“Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!”

Ο τίτλος φυσικά δεν είναι από το ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ, αλλά από την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη. Μία κραυγή-πρόσκληση προς τον Άνθρωπο να υπερβεί τον φόβο του, να ξεπεράσει τη μοιρολατρία του και να αγωνισθεί.

Και δεν είναι ουτοπικά τούτα τα λόγια του Καζαντζάκη μα, πέρα για πέρα, υλοποιήσιμα. Το διαπιστώνουμε όσοι πραγματοποιούμε ρεπορτάζ, αλλά δεν το προβάλλουμε πάντα όσο θα έπρεπε. Θες επειδή είναι λιγότερο «λαμπερό» και «φασαριόζικο» από άλλα, θες επειδή δεν «πουλά» όσο θα θέλαμε, μένει συνήθως στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας μας. Κι όμως υπάρχει…

Από το θέμα της συμπαράστασης στους πρόσφυγες έως τη βοήθεια προς συμπολίτες μας που υποφέρουν από ασιτία στην Ελλάδα του 2015, και από την αντίσταση στην… επέλαση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας έως την προστασία ενός κοινόχρηστου χώρου, από τα μικρά έως τα πολύ μεγάλα, ο πολίτης – δημότης έχει αποδείξει πως, όταν ξεσηκώνεται και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, μπορεί να πετυχαίνει νίκες. Ίσως να μην είναι ολοκληρωτικές, ούτε πιθανότατα συγκλονιστικές, μπορεί να κατορθώνονται με δυσκολία, πάντως είναι νίκες.

Μόνο βγάζοντας οριστικά από το φρασεολόγιό μας το «δεν γίνεται» και το αντικαταστήσουμε 
με το «θα αγωνισθούμε να γίνει», μπορούμε να προσδοκούμε ένα πραγματικά καλύτερο αύριο.

Και τούτες οι νίκες σίγουρα θα γίνουν μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες εάν γίνουμε περισσότεροι αυτοί που ξεσηκώνονται και αν κάνουμε συχνότερα τις παρεμβάσεις μας και όχι όταν το πρόβλημα κτυπά τη δική μας πόρτα ή τη δική μας γειτονιά.

Δύναμη έχουμε, εκείνο που μας λείπει είναι η συναίσθηση της δύναμής μας.

Η ουδετερότητα δεν δίνει λύσεις, η παραίτηση δεν παράγει έργο. Μόνο με δράση, ο καθένας όπου και όσο μπορεί, θα έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε στην αλλαγή και την πρόοδο. Μόνο βγάζοντας οριστικά από το φρασεολόγιό μας το «δεν γίνεται» και το αντικαταστήσουμε με το «θα αγωνισθούμε να γίνει», μπορούμε να προσδοκούμε ένα πραγματικά καλύτερο αύριο.

Και ναι, μη χαμογελάς ειρωνικά και κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σου με αυτά που διαβάζεις. Και για σένα γράφω, αναγνώστη μου. Αναρωτήσου, έστω για μια στιγμή πριν «φύγεις» από αυτό το άρθρο, πότε κέρδισες κάτι στη ζωή σου; Όταν επιχείρησες κάτι ή όταν σκέφτηκες, απελπισμένος, ότι δεν πρόκειται να το πετύχεις;

Αναρωτήσου, σκέψου και κυρίως δράσε.

Και για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε τούτο το άρθρο, με Ν. Καζαντζάκη από το «Συμπόσιο»:

“Η φυγή δεν είναι νίκη, τ΄ όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο”.

* Η φωτογραφία του άρθρου είναι από τη δράση ευαισθητοποίησης δημοτών την οποία διοργάνωσε την Κυριακή 1η Ιουνίου 2015, στην παραλία της Πρέβεζας, το Θεατρικό Εργαστήρι της περιοχής και δημοσιεύθηκε στο Pamvotis Press.