Και λίγο είναι το 15% στην αξιολόγηση… υπαλλήλων!
Ενυπόγραφα

Και λίγο είναι το 15% στην αξιολόγηση… υπαλλήλων!

Ο κακός χαμός που έγινε κι εξακολουθεί να γίνεται τόσο για το θέμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και ειδικότερα για την ποσόστωση του 15%, μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Και το ξεκαθαρίζουμε εξ αρχής, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη των γραφομένων μας: Η στήλη είναι ΥΠΕΡ της αξιολόγησης, αλλά ΚΑΤΑ της ποσόστωσης του 15%, την οποία και θεωρεί πολύ «φτωχή» για να μας απαλλάξει από τους αναποτελεσματικούς (για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση) δημοσίους υπαλλήλους. Με μία προϋπόθεση όμως: ότι η αξιολόγηση θα ξεκινήσει από τους κυβερνώντες, σε κεντρικό κι αυτοδιοικητικό επίπεδο!

Όσο ψηφίζουμε, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, με βάση τα στενά προσωπικά μας συμφέροντα, 
θα βγάζουμε κυβερνήτες που θα μας βουλιάζουν ακόμη βαθύτερα στην κρίση. 
Και όσο βουλιάζουμε στην κρίση, τόσο θα γινόμαστε ευάλωτοι στις... σειρήνες νέων «σωτήρων», 
που θα μας υπόσχονται την... προσωπική μας έξοδο από το τούνελ.

Έτσι, πριν προχωρήσουμε στην αξιολόγηση του υπαλλήλου στην οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία, θα αξιολογήσουμε τους… αξιολογητές και ιδιαίτερα όσους απεργάζοναι τα σχέδια εξόδου της χώρας -και κατ΄ αναλογία των επιμέρους δήμων της- από την κρίση.

Έτσι, εντελώς παραδειγματικά, θα θέλαμε να δούμε τι βαθμό αξιολόγησης θα λάμβαναν:

  • Αυτοί που κατάφεραν να τα κάνουν «μπάχαλο» με τον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ.
  • Αυτοί που επέβαλαν τις εξωφρενικές αυξήσεις στον φόρο του πετρελαίου, μειώνοντας τα σχετικά κρατικά έσοδα.
  • Αυτοί που επιμένουν ότι η ανάπτυξη μπορεί να έρθει με διαρκείς αυξήσεις φόρων και αλόγιστη εφαρμογή μέτρων λιτότητας.
  • Αυτοί που «φόρτωσαν» τους δήμους με πλεονάζον προσωπικό, «κατορθώνοντας» την ίδια στιγμή να έχουν ελλείψεις σε βασικές υπηρεσίες τους.
  • Αυτοί που «κατάφεραν» να διαχειριστούν τόσα κοινοτικά κονδύλια τα προηγούμενα της κρίσης χρόνια και να συνάψουν υπέρογκα δάνεια και την ίδια στιγμή άφησαν τους δήμους τους με τεράστια προβλήματα βασικών υποδομών.
  • Αυτοί…

Διαφωνεί κάποιος ότι, εάν προχωρούσαμε στην παραπάνω αξιολόγηση (βάζοντας μέσα κι άλλους παράγοντες, όπως -για παράδειγμα- την απόδοση του έργου των βουλευτών και των δημοτικών συμβούλων στα αντίστοιχα θεσμικά όργανα) η ποσόστωση του 15% θα ήταν πολύ λίγη για να συμπεριλάβει όλες τις περιπτώσεις;

Βέβαια, θα αντιτάξει κάποιος ότι και οι κυβερνώντες αξιολογούνται, μέσω των εκλογών. Αμ δε! Οι εκλογές δεν αξιολογούν τον καθένα ξεχωριστά από τους πολιτικούς παράγοντες, αλλά συλλογικά σχήματα και, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, τις ηγετικές ικανότητες του όποιου αρχηγού. Και για να γίνουμε λίγο περισσότερο αιχμηροί, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που ψηφίζουν τους κυβερνώντες προέρχεται από όσους ευνοήθηκαν ή προσδοκούν να ευνοηθούν από την έλλειψη κάθε είδους αξιολόγηση, όχι μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και στον ιδιωτικό, αφού και η ατομική επιχειρηματική δράση του καθενός μας εξαρτάται -άρα επηρεάζεται και προσαρμόζεται αναλόγως- από τη νομοθεσία που… επεξεργάζονται κι εφαρμόζουν οι προαναφερόμενοι αναξιολόγητοι κυβερνήτες μας.

Δυστυχώς, ο φαύλος κύκλος δύσκολα θα σπάσει. Όσο ψηφίζουμε, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, με βάση τα στενά προσωπικά μας συμφέροντα, θα βγάζουμε κυβερνήτες που θα μας βουλιάζουν ακόμη βαθύτερα στην κρίση. Και όσο βουλιάζουμε στην κρίση, τόσο θα γινόμαστε ευάλωτοι στις… σειρήνες νέων «σωτήρων», που θα μας υπόσχονται την… προσωπική μας έξοδο από το τούνελ.

Γι΄ αυτο η στήλη πιστεύει ότι μάταια περιμένουμε ν΄ αλλάξουν τα πράγματα γύρω μας, τουλάχιστον όσο δεν αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε την αξιολόγηση από τους ίδιους τους εαυτούς μας. Αν πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι στην πολιτική που όντως είναι φορείς ενός νέου και υγιούς μοντέλου ανάπτυξης για τη χώρα και τους δήμους μας, ας τους αναδείξουμε κι ας τους στηρίξουμε. Αν έχουμε πειστεί ότι κάποιοι παίζουν ακόμη παλαιοκομματικά παιχνίδια στην πλάτη μας, ας τους καταδικάσουμε οριστικά.

Μόνο που για να κάνουμε τα παραπάνω, θα πρέπει ν΄ αναρωτηθούμε κι εμείς οι πολίτες σε ποια κατηγορία ανήκουμε: σε όσους πιστεύουν και είναι αποφασισμένοι ν΄ αγωνιστούν προκειμένου να βγούμε -συνολικά ως χώρα και όχι ως μεμονωμένα άτομα- από την κρίση ή σε όσους κοιμούνται το βράδυ κι ονειρεύονται ότι το πρωί που θα ξυπνήσουν θα έχουν εξαφανιστεί -ως διά μαγείας- τα μνημόνια και όλα όσα συνεπάγεται η εφαρμογή τους;

Σχετικά άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Υποχρεωτικά πεδία *

Enypografa.gr © 2014 - 2024
Powered by Wisenet