Με «γερασμένες» παρατάξεις τι μέλλον μπορεί να έχει η Αυτοδιοίκηση;
Ενυπόγραφα

Με «γερασμένες» παρατάξεις τι μέλλον μπορεί να έχει η Αυτοδιοίκηση;

Η εικόνα που παρουσιάζουν αρκετά Δημοτικά Συμβούλια κάθε άλλο παρά αισιόδοξη για το μέλλον του αυτοδιοικητικού θεσμού είναι. «Γερασμένες» παρατάξεις, με την πλειονότητα των δημοτικών συμβούλων να ξεπερνά τη μέση ηλικία, την ώρα που οι νεανικές παρουσίες σπανίζουν. Αντίστοιχη ηλικιακή σύνθεση παρουσιάζουν και τα κοινά που συμμετέχουν σε εκδηλώσεις με άμεσο ή έμμεσο πολιτικό χαρακτήρα σε διάφορους δήμους της χώρας.

Όταν ρωτούμε έμπειρους αυτοδιοικητικούς παράγοντες γιατί συμβαίνει αυτό, οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι σχεδόν πανομοιότυπες: «Ξέρεις πολλούς σοβαρούς νέους που να θέλουν ν’ ασχοληθούν με τα κοινά;». Αν, δε, επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε το ζήτημα ένα βήμα παραπέρα, ρωτώντας τι κάνουν οι ίδιοι οι αυτοδιοικητικοί για να προτρέψουν τη νέα γενιά ν’ ασχοληθεί με τα κοινά, αντί απαντήσεως, λαμβάνουμε ένα κούνημα της κεφαλής…

Αναμφίβολα, η ηλικία δεν αποτελεί από μόνη της ικανοποιητική «μεζούρα» για να μετρήσουμε τη φρεσκάδα της σκέψης ή την όρεξη για δράση ενός ανθρώπου. Από την άλλη, ωστόσο, είναι βέβαιο ότι η εμπειρία, αν και χρήσιμη, δεν μπορεί να φθάσει παρά μέχρι ενός σημείου. Από εκεί και πέρα, εάν θέλει να συντελέσει σε βαθιές αλλαγές και να προχωρήσει σε ανατροπές, έχει απολύτως ανάγκη από τη νεανική ματιά και ορμητικότητα -και γιατί όχι, τη γοητευτική απερισκεψία-  που μόνο ένας νέος ηλικιακά άνθρωπος μπορεί να διαθέτει. Μόνο το «πάντρεμα» αυτών των δύο «ρευμάτων» μπορεί ν’ «ανακατέψει τα νερά» και να φέρει στην επιφάνεια κάτι πραγματικά καινούργιο.

_______________________
Όσο υπάρχει ακόμη καιρός, ας «αντλήσουμε» το νέο «αίμα», πριν ξοδευτεί ανώφελα ή αρχίσει να ρέει σε ξένες «φλέβες»…
_______________________

Προς το παρόν, πάντως, τούτα τα δύο «ρεύματα» δεν συναντιούνται πουθενά. Οι μεν δημοτικές παρατάξεις στην πλειονότητά τους εξακολουθούν να λειτουργούν «αρτηριοσκληρωτικά», με ελάχιστη ευελιξία και πολλές εσωτερικές «ισορροπίες», απωθώντας ουσιαστικά κάθε νέο και νέα που θα ήθελε να ενταχθεί σε αυτές. Οι δε νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι από τους πολιτικούς, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, πιεσμένοι από την ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα, το μόνο που φαίνεται ν’ αναζητούν είναι να εγκαταλείψουν όπως-όπως τη χώρα.

Για να «γεφυρωθεί» το χάσμα μεταξύ των δύο «ρευμάτων» είναι αναγκαίο να γίνουν κινήσεις σύγκλισης και από τις δύο πλευρές. Όσο αυτές οι κινήσεις θα καθυστερούν, τόσο η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές θα μεγαλώνει, καταδικάζοντας τις δημοτικές παρατάξεις -και μαζί τους την ίδια την Αυτοδιοίκηση- στην απέλπιδα προσπάθεια, με διάφορα «λίφτινγκ», να κρύψουν τα σημάδια του «γήρατος» που ολοένα και θα πληθαίνουν.

Μάταιος κόπος. Χωρίς νέο αίμα, ανανέωση δεν γίνεται. Όσο υπάρχει ακόμη καιρός, ας το «αντλήσουμε», πριν ξοδευτεί ανώφελα ή αρχίσει να ρέει σε ξένες «φλέβες»…

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet