπίδια της γειτονιάς μας θα μαζεύουν ιδιωτικές εταιρείες, ούτε πότε η είσοδος στα «δημόσια» σχολεία θα γίνεται και επισήμως (γιατί ανεπισήμως ήδη συμβαίνει) με την καταβολή εισιτηρίου. Επίσης, δεν ξέρουμε πότε θα αρχίσουν να λειτουργούν παιδικές χαρές με καθεστώς αντίστοιχο των ιδιωτικών πλαζ και δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις με… προδιαγραφές ιδιωτικών γυμναστηρίων. Εκείνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι ο καιρός αυτός δεν αργεί. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά θα συμβούν για εμάς, χωρίς εμάς. Και για τούτο η ευθύνη θα βαρύνει όλους όσοι σήμερα είτε συνειδητά προωθούν αυτές τις λύσεις, είτε ασυνείδητα, με τη στάση και τις παραλείψεις τους, αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για την εφαρμογή τους.

Κάθε μία πλευρά, λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες της…