«Moulin Rouge» στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12»

Με μια ιδιαιτερότητα συνεχίζονται αυτή την Κυριακή, 10 Μαΐου 2015, οι κυριακάτικες κινηματογραφικές προβολές στον Πολυχώρο «Δαγκλή 12» στην Πεύκη, με γενικό τίτλο «Η ταινία των εφτάμισυ» και ελεύθερη είσοδο.

Αυτή τη φορά η διαχειριστική ομάδα του Πολυχώρου προβάλλει τη δημιουργία του Αμερικανού σκηνοθέτη John Huston «Moulin Rouge», παραγωγής 1952, σε σενάριο του ίδιου και του Anthony Weiller. Η ιδιαιτερότητα συνίσταται στο ότι θα προηγηθεί της προβολής μια παρουσίαση του Γάλλου ζωγράφου Henri de Toulouse-Lautrec (θέμα της ταινίας του Χιούστον) μέσα από τα έργα του.

Πρόκειται για τη συναρπαστική ιστορία της ζωής του πάσχοντος από νανισμό εκκεντρικού καλλιτέχνη, ο οποίος θα γίνει ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους του ιμπρεσιονισμού (οι αφίσες του για το περίφημο παρισινό καμπαρέ Μουλέν Ρουζ τον έκαναν διάσημο μέσα σε μια νύχτα). Ο Λωτρέκ επισκέπτεται τακτικά το καμπαρέ πίνοντας κονιάκ και σκιτσάροντας χορευτές και τραγουδιστές. Τα παραμορφωμένα του πόδια από ένα ατύχημα κατά την παιδική του ηλικία τον έχουν κάνει δυστυχή, ώσπου ένα βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι του συναντά τη Μαρί, μια νέα γυναίκα που του ζητά βοήθεια. Την ερωτεύεται, αλλά εκείνη, σύντομα, θα τον πληγώσει. Συντετριμμένος αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του την ήδη διαλυμένη ζωή του.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο αφηγηματικά μέρη με δύο χρονολογικούς σταθμούς: το 1890 και το 1900. Στο πρώτο μέρος με ψυχαναλυτικό και νατουραλιστικό τρόπο αναζητούνται οι κρυμμένες, εσωτερικές αφετηρίες της ανθρώπινης και καλλιτεχνικής πορείας του ζωγράφου: σε ένα εκτενές flash-back περιγράφονται οι σχέσεις του με την οικογένειά του. Κατά την άποψη του Pierre La Mure (σε μυθιστόρημα του οποίου βασίστηκε το σενάριο), αλλά και των σεναριογράφων, η καταβύθιση του Λωτρέκ σ΄ ένα περιβάλλον διαφθοράς και ηδονής εξέφραζε την αντίθεσή του απέναντι στους γονείς του, οι οποίοι ήταν οι πραγματικοί υπαίτιοι της σωματικής του αναπηρίας, γιατί ήταν ομοαίματοι. Η αναπηρία του Λωτρέκ εκφράζει τη θεϊκή τιμωρία, όμως τα πορτραίτα των γονιών σκιαγραφούνται απλά και επιδερμικά. Στο μεγαλύτερο μέρος της η αφήγηση καλύπτει τη δραστηριότητα του μεγάλου ιμπρεσιονιστή στο νυχτερινό Παρίσι της δύσης του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, μέσω του οπτικού ξεφυλλίσματος ενός φανταστικού άλμπουμ των έργων του ζωγράφου. Ο μικρόκοσμος των καμπαρέ, των παρασκηνίων και των έντονων ρυθμών του προσκηνίου τους, επιχειρείται από τον Χιούστον να συλληφθεί με την χρωματική τονικότητα που έχουν οι πίνακες του Λωτρέκ.

Πρωταγωνιστούν οι: Jose Ferrer (Χοσέ Φερέρ), Zsa-Zsa Gabor (Ζα-Ζα Γκαμπόρ), Collete Marchand (Κολέτ Μαρσάντ), Suzanne Flan (Σούζαν Φλαν). Η ταινία κέρδισε δύο Όσκαρ (σκηνογραφίας και κοστουμιών) ενώ ήταν υποψήφια για άλλα πέντε (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α΄ ανδρικού και β΄ γυναικείου ρόλου, καλύτερης παραγωγής), ενώ  βραβεύτηκε με το Αργυρό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας του 1953.