Τελικώς, ο έρωτας… περνάει από το στομάχι

Μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον δρ. Μπραντ Μπούσμαν του πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, δείχνει ότι οι ομηρικοί καβγάδες μεταξύ συντρόφων θα μπορούσαν να μην έχουν γίνει, αν απλώς τα μέλη των ζευγαριών είχαν γευματίσει καλύτερα.

Η μελέτη διεξήχθηκε σε 107 ζευγάρια, τα οποία ήταν παντρεμένα επί δώδεκα χρόνια, κατά μέσο όρο, με σκοπό να βρει τη σχέση που συνέδεε τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα των εθελοντών και την απουσία ή μη τρυφερότητας στη συμπεριφορά τους προς το έτερόν τους ήμισυ. Για να το πετύχουν οι ερευνητές αρχικά ζήτησαν από τους εθελοντές να αξιολογήσουν τη συζυγική τους σχέση για να δημιουργήσουν μία βάση αναφοράς και στη συνέχεια, επί τρεις εβδομάδες, με αιμοληψίες μετρούσαν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα τους.

Παράλληλα, κάθε εθελοντής έπρεπε κάθε απόγευμα να καρφιτσώνει καρφίτσες σε μία πάνινη κούκλα που υποτίθεται ότι ήταν το ομοίωμα του ή της συζύγου του. Συνολικά κάθε εθελοντής είχε στη διάθεσή του 51 καρφίτσες.

Στο τέλος του πειράματος οι εθελοντές κλήθηκαν να παίξουν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου υποτίθεται ότι είχαν αντίπαλο τον σύντροφό τους αν και στην πραγματικότητα έπαιζαν εναντίον του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι ερευνητές τους είχαν πει ότι αν κέρδιζαν τον πρώτο γύρο του παιχνιδιού θα είχαν το δικαίωμα να «βασανίσουν» τον σύντροφό τους με κάποιο ιδιαίτερα δυσάρεστο ήχο, όπως αυτόν που κάνει μία κιμωλία που σέρνεται στον μαυροπίνακα ή αυτόν της σειρήνας ενός νοσοκομειακού στην ένταση και τη διάρκεια που οι ίδιοι θα επέλεγαν.

Οι δύο παραπάνω ασκήσεις έδειξαν ότι τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι αυτά που καθορίζουν πόσο ενοχλητικό θεωρούμε τον σύντροφό μας. Tα περισσότερα ζευγάρια δεν έδειξαν ιδιαίτερη όρεξη ή τάση να τιμωρήσουν το έτερόν τους ήμισυ, όταν τους ζητήθηκε να τοποθετήσουν καρφίτσες στην πάνινη κούκλα, αν και πρέπει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες χρησιμοποίησαν περισσότερες καρφίτσες απ΄ ό,τι οι άνδρες. Ο μέσος αριθμός καρφιτσών που τοποθετούσαν ανά νύχτα ήταν 1,35, με τις 51 να καρφώνονται μόνο σε τρεις περιπτώσεις. Για κάθε άτομο ο αριθμός των καρφιτσών που τοποθέτησε μέσα σε ένα βράδυ είχε άρρηκτη σχέση με τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.

Αντιθέτως, όσοι είχαν χαμηλό μέσο όρο επιπέδων γλυκόζης κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων του πειράματος επέλεξαν μεγαλύτερης διάρκειας και έντασης ήχους για να «τιμωρήσουν» τον σύντροφό τους συγκριτικά με όσους είχαν υψηλότερα επίπεδα.

Τα επίπεδα γλυκόζης και η ανεκτικότητα για το έτερόν μας ήμισυ και την ενοχλητική συμπεριφορά του μάλλον συνδέονται, χωρίς, ωστόσο, να σημαίνει ότι αποκλείεται η πιθανότητα να υπάρχει κάποιο άλλο βαθύτερο αίτιο στη συμπεριφορά κάθε μέλους του ζευγαριού μεμονωμένα, αλλά και στη μεταξύ τους συμπεριφορά.

Ωστόσο, για καλό και για κακό, όταν μας έρχεται όρεξη… για καβγά, ας μην ξεχνάμε αυτό που λένε οι παλαιότεροι: «Ο έρωτας περνάει από το στομάχι».