Λυκόβρυση Πεύκη 2020: «1940 – Μονοιάσαμε και μεγαλουργήσαμε»

Για το μεγαλείο του Ελληνισμού από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έως τη λήξη της γερμανικής κατοχής, το οποίο προέκυψε μέσα από την ενότητα του λαού, κάνει λόγο η ομάδα προβληματισμού Λυκόβρυση Πεύκη 2020, παραθέτοντας τις ακόλουθες επετειακές σκέψεις.

Οι επετειακές εκδηλώσεις κάθε χώρας είναι πολύ χρήσιμες και ωφέλιμες. Αναβαπτίζουν την εθνική μνήμη των λαών τους και νοηματοδοτούν την εθνική τους πορεία στο σήμερα μέσα από γεγονότα και καταστάσεις που σφράγισαν την ιστορία τους.

Κάπως έτσι πρέπει να δούμε και την εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940! Μία ευκαιρία για προβληματισμό και διδαχή από τα όσα συνέβησαν τότε, τα οποία αναμφισβήτητα σφράγισαν τη νεότερη ιστορία του τόπου μας και της έδωσαν την αίγλη και τη μοναδικότητα που μόνο η φυλή μας ξέρει να εξασφαλίζει!

Η ανθρωπότητα εκείνη την εποχή και ειδικότερα η Ευρώπη, ζούσε τις επιδράσεις και τις υπερφίαλες αντιλήψεις δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων του ναζισμού και του φασισμού που ενορχηστρωμένα και σταθερά κονιορτοποιούσαν κάθε ίχνος Δημοκρατίας επιβάλλοντας στους λαούς τους τον ολοκληρωτισμό και την παράνοια. Ήταν βέβαιο πως αυτές οι αντιλήψεις θα οδηγούσαν την ανθρωπότητα σε νέο παγκόσμιο αιματοκύλισμα, με νωπές ακόμα τις μνήμες του προηγούμενου πολέμου.

Η ναζιστική Γερμανία, αισθανόμενη ισχυρή και ποτισμένος ο λαός της από τις αντιανθρώπινες ιδέες της κυρίαρχης ιδεολογίας της, επιτίθεται ξαφνικά και απροκάλυπτα εναντίον της Πολωνίας τον Σεπτέμβριο του 1939! Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος αρχίζει και η Ευρώπη ξαναζεί τη φρίκη και τα δεινά που αυτός δημιουργεί. Χώρες ισχυρές και μεγάλες λυγίζουν στην πανίσχυρη ναζιστική πολεμική μηχανή που η συμμαχία της με τη φασιστική Ιταλία της δίνει την αίσθηση του αήττητου στρατού που τίποτε δεν τον εμποδίζει να σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή.

Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα η μικρή Ελλάδα, με τα φτωχά μέσα που διαθέτει, αλλά με τη μεγάλη ψυχή του λαού της, αποφασίζει να ξαναζήσει το μεγαλείο της ιστορικής της πορείας από τα βάθη των χρόνων της ιστορίας μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μια στιγμή χρειάστηκε, ένα ΟΧΙ του τότε πρωθυπουργού για να ξαναβρεθεί στις επάλξεις του καθήκοντος και της θυσίας αυθόρμητα, πηγαία και αληθινά! Και ξανάγραψε στα Αλβανικά βουνά η πατρίδα μας σελίδες δόξας και ηρωισμού που δεν τις αμφισβήτησε κανένας επίορκος της ιστορικής γραφίδας της εποχής, από οποιαδήποτε οπτική γωνία κι αν έβλεπε τα γεγονότα.

Απρίλιος 1941! Η μικρή Ελλάδα λυγίζει μπροστά στη Γερμανική λαίλαπα που ισοπεδώνει στο πέρασμά της κάθε προσπάθεια του λαού μας να αντισταθεί. Έτσι αρχικά φάνηκε. Αλλά η ιστορική αυτοσυνειδησία των Ελλήνων δεν επέτρεψε αυτή την παραδοχή. Και η μικρή Ελλάδα ξαναγράφει σελίδες μοναδικής και αδούλωτης λεβεντιάς μέσα από τα μονοπάτια της εθνικής μας αντίστασης, ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό που είχαν πιστέψει πως είχαν νικήσει. Οι ήρωες του πολέμου στο Αλβανικό μέτωπο και οι ήρωες της εθνικής μας αντίστασης κράτησαν άσβεστη την προσδοκία της λευτεριάς, αψηφώντας κόπους, θυσίες και ανθρώπινες ζωές με μοναδικό ιδανικό τη λευτεριά της πατρίδας μας.

Πώς τα πετύχαμε τότε όλα αυτά; Πώς καταφέραμε να μιλούν όλοι οι ισχυροί της γης για το μεγαλείο της φυλής μας; Πώς βαδίσαμε σαν λαός ενάντια στη λογική και τον συμβιβασμό; Η απάντηση είναι μία και μοναδική!!!

Γιατί εκείνη την εποχή, έστω και για λίγο, μονοιάσαμε παραμερίζοντας πολιτικές ιδεολογίες, οικονομικά συμφέροντα και επικίνδυνους καιροσκοπισμούς. Κι έτσι μεγαλουργήσαμε!

Λαξεύοντας τις μνήμες του 40, ευλαβικοί προσκυνητές του σήμερα, ας αφουγκραστούμε την παραπάνω παραδοχή και ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά και όλοι μαζί, ας προσπαθήσουμε να διδαχθούμε από τα ψήγματα χρυσού ιστορικής ευθύνης που όλοι μας έχουμε, ανεκμετάλλευτα όμως, στην προσπάθειά μας να βρούμε τον βηματισμό μας στους δύσκολους σύγχρονους και χαλεπούς καιρούς μας. Είναι ανάγκη και απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης για όλους μας.-