Το τραπέζι στρώθηκε, οι πελάτες θα έρθουν;

Τα ψέματα τελείωσαν, την Παρασκευή ολοκληρώνονται και οι τελευταίες κεντρικές προεκλογικές εκδηλώσεις των παρατάξεων, Σάββατο… οπλίζουμε και Κυριακή… πυροβολούμε κατά βούληση. Αλλά δεν ξεχνάμε ότι δύο πράγματα δεν γυρίζουν πίσω: η σφαίρα και η ψήφος! Και επειδή πολλές φορές πιαστήκαμε να πυροβολούμε τα πόδια μας, καλό είναι αυτή τη φορά να το σκεφθούμε δύο φορές όταν κλειστούμε πίσω από το γαλάζιο παραβάν…

***

Αλλά πόσοι θα φθάσουμε στα εκλογικά κέντρα; Αν κρίνουμε από τις μετρήσεις που έγιναν σε διάφορους Δήμους του Βόρειου Τομέα Αθηνών, ψεύτες να βγούμε, μάλλον πάμε για ρεκόρ αποχής. Το οποίο, μάλιστα, όπου υπάρξει δεύτερος γύρος εκλογών μπορεί να εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη.

Δυστυχώς, και η Αυτοδιοίκηση δείχνει να χάνει το ενδιαφέρον -και άρα την εμπιστοσύνη- των πολιτών. Κάτι που εξάλλου φαίνεται και από τον κόσμο που συμμετέχει στις ανοιχτές εκδηλώσεις των διαφόρων συνδυασμών. Μεταξύ γνωστών και φίλων πραγματοποιούνται οι εν λόγω φιέστες, σε σημείο που ορισμένοι υποψήφιοι σπεύδουν να πλαισιώσουν τις προεκλογικές εκδηλώσεις τους με ψυχαγωγικά events, μπας και προσελκύσουν μεγαλύτερη πελατεία. Στο τέλος βλέπουμε να κληρώνουν και δώρα για τους συμμετέχοντες…

***

Στον Βόρειο Τομέα Αθηνών κατεβαίνουν -ζωή να ‘χουν- 72 δημοτικοί συνδυασμοί, εκ των οποίων σε μόλις 15 οι επικεφαλής είναι γυναίκες. Πού να οφείλεται, άραγε, αυτή η υπο-εκπροσώπηση; Έλλειψη διαθεσιμότητας, μειωμένο ενδιαφέρον ή, και σε αυτήν την περίπτωση, λειτουργούν τα παλαιά μας στερεότυπα;

Ό,τι και να ισχύει, ένα είναι βέβαιο˙ όσο οι γυναίκες μένουν μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται δεν θα γονιμοποιούν καλές εξελίξεις…

***

Ας αφήσουμε τα εκλογικά όμως κι ας περάσουμε σε ένα ζήτημα που συναντάμε όλο και συχνότερα μπροστά μας και, φοβόμαστε, ότι θα μας απασχολεί όλο και εντονότερα στο άμεσο μέλλον. Αναφερόμαστε στη νεανική παραβατικότητα και εγκληματικότητα, με τα σχετικά κρούσματα να πληθαίνουν και στο βόρειο κομμάτι της Αττικής.

Σχεδόν καθημερινά στο αστυνομικό δελτίο αναφέρεται κι ένα νέο συμβάν και όλοι μένουμε απλώς στο γεγονός. Ίσως γιατί δεν μας συμφέρει να το ψάξουμε βαθύτερα, καθώς σε αυτήν την περίπτωση θα βγουν στη φόρα πολλές αδυναμίες μας. Και, κυρίως, θα αναγκαστούμε να παραδεχθούμε ότι αποτύχαμε˙ ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί, ως αυτοδιοίκηση, ως κράτος, ως οτιδήποτε. Αλλά πρέπει να αποδεχθούμε την αποτυχία μας, εάν θέλουμε να το πιάσουμε από την αρχή, τώρα που ακόμη μαζεύεται το κακό. Γιατί μετά…