Το 2017 θα φέρει αυτά για τα οποία θα αγωνιστούμε…
Ενυπόγραφα

Το 2017 θα φέρει αυτά για τα οποία θα αγωνιστούμε…

«Ουσιαστικά είμαστε μαστροποί των παιδιών μας, διότι δανειστήκαμε αφειδώς για να περάσουμε καλά, αλλά τα δανεικά θα τα πληρώσουν οι επόμενες γενιές. Προτάξαμε μια ηθική προτεραιότητα που συγκεφαλαιωνόταν στο “εγώ, εδώ και τώρα”, ενώ η λυδία λίθος του ηθικού ενεργήματος είναι το “εσύ, αλλού και ύστερα”. Το στένεμα της αντίληψής μας για το πώς πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία μας, συνιστά την αποτυχία μας» συνόψιζε τις σκέψεις του ο μεγάλος πανεπιστημιακός Θεοδόσης Τάσιος, στις αρχές της φετινής χρονιάς, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή», με τίτλο «Η καλή Παιδεία είναι θέμα εθνικής επιβίωσης».

Ποιος θα μπορούσε να τον διαψεύσει; Ό,τι επώδυνα μας ταλαιπώρησε τη χρονιά που μόλις έφυγε και ό,τι απειλητικά στέκεται μπροστά μας το 2017, τι άλλο υποδηλώνουν από το τεράστιο έλλειμμα της καλής Παιδείας μας. Από τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε ποιοι θα μας κυβερνήσουν και τον τρόπο που διδάσκουν τα παιδιά μας στο σχολείο, μέχρι τη δική μας συμπεριφορά απέναντι στου άλλους (στο σπίτι, στον δρόμο, στην εργασία), όλα «βροντοφωνάζουν» την κάκιστη παιδεία μας, η οποία μας οδηγεί σε έναν αυτο-καταστροφικό και ταυτόχρονα εθνικά επιζήμιο «ωχαδελφισμό».

Για γενιές ολόκληρες μας μεγαλώνουν με το εθνικό μότο «δεν φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι» και με τον ίδιο τρόπο μεγαλώνουμε και τις επόμενες γενιές. Μαθαίνουμε και κατόπιν διδάσκουμε κι άλλους, ότι επιτυχία είναι ν’ ανταγωνιστείς και να ξεπεράσεις τον άλλο, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, και όχι να υπερβείς τον εαυτό σου, και να γίνεις παράδειγμα που ν’ ακολουθήσουν άλλοι.

Σαν υπνωτισμένοι παρακολουθούμε τα διαφημιστικά μηνύματα γύρω μας, περιμένοντας -για παράδειγμα- τις προσφορές των τηλεπικοινωνιακών εταιρειών για πρόσθετα λεπτά ομιλίας και sms για να επικοινωνήσουμε με περισσότερους ανθρώπους και δεν μας περνά από το μυαλό ότι αυτό που μας πωλείται δεν είναι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ αλλά ψευδαισθήσεις επαφών. Ακριβώς τις ίδιες ψευδαισθήσεις που καλλιεργούμε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αναρτώντας λεπτομέρειες από την προσωπική ζωή μας, που για κάποιον λόγο πιστεύουμε είτε ότι είναι μοναδικές και τις βιώνουμε μόνο εμείς, είτε ότι θα πρέπει να ενδιαφέρουν τους διαδικτυακούς ή μη, φίλους μας.

Ό,τι επώδυνα μας ταλαιπώρησε τη χρονιά που μόλις έφυγε 
και ό,τι απειλητικά στέκεται μπροστά μας το 2017, 
τι άλλο υποδηλώνουν από το τεράστιο έλλειμμα της καλής Παιδείας μας.

 

Με ένα κινητό ή πληκτρολόγιο στο χέρι προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε να βρεθούμε μόνοι με τους εαυτούς μας, ίσως γιατί πάει καιρός που δεν έχουμε ή δεν θέλουμε να μοιραστούμε κάτι μαζί τους. Χρειαζόμαστε διαρκή, αδιάκοπη επαφή με τους έξω, με τους άλλους, γιατί φοβόμαστε ότι αν αναζητήσουμε την επαφή μέσα μας, θα αποκαλυφθεί η μεγάλη «γύμνια» μας.

Τώρα, θ’ αναλογιστείτε τι με έπιασε πρωτοχρονιάτικα και αντί να γεμίζω τον προσωπικό μου λογαριασμό στο f/b με γλυκανάλατες ευχούλες για καλή χρονιά, με υγεία, ειρήνη κ.λπ., συνοδευόμενες από τις… κατάλληλες φωτό (ίσως λίγα δεύτερα πριν ανεβάσω την άλλη, την «ανθρωποφαγική» ανάρτηση – σχολιασμό επί παντός επιστητού), πληκτρολογώ με μανία τούτες τις σκέψεις. Είναι ίσως γιατί πιστεύω ότι προϋπόθεση για ν’ ασχολείσαι με τα όποια κοινά, καταγράφοντας ή σχολιάζοντας την επικαιρότητα, είναι να σκύβεις κάπου-κάπου μέσα σου και να κάνεις τη δική σου αυτοκριτική – απολογισμό. Και το τελείωμα κάθε χρονιά είναι η καταλληλότερη εποχή για αυτού του είδους τους απολογισμούς.

Αρκεί, βέβαια, τα αποτελέσματά τους να μην γίνουν κι αυτά αντικείμενο νέων αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προς αναζήτηση κι άλλων likes, κι άλλης διαδικτυακής αποδοχής μας από τους άλλους. Αρκεί αυτά τα αποτελέσματα να αποτελέσουν αφορμές για επαναχάραξη πορειών που… λοξοδρόμησαν, για επαναπροσέγγιση ιδεών – αξιών που ξεχάστηκαν, για αυτο-βελτίωση και αυτο-εκπαίδευση, προκειμένου να πετύχουμε κάποτε τη συνολική βελτίωση της κοινωνίας μας.

Σε όσους επιχειρήσουμε αυτόν τον απολογισμό, οι εορταστικές ευχές που αφειδώς ανταλλάσσουμε, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, τούτες τις μέρες, ίσως να πιάσουν τόπο. Όσοι από εμάς τον αποφεύγουμε, όπως ο διάβολος το λιβάνι, το 2017 αναμφίβολα θα κληθούμε να βιώσουμε, για άλλη μια χρονιά, τις συνέπειες της ψευδαίσθησης ότι τα πράγματα θ’ αλλάξουν από μόνα τους, χωρίς τη δική μας παρέμβαση.

Η επιλογή που θα κάνουμε είναι θέμα αγωγής, η οποία, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Θ. Τάσιο, «σημαίνει μαθητεία, μύηση, συμμετοχή, παράδειγμα, βίωμα».

Καλή χρονιά

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet