Γιάννης Καπάτσος: Στο εκκρεμές μεταξύ πόνου και απελπισίας πρέπει να οργανωθεί η ελπίδα
Γνώμες

Γιάννης Καπάτσος: Στο εκκρεμές μεταξύ πόνου και απελπισίας πρέπει να οργανωθεί η ελπίδα

Θλίψη και οργή κατακλύζουν την κοινωνία για την ανείπωτη τραγωδία στην Αν. Αττική.  Βουβός και δυσβάσταχτος ο πόνος για όλους όσους έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους στις εκατόμβες που έστησε η μανιασμένη φωτιά προκαλώντας βιβλική καταστροφή.

Δυστυχώς επαναλήφθηκαν εικόνες φρίκης και ντροπής: άνθρωποι αβοήθητοι, θύματα της έλλειψης οργάνωσης και της αναλγησίας της Πολιτείας. Χάθηκαν περιουσίες -οι κόποι μιας ζωής. Η μνήμη θα πονά όπου και να την αγγίξουν όσοι επέζησαν…

Γράφει ο Γιάννης Καπάτσος*

Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι πάλι εμφανίστηκαν οι αφανείς ήρωες με την ακλόνητη ψυχή. Πάλεψαν με κίνδυνο τη ζωής τους για να σώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Σ’ αυτούς βασίζεται τελικά η κοινωνία μας… Επίσης η συμπαράσταση και αλληλοβοήθεια του κόσμου ήταν αστραπιαία. Οι περισσότεροι Δήμοι, με αίσθημα ενότητας, έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να συνδράμουν σ’ αυτό τον δύσκολο αγώνα, χωρίς να καμφθούν από το πένθος και τη συμφορά.

Κι αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο μου παράπονο: δυστυχώς δεν ήμασταν όλοι μαζί στη δράση των προσκόπων της Κηφισιάς για τη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης. Ωστόσο, πέραν της απουσίας παραγόντων του Δήμου, είναι ακατανόητο το γεγονός ότι ορισμένοι ιθύνοντες επιδίωξαν επιπλέον να αποκρύψουν την πρωτοβουλία αυτή! Μάλιστα την ίδια χρονική στιγμή που μοιράζονταν είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες, που η χώρα πενθούσε, η δημοτική αρχή, με παντελή έλλειψη αντανακλαστικών και με τρόπο αυτιστικό, όριζε νέους αντιδημάρχους… Κρίμα!

Πάντα πίστευα πως όταν κάποιος υποφέρει, κοιτά τον πόνο κατάματα, προσπαθεί να παρηγορηθεί και τελικά κάτι να μάθει… Εμείς, μετά από τόσα χρόνια τι μάθαμε; Αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαστε, πράγματι, ένας απαίδευτος λαός…

Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν ότι πρέπει να γίνει κάτι για την πυροπροστασία και τον εκσυγχρονισμό του πυροσβεστικού στόλου… Το ίδιο θα συμβεί και σε ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού… Δεν θα περάσουν λίγες μέρες και όλοι θα ξεχάσουν τα πάντα, όπως κάνει το χρυσόψαρο στη γυάλα… Αυτό είναι ίσως πιο τραγικό, διότι μας οδηγεί με βεβαιότητα στο επόμενο θλιβερό γεγονός…

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε μια χώρα που υφίσταται η φράση «νομιμοποίηση αυθαιρέτων», που δεν υπάρχει ακόμη ολοκληρωμένο εθνικό δασολόγιο, ο εμπρησμός των δασών αποτελεί εξέλιξη νομοτελειακή. Ταυτόχρονα βρισκόμαστε ξανά αντιμέτωποι με φαινόμενα διαφθοράς. Υπάρχει δούναι και λαβείν: το κράτος ανέχεται τη μικρή διαφθορά, ώστε οι πολίτες να ανέχονται τη μεγάλη διαφθορά!

Όμως στην περίπτωση της 23ης Ιουλίου η Πολιτική Προστασία και η Πυροσβεστική υπηρεσία ολιγώρησαν απαράδεκτα στην πρόβλεψη εξέλιξης της πυρκαγιάς. Δεν επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες κλιμάκωσης της επέμβασης και καθυστέρησε η λήψη απόφασης για την εκκένωση της περιοχής. Είναι γεγονός ότι ο καιρός ήταν ακραίος. Όμως τι έδειχναν τα μοντέλα πρόβλεψης του κινδύνου πυρκαγιάς και εξάπλωσής της; Για ποιον λόγο ήταν απόντες όλοι οι αρμόδιοι (γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, περιφερειάρχης κ.λπ.; Γιατί παρέμεναν αβοήθητοι οι άνθρωποι που κατέφυγαν στη θάλασσα για ώρες; Αποτελούν ποινικά στοιχεία σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα. Είναι εγκλήματα που δεν πρέπει να καλυφθούν, διότι διαφορετικά θα επαναληφθούν…

Έχω τονίσει κατ’ επανάληψη ότι η βασική προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία της Πολιτείας και συγκεκριμένα των Δήμων, είναι ο σωστός προγραμματισμός και η πρόληψη. Παρά τα επαναλαμβανόμενα στραπάτσα μας, δεν υφίσταται ακόμη μια ολοκληρωμένη μακροπρόθεσμη στρατηγική πρόληψης των φυσικών καταστροφών (πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες κ.λπ.). Γι’ αυτό οι ζημιές από τις πυρκαγιές στα δάση έχουν καταστεί η μόνιμη θερινή μας τραγωδία.

Συμπερασματικά, πριν κινδυνεύσουμε να χάσουμε τα πάντα και μέχρι το κράτος να γίνει κράτος, οφείλουμε όλοι μας να συμβάλλουμε, ο καθένας από τη θέση του, στην ανόρθωση αυτού του τόπου, χωρίς να εθελοτυφλούμε. Να προστατεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Να μην μεταθέσουμε πάλι τις δικές μας ευθύνες στο μέλλον. Να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε ο άνθρωπος στον εαυτό του ότι θα γίνει καλύτερος…

Η Ελλάδα υπάρχει…

Διότι οι Έλληνες, στην πλειονότητά τους, έχουν ακόμη μέσα τους αυτό που λέει ο Απ. Παύλος: «μηδενί μηδὲν οφείλετε ει μη τὸ αγαπάν αλλήλους. Ο γὰρ αγαπών τὸν ετερον, νόμον πεπλήρωκε».

Με αναγνώριση του τιτάνιου αγώνα των πυροσβεστών μας, των διασωστών του ΕΚΑΒ, των ανδρών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, αλλά κυρίως των χιλιάδων ακούραστων εθελοντών, εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όσους έχασαν τους οικείους τους και δύναμη σε όσους έχασαν τις περιουσίες τους.

* Δημοτικός σύμβουλος Κηφισιάς

Σχετικά άρθρα

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet