Σπ. Παπασπύρος: Βίλα Ιόλα – Ένα «όνειρο» και πολλοί μύθοι

Παρέμβαση για την αγορά του κτήματος και της βίλας Ιόλα κάνει ο πρώην δημοτικός σύμβουλος Αγίας Παρασκευής, Σπύρος Παπασπύρος, κάνοντας λόγο για «πολλούς μύθους» που κρύβονται πίσω από το «όνειρο» κτήμα Ιόλα.

Στην ανακοίνωσή του ο πρώην δημοτικός σύμβουλος σημειώνει:

Ένα «όνειρο» και πολλοί μύθοι

Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό, μετά την ψήφιση της αγοράς του κτήματος «Ιόλα», μια καλά οργανωμένη (και κατευθυνόμενη) προπαγανδιστική προσπάθεια σχετικά με το θέμα. Δημοσιεύματα εφημερίδων (πληρωμένα;), εκδηλώσεις, μεγαλόστομες αναρτήσεις και σχόλια στο διαδίκτυο, όλα προς μια κατεύθυνση: Να περάσει το μήνυμα στο υποσυνείδητο των δημοτών, ότι η αγορά του κτήματος είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό -και όχι μόνο- γεγονός που συνέβη στον Δήμο μας, από τότε που ιδρύθηκε. Τι για «ιστορικό» τόπο διαβάζουμε, τι για «χώρο πολιτισμού», τι για «όνειρο που γίνεται πραγματικότητα», και άλλες τέτοιες μεγαλειώδεις εκφράσεις. Και ταυτόχρονα, μια προσπάθεια, πάλι κατευθυνόμενη, ώστε όλοι όσοι είχαν και έχουν αντίρρηση για το επαχθές «Μνημόνιο Σταθόπουλου» (τον επιτυχημένο αυτό χαρακτηρισμό, πρώτη έδωσε η δημοτική σύμβουλος κα Έφη Καψοκεφάλου), να χαρακτηρίζονται «απολίτιστοι», «εχθροί της πόλεως» κ.λπ. Μάλιστα, φθάσαμε στο σημείο ο κ. Σταθούλης, υποτίθεται βιογράφος του Ιόλα, να τους χαρακτηρίζει «Λαιστρυγόνες» (ανθρωποφάγοι γίγαντες της Ελληνικής Μυθολογίας, αναφέρονται στην «Οδύσσεια»).

Όλα αυτά, με έναν και μόνο σκοπό, να ξεχασθούν τα «ζητηματάκια» που υπάρχουν γύρω από το όλο θέμα. Ας τα υπενθυμίσω:

α. Ο Αλέξανδρος Ιόλας, ήταν ένας συλλέκτης έργων τέχνης όπως πολλοί άλλοι. Η βίλα του και ο περιβάλλων χώρος, είχε εξαιρετικά έργα τέχνης. Μετά τον θάνατό του, τα έργα τέχνης ανήκαν στους κληρονόμους του και σήμερα δεν υπάρχει κανένα στον χώρο (ούτε πρόκειται να μας δωρηθεί κάτι, όσα γράφονται είναι μυθεύματα). Η βίλα ερημώθηκε, ερειπώθηκε, αγοράσθηκε (κοψοχρονιά, αφού ήταν ήδη δεσμευμένη) από ιδιώτη και έχει μείνει ένα άχρηστο κενό κουφάρι. Το ότι κάποτε (εν ζωή) ο Ιόλας εξέφρασε την επιθυμία να δωρήσει το κτήμα με τη βίλα και τα έργα τέχνης στο Ελληνικό Δημόσιο (και όχι στον Δήμο), πράγμα που δεν το φρόντισε με τη διαθήκη του, τον καθιστά «ιστορικό πρόσωπο»; Και από πότε ένα μισογκρεμισμένο και βανδαλισμένο κτήριο, χωρίς ίχνος από την παλιά του αίγλη, χαρακτηρίζεται «χώρος πολιτισμού»;

β. Η δημοτική Αρχή, εντελώς αιφνιδιαστικά και εσπευσμένα, απεφάσισε να προχωρήσει στην αγορά του κτήματος. Χωρίς ενημέρωση κανενός, χωρίς συναίνεση, χωρίς στοιχειώδη προεργασία και οργάνωση. Αποδεικνύεται, από το ότι δεν είχε προβλέψει κονδύλιο για την αγορά και στην μέση της χρονιάς «ξεπάτωσε» κωδικούς για τεχνικά έργα, για συντηρήσεις σχολείων κ.λπ., για να καταφέρει να μαζέψει την προκαταβολή.

γ. Η «ύποπτη» μεθόδευση των κινήσεων της δημοτικής Αρχής, με τις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες με τον πωλητή, με τη συμφωνία της τιμής αγοράς πριν ακόμη ερωτηθεί το Δημοτικό Συμβούλιο, με την πρεμούρα να αγορασθεί το ταχύτερο μήπως «χάσει» ο πωλητής (σκασίλα τους αν χάσει ο αγοραστής Δήμος, του δημάρχου είναι τα λεφτά;).

δ. Η δημοτική Αρχή υπερασπίζεται το συμφέρον του πωλητή και όχι του Δήμου. Το κτήμα είναι δεσμευμένο, ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να το πουλήσει σε κανέναν άλλο, δεν τον συμφέρει να το επισκευάσει, αλλά δεν έγινε καμιά προσπάθεια να διαπραγματευθούν την τιμή, ακόμη κι αν ο ιδιοκτήτης το είχε αγοράσει στη μισή τιμή από αυτήν που το πουλάει στον Δήμο (πρωτοφανές γεγονός στην εποχή μας).

ε. Η δημοτική Αρχή αρνείται να απαντήσει στο τι θα κάνει μετά την υπογραφή των συμβολαίων αγοράς (αν τελικά μπουν οι υπογραφές, κρατείστε μιαν επιφύλαξη), τι χρονοδιάγραμμα για την επισκευή του έχει, πόσο θα κοστίσει, πώς θα χρησιμοποιηθεί.

στ. Με την αγορά, αν γίνει, ο Δήμος δεσμεύεται από τη σημερινή δημοτική Αρχή (είναι το «Μνημόνιο Σταθόπουλου» που προανέφερα) με επαχθές χρέος για πολλά χρόνια, αφού θα πρέπει να αποπληρωθεί η αγορά, να βρεθούν 3 έως 4 εκατομμύρια ακόμη για την επισκευή του κτηρίου (αν επισκευάζεται, ούτε αυτό το ξέρουμε) και φυσικά να βρεθεί τρόπος να χρησιμοποιηθεί. Να υπενθυμίσω, ότι το 2025 περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Δήμου το κτήμα Σιστοβάρη με το υφιστάμενο κτίσμα, άρα χώρο για Πολιτισμό θα έχουμε. Όπως επίσης, με τα 3 εκατομμύρια της αγοράς (δεν υπολογίζω τα 3-4 της επισκευής), θα μπορούσαμε πολλά να κάνουμε στο οικόπεδο των 23 στρεμμάτων στα Πευκάκια για τον Αθλητισμό.

Πολύ φοβούμαι ότι το «όνειρο» που προπαγανδίζουν ο δήμαρχος και οι διάφοροι χειροκροτητές του (μερικοί αναμένουν κάποιο όφελος, οι υπόλοιποι είναι μάλλον αφελείς), θα καταλήξει σε εφιάλτη για μας τους υπολοίπους. Και οι μύθοι που καλλιεργήθηκαν από τον δήμαρχο και τους παραυτώ θα καταρρεύσουν. Αλλά τότε, θα είναι αργά. Οι αφελείς χειροκροτητές απλώς θα απογοητευθούν, οι «Λαιστρυγόνες» θα κληθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, αλλά η ομαδούλα της δημοτικής Αρχής θα έχει αποσυρθεί αφού έχει απολαύσει την εφήμερη δόξα της και τα αγαθά των κόπων της.

Σπύρος Παπασπύρος

Σ/χης ε.α., πρ. δημοτικός σύμβουλος Αγία Παρασκευή η πόλη μας, μέλος Δ.Σ. ΠΑΟΔΑΠ