Al Jazeera: Οι μετανάστες πουλούν σεξ στο Πεδίον του Άρεως

Ένα μεγάλο ρεπορτάζ του Al Jazeera ήρθε να ρίξει «φως» στις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιβιώνουν μετανάστες που αναζητούν άσυλο στη χώρα μας και οι οποίοι περνούν τις μέρες τους στο Πεδίον του Άρεως πουλώντας σεξ σε ηλικιωμένους άντρες.

Ο δημοσιογράφος της Αραβικής ιστοσελίδας Γουίλ Χόρνερ βρέθηκε στη χώρα μας και συνομίλησε με μετανάστες που έχουν κατασκηνώσει στο πάρκο και οι οποίοι εκδίδονται για 5 και 10 ευρώ, αλλά και με τους πελάτες τους.

«Ο Μαχμούντ είναι ένας τυπικός 20χρονος» αναφέρει το Al Jazeera και συνεχίζει με μία μίνι συνέντευξη του Αφγανού μετανάστη: «Ντρέπομαι για αυτό που κάνω για τα χρήματα, αλλά θα σας πω», λέει «Δεν ήξερα κανέναν όταν έφτασα στην Αθήνα. Η ζωή ήταν πολύ δύσκολη και εξακολουθεί να είναι. Δεν έχω σπίτι, έτσι κοιμάμαι κάθε βράδυ σε ένα πάρκο κοντά. Είχα μόνο δύο επιλογές όταν έφτασα – ένας ήταν να γίνω κλέφτης ή έμπορος ναρκωτικών», εξηγεί ο Μαχμούντ. «Αλλά δεν είμαι αυτό το είδος ανθρώπου. Η άλλη επιλογή ήταν να μείνω στο πάρκο και να κάνω σεξ με ηλικιωμένους άντρες ή όποιον μου το ζητάει για πέντε ή 10 ευρώ…».

Το Al Jazeera αναφέρει πως ο 20χρονος ζει σε μία σκηνή στο Πεδίον του Άρεως την οποία μοιράζεται με έναν Ιρανό αιτούντα άσυλο, ενώ λέει ότι τα χρήματα που βγάζει πουλώντας σεξ καλύπτουν μόνο το κόστος της καθημερινής του τροφής. Στη συνέχεια το Al Jazeera σημειώνει:

«Ο Μαχμούντ δεν βλέπει καμία διέξοδο και δεν είναι ο μόνος. Το Πεδίον του Άρεως έχει γίνει κέντρο παράνομης πορνείας, μερικές φορές με πρόσφυγες μόλις 15 ετών.

»Η Ελλάδα έχει αυστηρούς νόμους για την πορνεία. Οι εργαζόμενοι του σεξ πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι, να είναι ηλικίας άνω των 18 ετών, να διαμένουν νομίμως στην Ελλάδα και να εργάζονται σε οίκους ενοχής που έχουν πάρει άδεια. Παρά ταύτα, οι παράνομες πόρνες του δρόμου, οι οποίες συχνά είναι μετανάστες και πρόσφυγες, εκτιμάται ότι ξεπερνούν τις αριθμημένες πόρνες κατά 20 προς μία.

»Οι σεξουαλικοί εργάτες με άδεια έχουν σεξουαλικούς ελέγχους κάθε δύο εβδομάδες και πρόσβαση σε δωρεάν θεραπεία για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. Οι μη εξουσιοδοτημένοι εργαζόμενοι στοn δρόμο του σεξ, όπως ο Μαχμούντ, δεν έχουν».

Αγοράζοντας σεξ

Ενώ η πλειοψηφία των σεξουαλικών εργατών της Αθήνας είναι γυναίκες, το Πεδίον του Άρεως είναι από καιρό ένα γνωστό σημείο για την ανδρική σεξουαλική εργασία.

Το πάρκο, αν και μεγάλο και εκτεταμένο, αγνοείται σε μεγάλο βαθμό. Το μεγάλο άγαλμα του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ που βρίσκεται στην είσοδό του έχει καλυφθεί με γκράφιτι. Τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά και τα χαρτομάντιλα γεμίζουν το έδαφος.

Εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι με το πάρκο λένε ότι η πλειονότητα των εργαζομένων στο σεξ έχουν αλβανική, βουλγαρική και ρουμανική υπηκοότητα.

Ο Νένο, Βούλγαρος Ρομά, έφτασε στην Αθήνα πριν από οκτώ χρόνια και από τότε πουλάει σεξ στο πάρκο. Λέει ότι δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα, αλλά ότι δεν πληρώνει καλά.

«Πολλοί άνθρωποι μισούν αυτή τη δουλειά, δεν θέλουν να είναι εδώ», λέει. «Για μένα, είναι εντάξει, δεν έχω πρόβλημα με αυτό, μόνο τα χρήματα δεν είναι καλά».

Ο Νένο δεν είναι άστεγος. Ζει σε μια μικρή πόλη νοτιοανατολικά της Αθήνας που είναι δημοφιλής στους τουρίστες και παίρνει το λεωφορείο στην πρωτεύουσα κάθε βδομάδα. Το λεωφορείο σταματά ακριβώς έξω από το πάρκο.

Τα Σαββατοκύριακα βγάζει κάποια επιπλέον χρήματα παίζοντας κιθάρα στις ταβέρνες κατά μήκος της ακτής.

Για τον Nένο, το να πουλάει σεξ είναι μια δουλειά όπως κάθε άλλη. Για τον Μαχμούντ και τους άλλους κατοίκους του πάρκου είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια επιβίωσης. Ξοδεύουν τα πρωινά τους περιμένοντας και ζεσταίνονται από τις φωτιές που ανάβουν σε χαλύβδινα βαρέλια, στα οποία βάζουν οτιδήποτε θα καεί, παράγοντας συχνά έναν καπνό που πνίγει.

«Οι Έλληνες τύποι [πελάτες] δεν έρχονται τη μέρα επειδή νομίζουν ότι μπορεί να πιαστούν», εξηγεί ο Μαχμούντ. «Περιμένουν αργότερα να έρθουν στο πάρκο, όταν νιώθουν ασφάλεια».

Η δουλειά ξεκινάει αργά το απόγευμα, καθώς ο χειμωνιάτικος ήλιος δύει και οι λίγοι περιπατητές και δρομείς φεύγουν από το πάρκο. Από το σούρουπο μέχρι τα μεσάνυχτα, οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται στο πάρκο είναι εργαζόμενοι σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή οι πελάτες τους.

Καθώς το φως στο πάρκο εξασθενεί, οι μεσήλικες περπατούν αργά στα παγκάκια όπου κάθονται νέοι άντρες και αγόρια, σαν να κοιτάζουν τις βιτρίνες. Μέχρι τώρα έχει φτάσει μια διαφορετική δημογραφική κατάσταση: οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι ορφανοί πρόσφυγες, νεαροί που ταξιδεύουν μόνοι τους ή έχουν διαχωριστεί από την οικογένειά τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και βλέπουν το πάρκο ως ένα μέρος για να κερδίσουν χρήματα.

«Το βασικό ζήτημα είναι ότι δεν έχουν χρήματα ούτε για την καθημερινότητά τους ούτε για να πληρώσουν για να φύγουν λαθραία από τη χώρα», εξηγεί ο Κένεθ Χάνσεν, διευθυντής προγράμματος στο Φάρος, μια μη κυβερνητική οργάνωση που φιλοξενεί ασυνόδευτους ανηλίκους κοντά στο πάρκο.

«Κάποιοι από αυτούς μας έχουν πει ότι κάνουν σεξ με άνδρες για να κάνουν άλλα πράγματα, να έχουν χρήματα για να πάνε και να αγοράσουν ένα καινούργιο τηλέφωνο», λέει.

«Ένα αγόρι μας είπε ότι είχε σεξουαλική επαφή με δύο άντρες και πήρε πέντε ευρώ για να αγοράσει τσιγάρα… Ένας τύπος μας είπε ότι είχε σεξουαλική επαφή με έναν άνδρα για να πληρώσει ώστε να κάνει σεξ με μια γυναίκα».

Οι πελάτες είναι πάντα Έλληνες, εξηγεί ο Μαχμούντ. Οι περισσότεροι βρίσκονται στη δεκαετία των ΄60, αλλά κάποιοι μπορεί να είναι μόλις 30 ετών. Φτάνουν μέχρι και την ηλικία των 90 ετών. «Βλέπεις άνδρες όλων των ηλικιών [αγοράζουν σεξ]» λέει. «Κάποιοι είναι νέοι άντρες και κάποιοι μοιάζουν σαν να πεθαίνουν την επόμενη μέρα».

Μερικοί από τους σεξουαλικούς εργάτες είναι σαφώς εξοικειωμένοι με τους πελάτες, γελούν και συζητούν ανοιχτά με αυτούς που αναγνωρίζουν. Άλλοι, συχνά οι νεότεροι, κάθονται αδέξια, λέγοντας ελάχιστα.

«Συνήθως οι άνδρες με βλέπουν στο πάρκο, έρχονται πιο κοντά σε μένα και με ρωτάνε:«Από πού είσαι;» λέει ο Μαχμούντ. «Έχω μάθει κάτι ελληνικά, έτσι καταλαβαίνω και μιλάμε λίγο, έπειτα κάθονται δίπλα μου και έτσι ξεκινάει».

Μόλις συμφωνηθεί μια τιμή, κινούνται κάπου πιο ιδιωτικά – αλλά αυτό συνήθως σημαίνει μόνο να πηγαίνεις πίσω από έναν θάμνο λίγα μέτρα μακριά.

Οι πελάτες

Ο Κώστας είναι 46 ετών και έχει καλή δουλειά σε μία λογιστική εταιρεία. Τα περισσότερα βράδια μετά τη δουλειά πηγαίνει στο σπίτι του, σε ένα προάστιο της Αθήνας, όπου ζει μόνος του. Όμως τρία ή τέσσερα βράδια τον μήνα αλλάζει τα ρούχα του και οδηγεί στο πάρκο για να αναζητήσει σεξ.

Η ρουτίνα του είναι η ίδια για 10 χρόνια, εξηγεί.

«Είναι εύκολο να βρούμε σεξ εδώ», λέει. «Συνήθως μένω για περίπου μία ώρα πριν βρω κάποιον με τον οποίο θα πάω».

Είναι εξοικειωμένος με δύο ή τρεις από τους σεξουαλικούς εργαζόμενους στο πάρκο, τους οποίους γνωρίζει με το όνομα τους και τους βλέπει τακτικά. Πέντε ευρώ είναι η τρέχουσα τιμή, λέει, ανεξάρτητα από την εθνικότητα.

Ο Κώστας επιμένει ότι ποτέ δεν έχει σεξουαλική επαφή με πρόσφυγες ή άτομα κάτω των 18 ετών. Αυτό θα ήταν «λάθος», λέει. Αλλά αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την ηλικία ή την εθνικότητα εκείνων με τους οποίους έχει σεξ.

«Μόνο οι πιο στενοί φίλοι του γνωρίζουν τις επισκέψεις του στο πάρκο», λέει.

Ο Γιώργος λέει ότι είναι 52 ετών, αλλά φαίνεται πολύ μεγαλύτερος. Ζει μια ώρα μακριά, αλλά έρχεται να επισκεφθεί έναν φίλο που ζει κοντά στο πάρκο τρεις φορές την εβδομάδα. Πηγαίνουν για καφέ και, όταν πηγαίνει σπίτι, ο Γιώργος περπατάει μέσα στο πάρκο, αναζητώντας σεξουαλικούς εργάτες.

«Οι εργαζόμενοι του σεξ είναι 17, 18, 20, 30, 50 χρονών, εξαρτάται», λέει. «Την προηγούμενη μέρα, υπήρχε ένα που ήταν 16, μικρό», προσθέτει, πριν κοιτάξει γύρω του νευρικά. «Θα πρέπει να είναι 18», παραδέχεται. Ένας σεξουαλικός εργαζόμενος στην ηλικία των 20 ετών θα μπορούσε να κάνει σεξ πέντε φορές τη νύχτα, κερδίζοντας μέχρι 50 ευρώ, εξηγεί.

Δεν πιστεύει ότι αυτό που κάνει είναι λάθος. «Αν έκλεβα, θα ήταν πρόβλημα, αλλά δεν κλέβω, ούτε τσακώνομαι… Αν χτυπήσω ή κλέψω, ναι, η αστυνομία θα έρθει, αλλά αν όχι, δεν έρχονται. Τι μπορούν να μου πουν; Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να με ρωτήσουν γιατί είμαι εδώ. Απαγορεύεται;» λέει.

Οι τιμές ποικίλλουν, εξηγεί ο Τάσος Σμετόπουλος, εθελοντής που διοργανώνει εβδομαδιαία δωρεά τροφίμων στο πάρκο. «Στο Πεδίον του Άρεως, ξεκινάει από πέντε ευρώ και φτάνει τα 200», λέει.

«Μερικοί από τους πελάτες λένε στα αγόρια:”Εντάξει, μπορείτε να έρθετε στο διαμέρισμά μου, να έχω ένα μικρό πάρτι, μερικοί μου φίλοι θα είναι εκεί κι εσείς μπορείτε να μείνουμε τη νύχτα”. Κάτι τέτοιο μπορεί να φτάσει τα 200 ευρώ, εξαρτάται από το τι ζητούν και τι δέχονται τα αγόρια».

Αναζητώντας μια καλύτερη ζωή

Λίγο μετά την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν, ο Μαχμούντ, ο οποίος ήταν τότε πέντε ετών, άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του, Χεράτ με την οικογένειά του. «Ο πατέρας μου πήγε πρώτα από μας και αργότερα η υπόλοιπη οικογένειά τον ακολούθησε», λέει.

«Όλοι στο Αφγανιστάν, που ήθελαν τότε να αναζητήσουν μια καλή ζωή, πήγαιναν συνήθως στο Ιράν, κι αυτό επιλέξαμε να κάνουμε».

Στο Ιράν, η οικογένειά του ζούσε στο περιθώριο, ανίκανη να βρουν νόμιμη δουλειά μόλις έληγε η προσωρινή άδεια παραμονής, την οποία δεν μπορούσαν να ανανεώσουν. Μετά από πέντε χρόνια σχολικής εκπαίδευσης, ο Μαχμούντ άρχισε να εργάζεται για να στηρίξει την οικογένειά του.

Στα 15 του, έφυγε από το Ιράν χωρίς την οικογένειά του για να αναζητήσει ευκαιρίες απασχόλησης στην Τουρκία.

«Έμεινα για πέντε χρόνια στην Τουρκία που εργαζόμουν σε ένα εργοτάξιο, προσπαθώντας να κερδίσω χρήματα και να οργανώσω το ταξίδι μου στην Ελλάδα», λέει.

Μέχρι στιγμής, όμως, δεν έχει βρει τις μεγαλύτερες ευκαιρίες που ήλπιζε πως θα βρει στην Ευρώπη.

«Αν βρω οποιονδήποτε τρόπο, θέλω να πάω στη Γερμανία γιατί γνωρίζω κάποιους ανθρώπους εκεί, ίσως μπορώ να βρω μια καλή δουλειά», λέει. «Θα έφευγα το συντομότερο δυνατόν αν έβρισκα τρόπο και κάποια χρήματα για να φτάσω εκεί. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να πάω [παράνομα] στην Ιταλία από την Πάτρα, να κρυφτώ κάτω από ένα φορτηγό, αλλά ποτέ δεν δούλεψε», προσθέτει.

Λέει ότι έχει δοκιμάσει τις επίσημες, νόμιμες οδούς διεκδίκησης ασύλου στην Ελλάδα, που θα του επέτρεπαν να ζει και να εργάζεται νόμιμα στη χώρα.

«Προσπάθησα να ζητήσω άσυλο, αλλά δεν μπορώ, είναι πολύ δύσκολο, πολλές φορές έχω πάει στο [γραφείο ασύλου], αλλά ποτέ δεν έκλεισα ραντεβού, πάντα μου λένε ότι πρέπει να περιμένω».

Χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο δανεικό από έναν φίλο, ο Μαχμούντ μιλάει στην οικογένειά του στο Ιράν τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Τους ενημερώνει για το ταξίδι του, αλλά ποτέ δεν τους λέει την αλήθεια για τη ζωή του στην Αθήνα.

«Λέω ότι η Αθήνα είναι μια καλή πόλη, με ωραίους ανθρώπους, αλλά πραγματικά, είναι σαν κάποιος έχει μολύνει την πόλη με βρωμιά», λέει.

Ο Μαχμούντ λέει ότι δεν υπάρχουν προαγωγοί που λειτουργούν στο πάρκο και ότι μόνο η απελπιστική κατάσταση των αιτούντων άσυλο τους αναγκάζει σε σεξουαλική εργασία. Αλλά ο Χάνσεν πιστεύει ότι δεν γίνονται αρκετά για να διερευνηθεί αν υπάρχει κάποιος πίσω τους.

«Πολλοί [νέοι πρόσφυγες] εμπλέκονται στο σεξ για χρήματα», λέει. «Αλλά αν το κάνουν για να επιβιώσουν ή απλά για να πάρουν ένα χαρτζιλίκι, ή εάν είναι πιο οργανωμένο, αυτό δεν το ξέρουμε απόλυτα και είναι μια περιοχή που οι αρχές δεν θέλουν πραγματικά να αγγίξουν. Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο προφανές, μπορείτε απλά να πάτε στο πάρκο και να ζητήσετε έναν 15χρονο… Μπροστά στα μάτια μας και κανείς δεν κάνει τίποτα».

Τον Νοέμβριο, η ελληνική αστυνομία δήλωσε στο CNN ότι «δεν είχαν καταγγελίες ασυνόδευτων ανηλίκων που εμπλέκονται στο εμπόριο σεξ στο Πεδίον του Άρεως ή στην πλατεία Βικτωρία», αλλά δήλωσαν ότι «γνώριζαν το πρόβλημα και εργάζονταν για να το αντιμετωπίσουν».

Το γραφείο του εισαγγελέα για τους ανήλικους, το οποίο είναι υπεύθυνο για τους ασυνόδευτους ανήλικους στην Ελλάδα, δήλωσε στο Al Jazeera ότι είχε ξεκινήσει έρευνα το Δεκέμβριο για το ζήτημα, αλλά ότι η έρευνα συνεχίζεται. Αρνήθηκαν να απαντήσουν σε άλλες ερωτήσεις σχετικά με αυτό.

Ο Μαχμούντ λέει ότι οι ένστολοι αστυνομικοί μερικές φορές περιπολούν το πάρκο, αλλά πως ήταν εύκολη μέχρι στιγμής να τους αποφύγουν. «Όταν έρχονται οι αστυνομικοί, αν έρθουν, απλά πηγαίνουμε στους θάμνους και κρυβόμαστε και δεν ξέρουν ότι είμαστε εκεί».

Τέλος το Al Jazeera σημειώνει πως τα ονόματα των εκδιδόμενων και των πελατών έχουν αλλάξει προκειμένου να προστατευτεί η ταυτότητά τους.

Πηγή: reader.gr