Χαλάνδρι-Εισαγγελία, δρόμος γεμάτος πολιτικές παγίδες για την κυβέρνηση

Η κλήση σε απολογία του δημάρχου Χαλανδρίου Σίμου Ρούσσου για το γεγονός ότι αρνήθηκε, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, να στείλει στο αρμόδιο υπουργείο στοιχεία εργαζομένων προκειμένου να εφαρμοστούν όσα προβλέπει η νομοθεσία για τις αξιολογήσεις υπαλλήλων και τον επενέλεγχο των συμβάσεων δημιουργεί κακά προηγούμενα.

Η στάση του παραπάνω δημάρχου, ο οποίος σημειωτέον δεν είναι ο μοναδικός που προχώρησε σε μία τέτοια κίνηση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με όρους του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν πρόκειται για μία παράβαση νόμου, για ίδιον όφελος, αλλά για μία αμιγώς πολιτική πράξη. Ακόμη και όσοι από εμάς πιστεύουν ότι οι νόμοι θα πρέπει να εφαρμόζονται, από τη στιγμή που έχουν ψηφιστεί από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις, και αλλάζουν μόνο κοινοβουλευτικά, μέσω της αλλαγής των κυβερνήσεων που τους θέσπισαν, δεν μπορούν παρά να αντιμετωπίζουν τουλάχιστον με προβληματιμό την κλήση σε απολογία ενός δημάρχου που -επαναλαμβάνουμε- αρνείται για πολιτικούς λόγους να συναινέσει με συγκεκριμένες κυβερνητικές επιταγές.

Ο δρόμος από το δημαρχείο Χαλανδρίου έως την Εισαγγελία Εφετών κρύβει πολιτικές παγίδες 
για την κυβέρνηση, η οποία και θα πρέπει να σκεφθεί διπλά εάν είναι σώφρων πράξη να τον διανύσει... 

Η κυβέρνηση θα όφειλε, αν και όπως αποδεικνύεται στην πράξη δεν μπορεί ή δεν της το επιτρέπουν οι μνημονιακές δεσμεύσεις της, να είχε προβληματιστεί καθώς:

1. Ακόμη και δήμαρχοι που προέρχονται από το κομματικά σπλάχνα των δύο εταίρων που συγκροτούν το κυβερνητικό σχήμα αντιδρούν στον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται η αξιολόγηση και ιδιαίτερα για το «προκρούστειο» ποσοστό του 15%.
2. Οι ίδιοι δήμαρχοι αναρωτώνται γιατί έρχεται το κράτος και ζητεί επανέλεγχο συμβάσεων τις οποίες το ίδιο -συνεπικουρούμενο από ανεξάρτητες αρχές- έχει ήδη αποδεχθεί στο παρελθόν.

Επίσης, η κυβέρνηση θα όφειλε:

1. Να απολογηθεί για τον λόγο ότι, χωρίς να προχωρήσει σε έναν -έστω και προσχηματικό- διάλογο με τους αυτοδιοικητικούς φορείς, λαμβάνει αποφάσεις για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίες στην πράξη καθιστούν τη λειτουργία τους από προβληματική έως σχεδόν αδύνατη.
2. Να αποδείξει στην πράξη ότι σέβεται τον αυτοδιοικητικό θεσμό, δίνοντας μόνο κεντρικές κατευθύνσεις και αφήνοντας τις τοπικές αρχές να τις υλοποιήσουν με όποιον προσφορότερο τρόπο νομίζουν και με βάση την πολιτική κουλτούρα που διακρίνει καθεμία από αυτές, ώστε σε περίπτωση αποτυχίας να χρεώνονται οι ίδιες το σύνολο των ευθυνών.

Αντί αυτών, η κεντρική διοίκηση έρχεται, για πολλοστή φορά, να ποδηγετήσει τους αιρετούς, βάζοντάς τους κυριολεκτικά τα δύο πόδια στο ένα και μοναδικό μνημονιακό παπούτσι, αφαιρώντας ακόμη και τη δυνατότητα σε δημάρχους που -σε τελική ανάλυση- επελέγησαν από τους συνδημότες τους για να εφαρμόσουν μία άλλη πολιτική, να ασκήσουν το αυτονόητο για μία Δημοκρατία το δικαίωμα να κυβερνήσουν τον Δήμο τους.

Κι αν είναι μία φορά «προβληματικό», σύμφωνα με ορισμένους (οι οποίοι δεν έχουν ολότελα άδικο) να ψηφίζει ένα Δημοτικό Συμβούλιο ομόφωνα μία απόφαση που ουσιαστικά αρνείται την εφαρμογή του νόμου, είναι δέκα φορές «προβληματικό», αλλά και θεσμικά επικίνδυνο, να αντιμετωπίζονται οι εν λόγω καταστάσεις με παραπομπές στον εισαγγελέα και γενικότερες ποινικές διαδικασίες.

Η άρνηση του Σίμου Ρούσσου και των υπολοίπων δημάρχων να συνεργαστούν με την κεντρική εξουσία, ως εξόχως πολιτικές κινήσεις, θα πρέπει, έστω και τώρα, να αντιμετωπιστούν εκτός του πλαισίου της δικαστικής εξουσίας.

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου θα υποχρεωθεί να διανύσει την απόσταση που χωρίζει την Αγίου Γεωργίου 30, όπου βρίσκεται το δημαρχείο, έως την οδό Κυρίλλου Λουκάρεως 14, όπου εδράζεται η Εισαγγελία Εφετών. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, θα αναγκάσει την κυβέρνηση να διανύσει μία ακόμη δυσκολότερη και γεμάτη πολιτικές παγίδες απόσταση, αυτή που χωρίζει τη νομιμότητα από την ηθική. Κι ας μη λησμονούν οι κυβερνώντες την κατάληξη που είχε κυβέρνηση της δικής τους παράταξης, υπουργός της οποίας δεν κατάφερε να αντιληφθεί πόσο άφρων πολιτικά κίνηση ήταν να εκφράζει δημοσίως την άποψη πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»…