Τα κόκκινα χαλιά της δήθεν αριστεροσύνης δεν κρύβουν τη σκληρή αλήθεια

Ήλθε, είδε(;) και απήλθε ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας στη χώρα μας, αφήνοντας πίσω του καλές τηλεοπτικές εντυπώσεις και μια κυβέρνηση που πανηγυρίζει, θεωρώντας ότι η επίσκεψη αυτή την «ψήλωσε» στις συνειδήσεις των πολιτών. Κούνια που την κούναγε. Τα κόκκινα χαλιά της δήθεν αριστεροσύνης δεν κρύβουν τη σκληρή αλήθεια.

Οι λογαριασμοί, οι οφειλές στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, τα διαλυμένα νοσοκομεία, τα προβληματικά σχολειά, τα κλειστά καταστήματα, τα γεμάτα με άνεργους νέους καφέ, δεν κρύβονται πίσω από κόκκινα χαλιά και επίσημες παράτες. Το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση με την επίσκεψη Μακρόν στη χώρα μας ήταν να δείξει το πόσο όμοια είναι με τις προηγούμενες. Μένοντας κι αυτή στο πρωτόκολλο, έχασε την ουσία.

Καλή η Πνύκα, με τις απίστευτες λήψεις των τηλεοπτικών συνεργείων, καλή η εμμονή υμών, των δημοσιογράφων, για τις στιλιστικές επιλογές της Μπριζίτ και της Περιστέρας, καλοί και οι μεγάλοι λόγοι γι’ αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Αλλά τώρα που έσβησαν τα φώτα και οι υψηλοί επισκέπτες μπήκαν στα αεροπλάνα τους και αποχώρησαν, τι απόμεινε σε εμάς; Τι αποκόμισε, φεύγοντας, ο Εμανουέλ Μακρόν; Τον περίπατο στην Ερμού ή τις πομπώδεις προσφωνήσεις στο επίσημο δείπνο; Τι είδε από την Ελλάδα της κρίσης ο Γάλλος πρόεδρος;

Με ακριβά κουστούμια, λουκούλλεια γεύματα και κλειστές συναντήσεις με επιχειρηματίες δεν περνά προς τα έξω η κατάσταση στην οποία έχουν φέρει τη χώρα τόσο τα λάθη των δικών μας κυβερνήσεων, όσο και οι πειραματισμοί των «φίλων» και εταίρων μας στην Ε.Ε. Ένας αριστερός πρωθυπουργός, μαζί με όλα τα παραπάνω, που όντως χρειάζονται στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου, θα φρόντιζε να περπατήσει με τον επίσημο επισκέπτη του σε μια εμπορική οδό, με τα λουκέτα και τις άδειες βιτρίνες των καταστημάτων να «φωνάζουν» την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Θα τον ξεναγούσε σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, δείχνοντάς του τα εν αχρηστία μηχανήματα, ελλείψει ανταλλακτικών, τους άθλιους θαλάμους και θα τον παρότρυνε να μιλήσει με κάποιον συγγενή ασθενούς, για να του πει ότι υποχρεώνεται ν’ αγοράζει ο ίδιος φάρμακα και υλικά για τη νοσηλεία του ανθρώπου του. Θα τον περνούσε από οδούς του κέντρου για ν’ αντικρύσει ιδίοις όμμασι τους σύγχρονους αθλίους της ελληνικής πρωτεύουσας…

Ναι, μάλλον θα τον στεναχωρούσε και ίσως «πλήγωνε» την αισθητική του, αλλά σίγουρα θα του έδινε τη δυνατότητα ν’ αποτυπώσει βαθιά μέσα του όλα όσα ανεπιτυχώς προσπάθησαν να του παρουσιάσουν με λόγια οι επίσημοι «οικοδεσπότες» του, μεταξύ τυριού κι αχλαδιού. «Μια εικόνα χίλιες λέξεις» κ. πρωθυπουργέ, δεν το γνωρίζετε;

Δεν προλαβαίνουμε, όμως, για τέτοιου είδους μίζερες σκέψεις, όπως αυτές του γράφοντος. Τώρα, έχει σειρά το «σόου» της Θεσσαλονίκης. Τώρα συγγράφουμε τα νέα αφηγήματα ανάπτυξης κι εξόδου της χώρας από την επιτροπεία, με τα οποία θα προσπαθήσουμε να «χαπακώσουμε» εκ νέου το πόπολο. Κι εμείς, το πόπολο, θα στρωθούμε στους καναπέδες μας για να παρακολουθήσουμε το χιλιοπαιγμένο, αλλά διαχρονικά επίκαιρο «έργο». Οι πρωταγωνιστές του θα μας καλούν να κάνουμε λίγη ακόμη υπομονή, ν’ αφήσουμε τις γκρίνιες και να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση παλεύει για τα συμφέροντά μας (εξάλλου, ως γνωστόν, «για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι», όπως έλεγε κάποιος «σύντροφος» υπουργός στο παρελθόν), κρύβοντας καλά στα παρασκήνια την αλήθεια· ότι, δηλαδή, ακόμη κι αν όλα τα σενάριά τους πάνε κατ’ ευχήν, η χώρα και κάποιοι από τους «εκλεκτούς» των όποιων κυβερνήσεων θα ξαναβγούν στις αγορές, ενώ η πλειονότητα των πολιτών θα παραμείνει εγκλωβισμένη στα στενά όρια μιας μίζερης καθημερινότητας, έχοντας δει το επίπεδο ζωής της να έχει κατρακυλήσει σε προπολεμικά επίπεδα.

Οι «συμβολαιογράφοι» που, σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, έχουν πάρει στα χέρια τους τις τύχες της Ευρώπης, «σκοτώνοντας» τον αρχικό έρωτα, κάνουν καλά τη δουλειά τους. Και όσο έχουν απέναντί τους, για πολέμιους, τους νέους «ρήτορες» της Πνύκας, δεν θα πρέπει ν’ ανησυχούν και πολύ…